ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
حضرت عائشه ل میفرماید: وقتی پیامبر اکرم ج به مدینه منوره تشریف آورد بیماری و وبای سختی در شهر منتشر شده بود و در دره آب بدبویی جریان داشت. صحابه کرام ش با این بیماری و آزمایش دست و پنجه نرم میکردند. البته خداوند پیامبرش را از این وبا و بیماری محفوظ داشت.
حضرت ابوبکر، عامر بن فهیره و بلال در یک خانه زندگی میکردند و همه به این بیماری مبتلا شده بودند. من نبی اکرم ج را از حال آنها مطلع ساختم. ایشان دعا کرد: «اللهم! حبب إلینا المدینة کحبنا مکة أو أشد وصححها وبارک لنا فی صاعها ومدها وانقل حماها واجعلها بالجحفة».
"بارالها، همانطور که مکه را در قلبهای ما عزیز و محبوب قرار داده بودی، مدینه را نیز در دلهای ما عزیز و دوست داشتنی قرار ده، بلکه بیشتر از آن و آنرا از بیماری پاک گردان، و در "صاع" و "مد" – پیمانههایی برای اندازه گیری مقدار – آن برای ما برکت ده و تب و بیماری را از آن برداشته به جحفه منتقل گردان".[1]
پروردگار یکتا نیز دعای پیامبرش را مورد قبول عطا فرمود، و پس از این دعا مسلمانان از این تب و بیماری شفا یافتند و فضای مدینه بسیار سالم و دوست داشتنی شد. پس از این واقعه مدینه برای فرستادگان و کاروانهای مسلمان و مهاجری که از مناطق مختلف به مدینه میآمدند وطنی بسیار مهم و خوب شد.[2]
حضرت ابوبکر س بعنوان وزیری مخلص و واقعی برای رسول الله ج اختیار شد و همیشه و در همه احوال کنار رسول خدا ج تشریف داشت. ایشان در هیچ مورد خاص و از هیچ رزمگاه و میدان جنگی عقب نماند و هرگز در راه فروغ اسلام از رأی و مشوره، جان و مال و ثروت خود دریغ نورزید.[3]
[1]- صحیح البخاری، حدیث: 3926، در حدیث بخاری بصورت مختصر آمده، تفصیل بالا در مسند أحمد: 6/ 221 و السیرة النبویة از ابن هشام: 1/ 588 است.
[2]- التربیة القیادیة اثر/ الغضبان: 2/ 310.
[3]- تاریخ الدعوة إلی الإسلام، اثر/ دکتر یسری محمد هانی، ص/:221. صحیح البخاری، حدیث: 4270.