منابع و مآخذ

منابع و مآخذ

+ قرآن کریم.

1-   «اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان»  از محمد فؤاد عبدالباقی.

2-   «صحیح بخاری»  (کتاب الدعوات).

3-   «صحیح امام مسلم» (کتاب الأدعیة).

4-   «صحیح الجامع الصغیر وزیادته» از آلبانی.

5-   «الدعاء من القرآن» گردآوری توسط إبراهیم محمد وزنه.

6-   «الدعاء من الکتاب والسنة» از سعید بن وهف القحطانی.

واجبات و محرّماتی که بسیاری از مردم به آن‌ها توجهی ندارند

واجبات و محرّماتی که بسیاری از مردم به آن‌ها توجهی ندارند

الف) واجبات

1-   اهتمام و پشت‌کار جدی نسبت به تربیت فرزندان در خصوص فرمانبرداری از خداوند أ و اشتیاق در هدایت‌شان و دور ‌ساختن اسباب گمراهی از آنان.

2-   امر به معروف و نهی از منکر و دعوت به سوی خدا أ.

3-   نماز جماعت در مسجد.

4-   صلۀ رحم و نیکی کردن به همسایگان.

5-   انجام تکالیف با اشتیاق و پشتکار.

6-   اهتمام جدی و احساس همدردی کردن نسبت به اوضاع واقعی امت اسلامی و مسلمانان و خواری و کشتار و مصیبت‌هایی که بر سر آنان آمده و خلوص نیت در کمک کردن به آنان و اخلاص و بی آلایشی در بازگرداندن‌شان به سوی خدا أ و دعوت به آنچه که با آن عزت و سعادت امت اسلام باز خواهد گشت و در نتیجه می‌توانیم به فرزندان اسلام در مقابل دشمنان یاری برسانیم.

ب) محرمات

1-   غیبت و سخن چینی.

2-   نگاه کردن مردان به زنان از طریق شبکه‌‌های ماهواره‌ای و ویدیویی و مجلات.

3-   پوشیدن لباس‌های تنگ مانند شلوار کوتاه و نازک توسط زنان میان همنوعان‌شان و در مقابل مردان.

4-   آرایش‌کردن زیاد زنان و پرهیزشان از حقیقت حجاب اسلامی؛ از جمله:

-       پوشیدن عبا‌های زری بافت و تزیین شده.

-       معطر کردن زن هنگام خروج از خانه و رفتن در اماکنی که مردان در آنجا رفت و آمد دارند.

5-   گوش‌دادن به موسیقی.

6-   خریدن وسایلی که اسباب انجام اعمال حرام در منازل و غیر آن هستند.

7-   خرید و فروش چیزهایی که شرعاً حرام است؛ خواه به جسم و عقل انسان ضرر برساند، خواه به جامعه.

8-   اهمیت ندادن به ترک معاملات و اعمالی که منجر به ربا یا حرام به صورت عمومی می‌شوند.

9-   همنشینی با افراد فاسق و انس و الفت گرفتن با آنان و عدم اعتراض بر آنان.

10- ریشخند زدن به کسانی که پایبند به سنت هستند.

11- علاقه و تمایل به کافران و شبیه‌شدن به آنان در لباس و سایر موارد.

12- مسافرت زنان بدون محرم و تنها با رانندۀ بیگانه و دست دادن مرد با زن بیگانه.

دعاهایی از سنت

دعاهایی از سنت

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی ظُلْمًا کَثِیرًا، وَلا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِی مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِکِ، وَارْحَمْنِی إِنَّکَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ).

الهى! من بر نفس خود بسیار ظلم کردم، همانا غیر از تو کسى دیگر گناهان مرا نمى بخشد، پس از جانب خود مرا بیامرز، و بر من رحم کن، بدرستی که تو بخشنده و مهربان هستى.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ جَهْدِ الْبَلَاءِ وَدَرَکِ الشَّقَاءِ وَسُوءِ الْقَضَاءِ وَشَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ).

پروردگارا! از فشار آوردن بلا، و نهایت بدبختی، و تقدیر و سرنوشت بد و شادمانی دشمنان نسبت به من به تو پناه می‌برم.

ـ (لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَنَصَرَ عَبْدَهُ وَغَلَبَ الأَحْزَابَ وَحْدَهُ فَلاَ شَیْءَ بَعْدَهُ).

نیست معبودی (به حق) مگر خداوند یکتا، به تنهایی سربازانش را عزت بخشید و بنده‌اش را یاری رساند، و به تنهایی بر تمام احزاب پیروز شد، پس چیزی بعد از او نیست.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ الْکَسَلِ وَالْهَرَمِ وَالْمَأْثَمِ وَالْمَغْرَمِ وَمِنْ فِتْنَةِ الْقَبْرِ وَعَذَابِ الْقَبْرِ وَمِنْ فِتْنَةِ النَّارِ وَعَذَابِ النَّارِ وَمِنْ شَرِّ فِتْنَةِ الْغِنَى وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ الْفَقْرِ وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَسِیحِ الدَّجَّالِ اللَّهُمَّ اغْسِلْ عَنِّی خَطَایَایَ بِمَاءِ الثَّلْجِ وَالْبَرَدِ وَنَقِّ قَلْبِی مِنْ الْخَطَایَا کَمَا نَقَّیْتَ الثَّوْبَ الْأَبْیَضَ مِنْ الدَّنَسِ وَبَاعِدْ بَیْنِی وَبَیْنَ خَطَایَایَ کَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ).

(پروردگارا! از سستى و پیری، گناه و بدهکاری، و از فتنه و عذاب قبر و از فتنه و عذاب آتش جهنم و از شر فتنۀ ثروت و از فتنۀ فقر و از فتنه مسیح دجال به تو پناه مى برم. بار خدایا، مرا از گناهانم با آب برف و تگرگ بشوی، و قلب مرا از گناهانم پاک نما همانگونه که لباس سفید را از چرک پاک می‌گردانی، و میان من وگناهانم دوری انداز همانگونه که میان مشرق ومغرب دوری انداختی).

ـ (اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ وَجْهِیْ إِلَیْکَ وَفَوَّضْتُ أَمْرِیْ إِلَیْکَ وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِیْ إِلَیْکَ رَهْبَةً وَرَغْبَةً إِلَیْکَ لاَ مَلْجَأَ وَلاَ مَنْجَأَ مِنْکَ إِلاَّ إِلَیْکَ آمَنْتُ بِکِتَابِکَ الَّذِیْ أَنْزَلْتَ وَبِنَبِیِّکَ الَّذِیْ أَرْسَلْتَ).

(بار الها! چهره‌ام را به سوى تو گرداندم و کار خود را به تو واگذار نمودم، و به تو تکیه کردم، در حالى که به نعمت هاى تو امیدوارم و از عذابت می‌ترسم، جز تو پناهگاهى و محل نجاتى ندارم. الهى! به کتابى که نازل فرمودى، و پیامبرى که مبعوث نمودی، ایمان آوردم).

ـ (بِاسْمِکَ أمُوتُ وأَحْیَا).

(خـدایا! با نـام تـو مى‌میرم [مى‌خوابم] و با نـام تـو زنده مى‌شوم [بیدار مى شوم]).

ـ (الحَمْدُ لله الَّذِیْ أَحْیَانَا بَعْدَ مَا أَمَاتَنَا وَإِلَیْهِ النُّشُورُ).

 سپاس مخصوص خداوندی است که بعد از مرگمان ما را زنده نمود و بازگشت به سوی اوست.

ـ (اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِی إِلَیْکَ، وَوَجَّهْتُ وَجْهِی إِلَیْکَ، وَفَوَّضْتُ أَمْرِی إِلَیْکَ، وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِی إِلَیْکَ، رَغْبَةَ وَرَهْبَةً إِلَیْکَ، لا مَلْجَأَ وَلا مَنْجَى مِنْکَ إِلاَّ إِلَیْکَ، آمَنْتُ بِکِتَابِکَ الَّذِی أَنْزَلْتَ، وَنَبِیِّکَ الَّذِی أَرْسَلْتَ).

(بار الها! جانم را به تو سپردم، و کار خود را به تو واگذار کردم، و چهره‌ام را به سوى تو گرداندم، و به تو تکیه کردم، در حالى که به نعمت هاى تو امیدوارم و از عذابت می‌ترسم، جز تو پناهگاهى و جاى نجاتى ندارم. الهى! به کتابى که تو نازل فرمودى، و پیامبرى که تو مبعوث کردى، ایمان آوردم).

ـ (اللهُمَّ اجْعَلْ فِی قَلْبِی نُورًا، وَفِی بَصَرِی نُورًا، وَفِی سَمْعِی نُورًا، وَعَنْ یَمِینِی نُورًا، وَعَنْ یَسَارِی نُورًا، وَفَوْقِی نُورًا، وَتَحْتِی نُورًا، وَأَمَامِی نُورًا، وَخَلْفِی نوراً، وَاجْعَلْ لِی نُورًا).

(الهى! در قلب، چشم و گوش من نور قرار ده، و راست، چپ، بالا، پایین، مقابل و پشت مرا منوّر گردان و به من نورى عطا فرما).

ـ (اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ، أَنْتَ نُورٌ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِیهِنَّ، وَلَکَ الْحَمْدُ أَنْتَ قَیِّمُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِیهِنَّ، وَلَکَ الْحَمْدُ، أَنْتَ الْحَقُّ، وَوَعْدُکَ الْحَقُّ، وَقَوْلُکَ حَقٌّ، وَلِقَاؤُکَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ، وَالسَّاعَةُ حَقٌّ، وَالنَّبِیُّونَ حَقٌّ،  وَمُحَمَّدٌ ج حَقٌّ، اللَّهُمَّ لَکَ أَسْلَمْتُ، وَبِکَ آمَنْتُ، وَعَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ، وَإِلَیْکَ أَنَبْتُ، وَبِکَ خَاصَمْتُ، وَإِلَیْکَ حَاکَمْتُ، فَاغْفِرْ لِى مَا قَدَّمْتُ وَمَا أَخَّرْتُ وَمَا أَسْرَرْتُ، وَمَا أَعْلَنْتُ أَنْتَ الْمُقَدِّمُ وَأَنْتَ الْمُؤَخِّرُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ).

«خدایا! ستایش از آن توست، تو نور آسمان‌‌ها و زمین و هر چه میان آنهاست، هستی، ستایش از آن توست، تو پروردگار آسمان‌‌ها و زمین و هر چه میان آنهاست؛ هستی، و ستایش از آن توست، تو حقی و وعده‌ و گفتارت حق و دیدارت حق و بهشت و دوزخ حق و قیامت و پیامبران ﻹ و محمد ج حق است، خدایا! تسلیم (فرمان) توام و بر تو توکل نموده‌ام و به تو ایمان آورده‌ام و به سوی تو رجوع کرده‌ام و با توفیق تو مبارزه می‌‌کنم و از تو داد می‌‌خواهم پس گناهان گذشته‌ی دور و نزدیکم را، و گناهان آشکار و نهانم را؛ بیامرز، اول و آخر تویی، غیر از تو معبودی نیست».

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی ظَلَمتُ نَفسِیْ ظُلْماً کَثِیراً، ولا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إلاَّ أنتَ، فاغفِرْ لِی مَغْفِرةً مِنْ عِنْدک، وارْحَمْنِی، إنَّکَ أنْتَ الغفُورُ الرَّحِیمُ).

(الهى! من بر نفس خود بسیار ظلم کردم، همانا کس دیگری غیر از تو گناهانم را نمى بخشد، پس از جانب خود مرا بیامرز، و بر من رحم کن، همانا تو بخشنده و مهربان هستى).

ـ (لا إلهَ إلاَّ الله وحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهْ المُلْکُ، ولَهُ الحَمْدُ، وهو على کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ، اللَّهُمَّ لا مَانِعَ لما أعْطَیتُ، ولا مُعْطِی لِما مَنَعْتَ ولاَ ینْفَعُ ذَا الجَدِّ مِنْکَ الجَدُّ).

(معبودى جز خداوند یکتا، وجود ندارد. شریکى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست، ستایش سزاوار اوست، و او بر هر چیزى تواناست، بار الها! آن چه تـو بـدهى، هیچ چیز مانع آن نمى گردد، و آنچه تو منع کنى، هیچ چیز نمى تواند آنرا بدهد. توانگر را ثروتش از عذاب تو نجات نمى دهد).

ـ (لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ العَظِیمُ الحَلِیمُ، لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ العَرْشِ العَظِیمِ، لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّ السَّمَوَاتِ وَرَبُّ الأرْضِ رَبُّ العَرْشِ الکَرِیمِ).

(نیست معبودی به حق مگر خداوند یکتا که بسیار بزرگ و بردبار است، نیست معبودی به حق مگر خداوند که صاحب عرش بزرگ است، نیست معبودی به حق مگر خداوند که صاحب آسمان‌ها و زمین و صاحب عرش بزرگ است.)

ـ (اللَّهُمَّ أَحْیِنِی مَا کانَتِ الحَیَاةُ خَیْراً لِی، وَتَوَفَّنِی إِذَا کانَتِ الْوَفَاةُ خَیْراً لِی).

(بار الها! مرا زنده نگهدار تا زمانى که زندگى برایم خوب باشد، و مرا بمیران زمانى که مردن به نفع من باشد.)

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ وَالْعَجْزِ وَالْکَسَلِ وَالْبُخْلِ وَالْجُبْنِ وَضَلَعِ الدَّیْنِ وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ).

(خداوندا! من از غم و اندوه، و ناتوانى و سستى، بخل و ترس، سنگینى قرض و غلبه‌ى مردان، به تو پناه مى‌برم).

ـ (اللَّهُمَّ إنی أعُوذُ بِک مِنَ العَجْزِ وَالکَسَلِ وَالجُبْنِ وَالهَرَمِ وَالبُخْلِ، وأعُوذُ بِکَ مِنْ عَذَابِ القَبْرِ، وأعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ المَحیَا وَالمَماتِ).

(پروردگارا! از ناتوانى و سستى، ترس و پیری، بخل، عذاب قبر و فتنه‌ى زندگى و مرگ به تو پناه مى برم).

ـ (لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ).

(معبودى بحق جز خداوند یکتا نیست. شریکى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست، ستایش سزاوار اوست، و او بر هر چیزى توانا است).

ـ (رَبِّ اغْفِرْ لِی خَطِیئَتِی وَجَهْلِی وَإِسْرَافِی فِی أَمْرِی کُلِّهِ وَمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی خَطَایَایَ وَعَمْدِی، وَجَهْلِی وَهَزْلِی، وَکُلُّ ذَلِکَ عِنْدِی اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا قَدَّمْتُ وَمَا أَخَّرْتُ وَمَا أَسْرَرْتُ وَمَا أَعْلَنْتُ أَنْتَ الْمُقَدِّمُ، وَأَنْتَ الْمُؤَخِّرُ، وَأَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ).

پروردگارا! خطا و جهل و زیاده‌روی در تمام کارهایم و آنچه که تو نسبت به آن از من داناتر هستی را؛ ببخش، خداوندا! اعمال خطایی و عمدی و جهلی و شوخی مرا ببخش، و من همه این‌ها را مرتکب شده‌ام. بار الها! گناهان گذشته‌ی دور و نزدیکم را، و گناهان آشکار و نهانم را، بیامرز، اول و آخر تویی و تو بر همه چیز توانایی.

ـ (اللَّهُمَّ صَلِّ على مُحمَّدٍ، وعَلى آل مُحَمَّدٍ، کَمَا صَلَّیتَ عَلى آل إبراهیم، إنَّک حَمِیدٌّ مَجِیدٌ. اللَّهُمَّ بارک على مُحمَّدٍ، وعلى آل مُحمَّدٍ، کما بارکت على آل إبراهیم، إنَّکَ حَمِیدٌ مجیدٌ).

(بار إلها! بر محمد ج و آل محمد درود بفرست همانگونه که بر ابراهیم؛ و آل ابراهیم درود فرستادى، براستی که تو ستوده و بزرگ هستى. بار الها! بر محمد ج و آل محمد برکت نازل فرما همچنان که بر ابراهیم؛ و آل ابراهیم برکت نازل کردى، همانا تو ستوده و بزرگ هستى).

ـ (سَمِعَ سَامِعٌ بِحَمْد الله وحُسْنِ بلائِه علَینَا رَبَّنَا صَاحِبْنَا وأَفْضِلْ عَلَینَا عائِذاً بالله من النَّار).

 (باشد که شاهدى، حمد و ستایش خدا را بشنود و بر خوبى نعمت‌هایش بر ما گواهى دهد. اى پروردگار ما، تو همراه ما باش، و به ما احسان کن، در حالى که از آتش دوزخ به تو پناه مى بریم).

ـ (اللَّهُمَّ أصْلِحْ لِی دِینی الَّذی هُوَ عِصْمَةُ أمْرِی، وَأصْلِحْ لی دُنْیایَ الَّتِی فیها مَعاشِی، وأصْلِحْ لی آخِرَتِی الَّتی فیها مَعادی، وَاجْعَلِ الحَیاةَ زیادَةً لی فی کُلّ خَیْرٍ، وَاجْعَلِ المَوْتَ راحَةً لی مِنْ کُلّ شَرٍّ).

بارالها، دینم را برایم اصلاح کن که محور همه‌ی کارهایم است و دنیایم را برایم اصلاح کن که زندگی و حیاتم در آن است و آخرتم را برایم اصلاح کن که در آن بازگشتم بسوی توست، و زندگی‌ام را برای انجام کار‌های خیر بیافزا و مرگم را آسایش و راحتی از هر شر و بدی قرار ده.

ـ (اللهم اجْعَلْ فی قَلْبِی نُوراً، وفی لِسانِی نُوراً، وفی بَصَرِی نوراً، وفی سَمْعِی نُوراً، وعنْ یَمِینِی نوراً، وعنْ یَسارِی نوراً، ومِنْ فَوْقِی نوراً، ومِنْ تَحْتِی نوراً، ومِنْ أمامِی نوراً، ومنْ خَلْفِی نوراً، واجْعَلْ لِی فی نَفْسِی نوراً، وأعْظِمْ لِی نوراً).

(الهى! در قلب، زبان، چشم و گوش من نوری قرار ده، و راست، چپ، بالا، و پایین، مقابل و پشت مرا منوّر گردان و و برای من در درونم نوری عطا فرما و  و نور را برایم بزرگ گردان).

ـ (اللَّهُمَّ احْفَظنِی بالإِسْلاَمِ قائِماً، واحْفَظْنِی بالإِسْلاَمِ قاعِداً، واحْفَظنِی بالإِسْلاَمِ راقِداً، ولا تُشْمِتْ بِی عَدُوّاً ولا حاسِداً، اللَّهُمَّ إِنِّی أسْألُکَ مِنْ کُلِّ خَیْر خزائِنُهُ بِیَدِکَ، وأعُوذُ بِکَ مِنْ کُلِّ شَرَ خَزَائِنُهُ بِیَدِکَ).

خداوندا! مرا در حالت ایستاده و نشسته و خوابیده بر اسلام محافظت کن، و دشمن و حسودى را از جهت من شادمان مکن، بار الها! هر نوع خیری را از تو می‌خواهم که تو صاحب همه خیر ‌ها هستی، و از هر شری به تو پناه می‌برم که تو صاحب خزینه‌‌های شر هستی.

ـ (اللَّهُمَّ أَحْیِنِی مِسْکِینًا وَأَمِتْنِی مِسْکِینًا وَاحْشُرْنِی فِی زُمْرَةِ الْمَسَاکِینِ).

(خداوند مرا چون درویشان زنده بدار و چون درویشان بمیران و در جمع درویشان محشور بدار).

ـ (اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَتِی وآمِنْ رَوْعَتِی، واقْضِ عَنِّی دَیْنِی).

پروردگارا! عورت مرا بپوشان و ترس مرا تبدیل به ایمن کن و دَین مرا ادا گردان.

ـ (اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی خَطِیئَتِی وَجَهْلِی وإسْرافِی فی أمْرِی وَما أنْتَ أعْلَمُ بِهِ مِنِّی اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی خَطَئِی وَعَمْدِی وهَزْلِی وَجِدِّی وَکُلُّ ذَلِکَ عِنْدِی اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی ما قَدَّمْتُ وَما أخّرتُ وَما أسْرَرْتُ وَما أعْلَنْتُ أنْتَ المُقَدِّمُ وأنْتَ المؤَخِّرُ وأنْتَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ).

پروردگارا! خطا و جهل و زیاده روی در کارهایم و آنچه که تو نسبت به آن از من داناتر هستی را، ببخش، خداوندا! اعمال خطایی و عمدی و شوخی و جدی مرا ببخش، و من همه این‌ها را مرتکب شده‌ام. بار الها! گناهان گذشته‌ی دور و نزدیکم، و گناهان آشکار و نهانم را، بیامرز، اول و آخر تویی، و تو بر همه چیز توانایی.

ـ (اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی ذَنْبِی، وَوَسِّعْ لِی فِی دَارِی، وَبَارِکْ لِی فِی رِزْقِی).

خداوندا گناهم را بیامرز و خانه‌ام را وسیع گردان و روزیم را برکت و فزونی بخش.

ـ (اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وخَطایایَ کُلَّها اللَّهُمَّ أنْعِشْنِی واجْبُرْنِی واهْدِنی لِصالِحِ الأَعْمالِ والأَخْلاقِ فإنَّهُ لا یَهْدِی لِصالِحِها ولا یَصْرِفُ سَیِّئَها إلاَّ أنْتَ).

خداوندا! تمام گناهان و خطا‌های مرا بیامرز، بارالها! به من نشاط و آرامش عطا فرما، و مرا در انجام اعمال و اخلاق نیکو هدایت کن؛ چرا که فقط تو قدرت هدایت بر اعمال و اخلاق صالح را داری و فقط تو می‌توانی مانع انجام اعمال و اخلاق بد شوی.

ـ (اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَنَا مِنْ خَشْیَتِکَ مَا یَحُولُ بَیْنَنَا وَبَیْنَ مَعَاصِیکَ، وَمِنْ طَاعَتِکَ مَا تُبَلِّغُنَا بِهِ جَنَّتَکَ، وَمِنْ الْیَقِینِ مَا تُهَوِّنُ بِهِ عَلَیْنَا مُصِیبَاتِ الدُّنْیَا، وَمَتِّعْنَا بِأَسْمَاعِنَا وَأَبْصَارِنَا وَقُوَّتِنَا مَا أَحْیَیْتَنَا وَاجْعَلْهُ الْوَارِثَ مِنَّا، وَاجْعَلْ ثَأْرَنَا عَلَى مَنْ ظَلَمَنَا، وَانْصُرْنَا عَلَى مَنْ عَادَانَا، وَلَا تَجْعَلْ مُصِیبَتَنَا فِی دِینِنَا، وَلَا تَجْعَلِ الدُّنْیَا أَکْبَرَ هَمِّنَا وَلَا مَبْلَغَ عِلْمِنَا، وَلَا تُسَلِّطْ عَلَیْنَا مَنْ لَا یَرْحَمُنَا).

«خدایا! ما را چنان بهر‌ه‌ای از ترس خود عطا فرما که با آن ما را از نافرمانی خود، باز داری و چنان طاعتی ما را نصیب کن که با آن ما را به بهشت خود، درآوری و چنان یقینی به ما عنایت فرما که با آن، مشکلات دنیا را بر ما آسان، بگردانی، خدایا! تا ما را زنده نگه داشته‌ای، ما را از شنوایی، بینایی و قدرت مان، بهرمند بدار، و آن را وارث ما بگردان، انتقام ما را از کسانی که به ما ستم کرده‌اند، بگیر و ما را در مقابل کسانی که به ما تجاوز کرده‌اند، یاری فرما و بلا و مصیبت ما را در دین ما قرار مده و دنیا را بزرگ‌ترین دغدغه‌ی و منت‌های دانش ما، مگردان، و کسانی که به ما رحم نمی‌کنند، بر ما مسلط نفرما».

ـ (اللَّهُمَّ أمْتِعْنِی بِسَمْعی وَبَصَرِی حَتَّى تَجْعَلَهُما الوَارِثَ مِنِّی وَعافِنِی فی دِینی وفی جَسَدِی وانْصُرْنِی مِمَّنْ ظَلَمَنِی حَتَّى تُرِیَنِی فِیهِ ثأْرِی اللَّهُمَّ إنِّی أسْلَمْتُ نَفْسِی إلَیْکَ وَفَوَّضْتُ أمْرِی إلَیْکَ وألْجَأْتُ ظَهْرِی إلَیْکَ وَخَلَّیْتُ وَجْهِی إلَیْکَ لا مَلْجَأَ ولا مَنْجَى مِنْکَ إلاَّ إلَیْکَ آمَنْتُ بِرَسُولِکَ الَّذِی أرْسَلْتَ وَبِکِتابِکَ الَّذِی أنْزَلْتَ).

خداوندا مرا از چشم و گوشم بهره‌مند گردان و آن دو را وارث من قرار بده (پیش از مرگم آن‌ها را از من مگیر) و عافیت در دین و بدنم به من عطا فرما و مرا بر کسی که به من ستم کرده پیروز گردان و انتقامم را از او به من بنما، الهى! جانم را به تو سپردم و کارم را به تو واگذاشتم و به تو تکیه کردم و رویم را به سوی تو گردانیدم، پناهگاه و جای نجاتى از عذاب تو جز به سوى خودت نیست؛ به پیامبری که فرستادی و کتابى که نازل نمودی ایمان آوردم.

ـ (اللَّهُمَّ أنْتَ خَلَقْتَ نَفْسِی وأنْتَ تَوَفَّاها لَکَ مَماتُها ومَحْیاها إنْ أحْیَیْتَها فاحْفَظْها وإنْ أمَتّها فاغْفِرْ لَها اللَّهُمَّ إنِّی أسأَلُکَ العافِیَةَ).

(پروردگارا! تو جان مرا آفریدى، و تو آن را دوباره پس مى گیرى، مرگ و زندگى آن بدست توست. بار الها! اگر زنده‌اش نگهداشتى، از او محافظت کن، و اگر آن را میراندى، پس مورد آمرزش قرار ده. الهى! من از تو عافیت مى خواهم).

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أسْألُکَ العِفَّةَ والعافِیَةَ فی دُنْیایَ ودِینی وأهْلِی ومالِی اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَتِی وآمِنْ رَوْعَتِی واحْفَظنِی مِنْ بَیْن یَدَیَّ ومِنْ خَلْفِی وَعَنْ یَمِینِی وعَن شِمالی ومِنْ فَوْقِی وأعُوذُ بِکَ أنْ أُغْتالَ مِنْ تَحْتِی).

(خداوندا! عفو و عافیت دین و دنیا و اهل و مالم را از تو می‌خواهم، خدایا! عورتم را بپوش و ترس مرا تبدیل به ایمن کن، خدایا! مرا از پیش رو و پشت سر و راست و چپ و بالای سرم محفاظت فرما، و از این که ناگهانی از زیر پایم (مورد هدف قرار گرفته و) نابود شوم به تو پناه می‌‌برم).

ـ (اللَّهُمَّ إنی أسألکُ الهُدَى والتُّقى، والعَفَافَ والغِنَى).

پروردگارا هدایت و تقوی، و پاکدامنی و ثروت را از تو می‌خواهم.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أسْأَلُکَ مِنَ الخَیْرِ کُلِّهِ عاجِلِهِ وآجِلِهِ ما عَلِمْتُ مِنْهُ وما لَمْ أعْلَمْ وأعُوذُ بِکَ مِنَ الشَّرِّ کُلِّهِ عاجِلِهِ وآجِلِهِ ما عَلِمْتُ مِنْهُ وما لَمْ أعْلَمْ اللَّهُمَّ إِنِّی أسْألُکَ مِنْ خَیْرِ ما سألَکُ بِهِ عَبْدُکَ وَنَبِیُّکَ وأعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ ما عاذ بِهِ عَبْدُکَ وَنَبِیُّکَ اللَّهُمَّ إنِّی أسْألُکَ الجَنَّةَ وما قَرَّبَ إلیْها مِنْ قَوْلٍ أوْ عَمَلٍ وأعُوذُ بِکَ مِنَ النَّارِ وما قَرَّبَ إلَیْها مِنْ قَوْلِ أوْ عَمَلٍ وأسْألُکَ أنْ تَجْعَلَ کُلَّ قَضاءٍ قَضَیْتَهُ لِی خَیْراً).

پروردگارا! تمام خیر‌های نزدیک و دور، هر آنچه که نسبت به آن آگاهم و هر آنچه که بر آن آگاهی ندارم از تو می‌طلبم. و از تمام بدی های نزدیک و دور و آنچه که نسبت به آن آگاهم و آنچه که بر آن آگاهی ندارم؛ به تو پناه می‌برم، بار الها! هر خیری که بنده و پیامبر تو از تو درخواست کرد از تو می‌خواهم، و از هر شری که بنده و پیامبرت از آن به تو پناه برد به تو پناه می‌برم، خداوندا! بهشت و هر گفتار یا عملی که موجب نزدیکی به آن می‌شود از تو می‌خواهم، و از آتش (دوزخ) و از هر گفتار یا عملی که موجب نزدیکی به آن می‌شود به تو پناه می‌برم، و از تو می‌خواهم هر سرنوشتی را که برای من خیر مقدر نموده‌ای قرار بدهی.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أسألُکَ مِنْ فَضْلِکَ وَرَحْمَتِکَ؛ فَإِنَّهُ لا یمْلکُها إِلاَّ أَنْتَ).

خداوندا! فضل و رحمت تو را می‌خواهم؛ چرا که فقط تو صاحب آن هستی.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِرَضَاکَ مِنْ سَخَطِکَ، وبمُعَافاتِکَ مِنْ عُقُوبتکَ، وأَعُوذُ بِکَ مِنْکَ لا أُحْصِی ثَنَاءً عَلَیکَ أَنْتَ کَمَا أَثْنیتَ عَلَى نَفْسِکَ).

بار الها! از خشم تو به خوشنودیت پناه می‌برم، از کیفر تو به بخششت پناه می‌جویم و از تو به سوی خودت پناه می‌جویم. من نتوانم ثنای تو را نمایم، تو همان گونه‌ای که خود توصیف کرده‌ای.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أعُوذُ بِکَ منَ البَرَصِ والجُنُونِ والجُذامِ، وَمِنْ سَیئِ الأَسْقَامِ).

پروردگارا! از پیسی و دیوانگی و جذام، و از بیماری‌های سخت به تو پناه می‌برم.

ـ (اللَّهُمَّ إِنّی أعُوذُ بِکَ مِن التَرَّدِّی وَالهَدْمِ والغَرَقِ والحَرقِ، وأعُوذُ بِکَ أنْ یتخبَّطنی الشیطانُ عِنْدَ المَوْتَ، وأعُوذُ بِکَ أَنْ أمُوتَ فی سَبِیلِکَ مُدْبِراً، وأَعُوذُ بِکَ أنْ أَمُوتَ لَدِیغاً).

پروردگارا! به تو پناه می‌برم از بلندی پرتاب شدن و زیر آوار رفتن و به تو پناه می‌برم از غرق شدن و سوختگی و به تو پناه می‌برم از اینکه در لحظه مرگ شیطان مرا گمراه کند و به تو پناه می‌برم از اینکه در حالتی که از راه تو رو برگردانده‌ام بمیرم و به تو پناه می‌برم از اینکه بر اثر مارگزیدگی بمیرم.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ منَ الجُوعِ؛ فَإِنَهُ بِئْسَ الضَّجِیعِ، وَأعُوذُ بِکَ مِنَ الخِیانَةِ فَإِنَّها بِئْسَتِ البِطَانَةُ).

خداوندا! به تو پناه می‌برم از گرسنگی زیرا همبستر بدی است، و به تو پناه می‌برم از خیانت چرا که همنشین بدی است.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ الْعَجْزِ وَالْکَسَلِ وَالْجُبْنِ وَالْبُخْلِ وَالْهَرَمِ وَعَذَابِ الْقَبْرِ وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْیَا وَفِتْنَةِ الْمَمَاتِ).

پروردگارا! من از ناتوانى و سستى، بزدلی و بخل، پیری و عذاب قبر و عذاب جهنم و فتنه زندگی و مرگ به تو پناه مى‌برم.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِنَ العَجْزِ والکَسَلِ والجُبْنِ والبُخْلِ والهَرَمِ والقَسْوَةِ والغَفْلَةِ والعَیْلَةِ والذِّلَّةِ والمَسْکَنَةِ وأعُوذُ بِکَ مِنَ الفَقْرِ والکُفْرِ والفُسُوقِ والشِّقاقِ والنِّفاقِ والسُّمْعَةِ والرِّیاءِ وأعُوذُ بِکَ مِنَ الصَّمَمِ والبَکَمِ والجُنُونِ والجُذامِ والبَرَضِ وَسَیِّىءِ الأَسْقامِ).

پروردگارا! من از ناتوانى و سستى، بزدلی و بخل، پیری و سنگدلی و بی توجهی و نیازمندی و خواری و بینوایی به تو پناه می‌برم. و به تو پناه می‌برم از فقر و کفر و فسق و شقاق و نفاق و شهرت و ریا. و به تو پناه می‌برم از کری و لال شدن و دیوانگی و بیماری جذام و پیسی و بیماری‌های سخت.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِنَ العَجْزِ والکَسَلِ والجُبْنِ والبُخْلِ والهَرَمِ وعَذابِ القَبْرِ وَفِتْنَةِ الدَّجَّالِ اللَّهُمَّ آتِ نَفْسِی تَقْواها وَزکِّها أنْتَ خَیْرُ مَنْ زَکَّاها أنْتَ وَلِیُّها ومَوْلاهَا اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِنْ عِلْمٍ لا یَنْفَعُ ومِنْ قَلْبٍ لا یَخْشَعُ ومِنْ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ ومِنْ دَعْوَةٍ لا یُسْتَجابُ لهَا).

بار الها! من از ناتوانى و سستى، بزدلی و بخل، پیری و عذاب قبر و فتنه دجال به تو پناه مى برم. پروردگارا! به نفس من تقوایش را مرحمت کن، و آن را پاک گردان که تو بهترین پاک کنندگانی و تو ولی و مولای آن هستی، خداوندا! به تو پناه مى آورم از دانشى که سود نبخشد و از دلى که خشوع نیابد، و  از نفسى که سیر نشود و از دعایی که اجابت نشود.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِنَ الفَقْرِ والقِلَّةِ والذِّلَّةِ وأعُوذُ بِکَ مِنْ أنْ أظْلِمَ أَو أُظْلَمَ).

خداوندا! از فقر و تنگدستی و خواری به تو پناه می‌برم. و از اینکه ظلم کنم یا مورد ظلم قرار گیرم به تو پناه می‌برم.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِنَ الکَسَلِ والهَرَمِ والمَأْثَمِ والمَغْرَمِ ومِنْ فِتْنَةِ القَبْرِ وعَذابِ القَبْرِ ومِنْ فِتْنَةِ النَّارِ وعذابِ النَّارِ ومِنْ شَرِّ فِتْنَةِ الغِنى وأعُوذُ بِکَ من فِتْنَةِ الفَقْرِ وأعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ المَسِیحِ الدَّجَّالِ اللَّهُمَّ اغْسِلْ عَنِّی خَطایایَ بالماءِ والثَّلْجِ والبَرَدِ ونَقِّ قَلْبِی مِنَ الخَطایا کما یُنَقَّى الثَّوْبُ الأَبْیَضُ مِنَ الدَّنَسِ وباعِدْ بَیْنِی وبَیْنَ خطایایَ کما باعَدْتَ بَیْنَ المَشْرِقِ والمَغْرِبِ).

پروردگارا! از سستى و پیری، گناه و بدهکاری، و از فتنه و عذاب قبر و فتنه و عذاب جهنم و از شر فتنه ثروت و از فتنۀ فقر و از فتنه مسیح دجال به تو پناه مى برم بارخدایا! مرا از گناهانم با آب و برف و تگرگ بشوی، و مرا از گناهانم پاک نما همانگونه که لباس سفید از چرک پاک می‌شود، و میان من وگناهانم دوری انداز همانگونه که میان مشرق ومغرب دوری انداختی.

ـ (اللَّهُمَّ إنی أعوذُ بِکَ مِنَ الهَمِّ والحَزَنِ، والعَجْزِ والکَسَلِ، والبُخْلِ والجُبْنِ، وضَلَعِ الدَّینِ، وغَلَبَةِ الرجالِ).

(بار الها! من از غم و اندوه، و ناتوانى و سستى، بخل و ترس، سنگینى قرض، و غلبه‌ى مردان به تو پناه مى‌برم).

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِن جَارِ السَّوْءِ فِی دارِ المُقَامَةِ، فإنَّ جَارَ البادِیةِ یتحوَّلُ).

خدایا! از همسایه بد در شهر (اقامتگاه ثابت) به تو پناه می‌برم، چرا که همسایه صحرایی(چادرنشین) تغییر می‌کند.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أعوذُ بِکَ مِن زَوَالِ نِعْمَتِکَ، وتحوُّلِ عَافِیَتکَ، وفُجَأَةِ نِقْمَتِکَ، وَجَمِیعِ سَخَطِکَ).

خداوندا! به تو پناه می‌برم از زوال نعمتت و از دست رفتن عافیت تو و از عذاب ناگهانی و از هر خشم تو.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِن شَرِّ سمعِی، وَمِنْ شَرِّ بَصَرِی، وَمِنْ شَرِّ لِسَانِی، وَمِنْ شَرِّ قَلْبِی، وَمِنْ شَرِّ مَنِیتِی).

بار الها! به تو پناه می‌آورم از شر شنوایی و از شر بینایی و از شر زبانم و از شر قلبم و از شر آرزوهایم.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ مَا عَمِلْتُ ومنْ شَرِّ مَا لَمْ أعْمَلْ).

پروردگارا! از شر کار‌های کرده و نکرده‌ام به تو پناه می‌برم.

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعُوذُ بِکَ مِن عَذَابِ القَبْرِ، وأعُوذُ بِکَ مِن عَذَابِ النَّارِ، وأَعُوذُ بِکَ مِن فِتْنَةِ المحْیا والمماتِ، وأعُوذُ بِکَ مِن فِتْنَةِ المَسِیحِ الدَّجَّال).

(پروردگارا! از عذاب قبر و عذاب دوزخ، فتنه ى زندگى و مرگ، و فتنه ى مسیح دجّال به تو پناه مى برم).

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ عِلْمٍ لاَ یَنْفَعُ، وَعَمَلٍ لاَ یُرْفَعُ، وَقَلْبٍ لاَ یَخْشَعُ، وَدُعَاءٍ لاَ یُسْمَعُ).

خداوندا! به تو پناه مى‌آورم از دانشى که سود نبخشد، و عملی که بالا نرود (مورد قبول واقع نشود)، و دلى که خشوع نیابد و از دعایی که شنیده نشود (به اجابت نرسد).

ـ (اللَّهُمَّ إنِّی أعوذُ بِکَ مِنْ غَلَبَةِ الدَّینِ، وغَلَبَةِ العَدُوِّ وشَمَاتَةِ الأعداءِ).

خداوندا من از غلبۀ قرض و غلبۀ دشمن و شادمانی دشمنان به تو پناه می‌برم.

ـ (اللّهُمَّ إنّی أعُوذَ بکَ منْ قلْبٍ لا یَخْشَعُ ومنْ دُعاءٍ لا یُسْمَعُ ومنْ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ ومنْ عِلْمٍ لا یَنْفَعُ أعوذُ بکَ منْ هؤُلاءِ الأَرْبَعِ).

خداوندا! به تو پناه مى‌آورم از دلى که خشوع نیابد، و از دعایی که شنیده نشود (به اجابت نرسد)، و از نفسى که سیر نشود، و از دانشى که سود نبخشد، و  از همه این موارد چهار گانه به تو پناه می‌برم.

ـ (اللّهُمَّ إنّی أعُوذُ بکَ منْ مُنکَرَاتِ الأَخْلاَقِ والأَعْمالِ والأَهْوَاءِ والأَدْوَاءِ).

پروردگارا! از اخلاق و اعمال زشت و هوا‌های نفسانی و بیماری‌های سخت به تو پناه می‌برم.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أعُوذُ بِکَ مِنْ یوْمِ السُّوءِ وَمِنْ لَیلَةِ السُّوءِ، وَمِنْ سَاعَة السُّوءِ، وَمِنْ صَاحِبِ السُّوءِ، وَمِنْ جَارِ السُّوءِ، فِی دَارِ المُقَامَةِ).

خدایا! از روز بد و شب بد، و از ساعت بد و از همنشین بد و همسایه بد در شهر (اقامتگاه ثابت) به تو پناه می‌برم.

ـ (اللَّهُمَّ بِعِلْمِکَ الْغَیْبَ وَقُدْرَتِکَ عَلَى الْخَلْقِ أَحْیِنِی مَا عَلِمْتَ الْحَیَاةَ خَیْرًا لِی وَتَوَفَّنِی إِذَا عَلِمْتَ الْوَفَاةَ خَیْرًا لِی اللَّهُمَّ وَأَسْأَلُکَ خَشْیَتَکَ فِی الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ وَأَسْأَلُکَ کَلِمَةَ الْحَقِّ فِی الرِّضَا وَالْغَضَبِ وَأَسْأَلُکَ الْقَصْدَ فِی الْفَقْرِ وَالْغِنَى وَأَسْأَلُکَ نَعِیمًا لَا یَنْفَدُ وَأَسْأَلُکَ قُرَّةَ عَیْنٍ لَا تَنْقَطِعُ وَأَسْأَلُکَ الرِّضَاءَ بَعْدَ الْقَضَاءِ وَأَسْأَلُکَ بَرْدَ الْعَیْشِ بَعْدَ الْمَوْتِ وَأَسْأَلُکَ لَذَّةَ النَّظَرِ إِلَى وَجْهِکَ وَالشَّوْقَ إِلَى لِقَائِکَ فِی غَیْرِ ضَرَّاءَ مُضِرَّةٍ وَلَا فِتْنَةٍ مُضِلَّةٍ اللَّهُمَّ زَیِّنَّا بِزِینَةِ الْإِیمَانِ وَاجْعَلْنَا هُدَاةً مُهْتَدِینَ).

(پروردگارا! به علم غیبت و قدرتت بر آفرینش، تا زمانى مرا زنده نگهدار که زندگى برایم خوب باشد، و مرا بمیران زمانى که مرگ را به نفعم مى دانى. خدایا! من خشوع و ترس از تو را در نهان و آشکار مى طلبم. «گفتن» کلمه‌ى حق را در شادى و غضب از تو مى خواهم. میانه‌روى را در فقر  و ثروت از تو می‌خواهم. نعمتى را که نابود نشود، و نور چشمى را که قطع نگردد، و رضا را بعد از قضا، و راحتى زندگى بعد از مرگ، و لذّت نگاه چهره‌ات و شوق به لقاءت را درخواست مى کنم. بدون اینکه گرفتار مصیبتى سخت، یا فتنه‌اى گمراه کننده شوم. پروردگارا! ما را با زیبایى ایمان، زینت بخش و ما را از زمره‌ى هدایت دهندگان و هدایت یافتگان قرار بده.

ـ (اللَّهُمَّ ربَّ النَّاسِ مُذْهِبَ البَأْسِ، وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِی، وَلاَ شَافِیَ إِلاَّ أَنْتَ، وَاشْفِ شِفَاءً لا یُغادِرُ سَقَماً).

ای‌ پروردگار مردم‌! درد و ناراحتی‌ را از بین‌ ببر، شفا بده‌ که‌ تو شفابخش‌ هستی‌، جز تو شفادهند‌ه‌ای نیست،‌ شفایی عطا فرما که همه گناهان را شفا بخشد.

ـ (اللَّهُمَّ ربَّ جبریلَ ومیکائیلَ وإسرافیلَ ومُحَمَّدٍ ج، نَعُوذُ بِکَ مِنَ النَّارِ).

خداوندا!‌ ای خدای جبرئیل و می‌کائیل و اسرافیل و محمد ج از آتش دوزخ به تو پناه می‌بریم.

ـ (اللَّهُمَّ ربَّ جِبْرِیلَ ومیکائیل وربَّ إسرافیلَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ حَرِّ النَّارِ، وَمِنْ عَذَابِ القَبْرِ).

پروردگارا!‌ای خدای جبرئیل و میکائیل و اسرافیل از آتش جهنم و عذاب قبر به تو پناه می‌برم.

ـ (اللَّهُمَّ کَمَا حَسَّنْتَ خَلْقِی فَحَسِّنْ خُلُقِی).

بار الها! همانطور که خلقت مرا نیکو آفریدی، اخلاق مرا نیز نیکو گردان.

ـ (اللَّهُمَّ لَکَ أَسْلَمْتُ، وَبِکَ آمَنْتُ وَعَلَیکَ تَوَکَّلْتُ، وَإِلَیکَ أَنَبْتُ، وبِکَ خَاصَمْتُ، اللَّهُمَّ إِنِّی أعُوذُ بِعزَّتِکَ، لا إله إلا أَنْتَ، أَنْ تُضِلَّنِی، أَنْتَ الحَی الذی لا یمُوتُ، والجنُّ والإِنسُ یموتُون).

خدایا! من تسلیم تو هستم و به تو ایمان آورده‌ام، بر تو توکل کردم و بسوی تو توبه و رجوع می‌کنم و بواسطه تو دشمنی می‌ورزم، بار الها به عزت تو پناه می‌برم، بجز تو معبود دیگرى نیست، از اینکه مرا گمراه کنی ( به تو پناه می‌برم)، تو زنده‌ای هستی که نمی‌میرد و جنیان و انسان‌ها می‌میرند.

ـ (اللَّهُمَّ آتِنَا فی الدُّنْیا حَسَنَةً، وفِی الآخِرَةِ حَسَنةً، وَقِنَا عَذَابَ النَّار).

پروردگارا ! در دنیا به ما نیکی رسان و در آخرت نیز به ما نیکی عطاء فرما و ما را از عذاب آتش دور نگهدار.‏

ـ (اللَّهُمَّ أصْلِحْ لی دِینی الَّذی هُوَ عِصْمَةُ أمْرِی، وَأصْلِحْ لی دُنْیایَ الَّتِی فیها مَعاشِی، وأصْلِحْ لی آخِرَتِی الَّتی فیها مَعادی، وَاجْعَلِ الحَیاةَ زیادَةً لی فی کُلّ خَیْرٍ، وَاجْعَلِ المَوْتَ راحَةً لی مِنْ کُلّ شَرٍّ).

خداوندا! دینم را اصلاح کن که محور همه‌ی کارهایم است و دنیام را برایم اصلاح کن که زندگی و حیاتم در آن است و آخرتم را برایم اصلاح کن که در آن بازگشتم بسوی توست، و زندگی‌ام را برای انجام کار‌های خیر بیافزا و مرگم را آسایش و راحتی از هر شر و بدی قرار ده.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أسألُکَ الهُدْى، والتُّقَى، والعَفَافَ، والغِنَى).

پروردگارا هدایت و تقوی، و پاکدامنی و ثروت را از تو می‌خواهم.

ـ (اللَّهُمَّ مُصَرِّف القُلُوبِ صَرِّف قُلُوبَنَا عَلَى طاعتِکَ).

ای گرداننده قلبها! قلوب ما را به سوی عبادت خود بگردان.

ـ (یا مُقَلِّب القُلُوبِ ثَبِّت قَلْبِی على دِینِکَ).

ای کسی که قلب‌ها را دگرگون می‌سازی! قلب مرا بر دینت پایدار فرما.

ـ (اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَنا مِنْ خَشْیتِکَ مَا تَحُولُ بِهِ بینَنَا وبینَ معَاصِیکَ، وَمِنْ طاعتِکَ ما تُبلِّغُنَا بِهِ جَنَّتَک، وَمِنَ الیقینِ ما تُهوِّنُ بِهِ عَلَینَا مَصَائِبَ الدُّنْیا، اللَّهُمَّ مَتِّعْنَا بأَسْماعِنَا، وأبصارِنا، وقوَّاتِنا ما أحیَیتَنا، وَاجعَلْهُ الوارِثَ مِنَّاً، واجْعَلْ ثأْرَنَا عَلى مَنْ ظَلَمَنا، وَانصُرنَا عَلى مَن عادَانَا، ولا تَجْعَل مُصیبتنا فِی دِینِنَا، ولا تَجعَلِ الدُّنْیا أکبْرَ هَمِّنَا، ولا مبلغَ عِلْمِنَا، ولا تُسَلِّطْ عَلَینَا مَن لا یَرْحَمُنَا).

پروردگارا! از ترس و خوفت به قدری در دل ما قرار بده که مانع از معصیت و نافرمانی ما شود، و از اطاعت و فرمانبرداریت به اندازه‌ای ما را بهره‌مند ساز که موجب رضایت و خشنودی تو از ما گردد، و از یقین به قدری به ما مرحمت کن که با داشتن آن تمام مصیبت‌‌های دنیا بر ما آسان گردد. خداوندا! تا زنده‌ایم ما را از چشم و گوش و توانایی‌مان بهره‌مند ساز، و آن‌ها را وارث ما قرار بده ( آن‌ها را پیش از مرگ از ما نگیر)، انتقام ما را از  کسانی که به ما ستم کرده‌اند بگیر، و ما را در مقابل دشمنان‌مان یاری ده، و بلا و مصیبت ما را در دین ما قرار مده، و دنیا را بزرگترین هم و غم و منت‌های دانش ما قرار مده، و کسی را که به ما رحم نمی کند بر ما مسلط مگردان.

ـ (اللَّهُمَّ إِنِّی أعُوذُ بِکَ من الجُبْنِ، وأعُوذُ بِکَ من البُخْلِ، وأعُوذُ بِکَ من أَنْ أُرَدَّ إلى أَرْذَلِ العُمُرِ، وأعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ الدُّنْیا وعذابِ القَبْرِ).

(پروردگارا! من از بزدلی و بخل به تو پناه مى برم، و از اینکه به علّت پیرى، سست و درمانده شوم، به تو پناه مى برم، و از آزمایش هاى سخت دنیا و عذاب قبر به تو پناه مى‌برم).

ـ (اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ «السبعِ» وَرَبَّ الأَرْضِ وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ رَبَّنَا وَرَبَّ کُلِّ شَىْءٍ فَالِقَ الْحَبِّ وَالنَّوَى وَمُنْزِلَ التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِیلِ وَالْفُرْقَانِ أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ کُلِّ شَىْءٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهِ اللَّهُمَّ أَنْتَ الأَوَّلُ فَلَیْسَ قَبْلَکَ شَىْءٌ وَأَنْتَ الآخِرُ فَلَیْسَ بَعْدَکَ شَىْءٌ وَأَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَیْسَ فَوْقَکَ شَىْءٌ وَأَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَیْسَ دُونَکَ شَىْءٌ اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَأَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ).

(الهى! پروردگار آسمان‌ها و زمین، و پروردگار عرش بزرگ، پروردگار ما و همه‌ى چیز، شکافنده‌ى دانه و هسته، و فرود آورنده‌ى تـورات و انجـیل و فـرقان، از شرّ هـر آنچـه که در دست توست به تو پناه مى‌برم. خداوندا! اول تویی، قبل از تو چیزى نیست. و آخر توئى، بعد از تو چیزى نیست. تو آشکارى، و هیچ چیز آشکارتر از تو نیست. تو پنهانى، و هیچ چیز پنهان‌تر از تو نیست. الهى! قرض‌هاىمان را ادا کن، و ما را از تنگدستى به غنا و توانگرى برسان).

ـ (اَللَّهُمَّ اِغْفِرْ لِی, وَارْحَمْنِی, وَاهْدِنِی, وَعَافِنِی, وَارْزُقْنِی).

(پروردگارا! مرا ببخش و بر من رحم کن و هدایتم فرما و به من سلامتی بده و به من روزی عطا کن).

ـ (اللَّهُمَّ مَتِّعْنِی بِسَمْعِی وَبَصَرِی وَاجْعَلْهُمَا الْوَارِثَ مِنِّی وَانْصُرْنِی عَلَى مَنْ یَظْلِمُنِی وَخُذْ مِنْهُ بِثَأْرِی).

خداوندا! مرا از چشم و گوشم بهره‌مند گردان و آن دو را وارث من قرار بده (پیش از مرگ آن‌ها را از من نگیر) و مرا بر کسی که به من ستم کرده پیروز گردان و انتقامم را از او بگیر.

ـ (اللَّهُمَّ أنت رَبِّی، لا إله إلاَّ أنتَ، خَلَقْتَنِی، وأَنَا عَبْدُکَ، وأَنَا عَلَى عَهْدِکَ ووعدِکَ ما استطعتُ، أعوذُ بِکَ من شَرِّ ما صَنَعْتُ، وأُبُوءُ لَکَ بِنُعْمتِکَ عَلَی، وأبُوءُ بِذَنْبِی، فاغفر لی، فإنهُ لایغفِرُ الذنوبَ إلاَّ أنتَ).

 (خداوندا! تو پروردگار من هستى، جز تو معبود دیگرى نیست، تو مرا آفریدى، و من بنده‌ى تو هستم، و تا توان دارم بر عهد و پیمانت استوار خواهم ماند، و از شر آنچه کرده‌ام به تو پناه مى برم، به نعمت‌هایی که به من عطا کرده‌ای اعتراف می‌کنم و گناهانم را می‌پذیرم، پس مرابیامرز، زیرا جز تو کسى گناهان را نمى‌آمرزد).

ـ اَلَحمدُ لله عدَدَ ما خَلَقَ، الحَمْدُ للهِ مِلْءَ ما خَلَقَ، الحمدُ للهِ عَدَدَ مَا فِی السَّمواتِ وَمَا فی الأرَضِ، الحَمْدُ للهِ عَدَدَ مَا أَحْصَى کِتابُهُ، والحَمْدُ للهِ عَلَى مَا أَحْصَى کِتَابُهُ، والحمْدُ للهِ عَدَدَ کُلِّ شَیءٍ، والحَمدُ للهِ مِلءَ کُلِّ شَیءٍ).

ستایش خداوند را به تعداد و ظرفیت تمام مخلوقاتش، و به اندازه هر آنچه که در آسمان‌ها و زمین است، و ستایش خداوند را به تعداد و به خاطر هر آنچه که در کتابش برشمرده است، و ستایش خداوند را به تعداد و ظرفیت همه چیز.

ـ (لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ، لا إلهَ إلاَّ اللهُ سُبْحَانَ اللهِ رَبِّ السَّمَواتِ السَّبْعِ وَرَبِّ العَرْشِ العظَیم، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ).

نیست خدایی سزاوار پرستش مگر خداوند بی همتایی که بلند مرتبه و بزرگ است، نیست خدایی سزاوار پرستش مگر خدای بی همتایی که دارای حکمت و کرم است، نیست خدایی سزاوار پرستش مگر خداوند یکتا، پاک و منزه است خدایی که پروردگار هفت آسمان و عرش بزرگ است، ستایش مخصوص خدایی است که پروردگار جهانیان است.

ـ (اللَّهُمَّ أَسْلَمتُ نِفْسِی إِلَیکَ، ووَجَّهْتُ وَجْهِی إلَیکَ، وفَوَّضْتُ أمْرِی رَغْبَةً ورَهْبَةً إلیکَ، وألْجَأْتُ ظَهْرِی إلیکَ، لا مَلْجَأ وَلا مَنْجَأ مِنَک إلاَّ إلیکَ، آمنْتُ بِکِتَابِکَ الّذی أنزَلتَ، وَبِنَبِیِّکَ الَّذی أرْسَلتَ).

الهى! جانم را به تو سپردم و رویم را به سوی تو گردانیدم، و درحالِ امید به ثوابت و ترس از عذابت کارم را به تو واگذاشتم و به تو تکیه کردم، پناهگاه و جای نجاتى از عذاب تو جز به سوى تو نیست؛ به کتابى که نازل نمودی و پیامبری که فرستادی ایمان آوردم.

وصلَّی اللهُ وَسَلَّمَ عَلَى مُحمدٍ وعلی آله وصحبه ومن تبعهم بإحسانٍ إلى یومِ الدِّین.

وآخر دَعوانا أنِ الحمدُ لله رَبِّ العالمَین.

دعاهایی از قرآن کریم

دعاهایی از قرآن کریم

(أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ) از شر شیطان رانده شده به خدا پناه می‌برم.

﴿بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ١﴾ [الفاتحة: 1] به نام خداوند بخشنده و مهربان.

﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ٢﴾ [الفاتحة: 2]. «ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است».‏

﴿ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ٣﴾ [الفاتحة: 3]. «بخشنده مهربان است».‏

﴿مَٰلِکِ یَوۡمِ ٱلدِّینِ٤﴾ [الفاتحة: 4]. «مالک روز سزا و جزا است».‏

﴿إِیَّاکَ نَعۡبُدُ وَإِیَّاکَ نَسۡتَعِینُ٥﴾ [الفاتحة: 5]. «تنها تو را می‌‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌‌طلبیم».‏

﴿ٱهۡدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِیمَ٦﴾ [الفاتحة: 6]. «ما را به راه راست راهنمائی فرما».‏

﴿صِرَٰطَ ٱلَّذِینَ أَنۡعَمۡتَ عَلَیۡهِمۡ غَیۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَیۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّینَ٧﴾ [الفاتحة: 7].

«راه کسانی که بدانان نعمت داد‌های ؛ نه راه آنان که بر آن‌ها خشم‌گرفته‌ای، و نه راه گمراهان و سرگشتگان».

﴿رَبَّنَا تَقَبَّلۡ مِنَّآۖ إِنَّکَ أَنتَ ٱلسَّمِیعُ ٱلۡعَلِیمُ١٢٧ رَبَّنَا وَٱجۡعَلۡنَا مُسۡلِمَیۡنِ لَکَ وَمِن ذُرِّیَّتِنَآ أُمَّةٗ مُّسۡلِمَةٗ لَّکَ وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا وَتُبۡ عَلَیۡنَآۖ إِنَّکَ أَنتَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِیمُ١٢٨﴾ [البقرة: 127-128].

 «پروردگارا! از ما بپذیر، همانا که تویی شنوای دانا. پروردگارا! ما را فرمانبردار خودت قرار ده، و از فرزندان‌مان امتی فرمانبردار خود (پدید آور) و طرز عبادتمان را به ما نشان ده، و توبه ما را بپذیر، بدرستی که تو توبه‌پذیر مهربانی».

﴿فَسَیَکۡفِیکَهُمُ ٱللَّهُۚ وَهُوَ ٱلسَّمِیعُ ٱلۡعَلِیمُ١٣٧﴾ [البقرة: 137].

 «پس بزودی الله تو را از (شر) آن‌‌ها کفایت کند، و او ست شنوای دانا».

و خدا تو را بسنده خواهد بود و او تو را از (اذیت و آزار و نیرنگ و دسیسه‌‌های) ایشان نجات خواهد داد، و او شنوا و بینا است.‏

﴿ٱلَّذِینَ إِذَآ أَصَٰبَتۡهُم مُّصِیبَةٞ قَالُوٓاْ إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَیۡهِ رَٰجِعُونَ١٥٦﴾ [البقرة: 156].

«آن‌‌ها که هرگاه مصیبتی به ایشان برسد می‌گویند: ما از آنِ الله هستیم، و به سوی او باز می‌گردیم».

﴿وَمِنۡهُم مَّن یَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِی ٱلدُّنۡیَا حَسَنَةٗ وَفِی ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ٢٠١﴾ [البقرة: 201].

«و از آنان کسانی هستند که می‌گویند: پروردگارا! به ما در دنیا نیکی عطا کن، و در آخرت (نیز) نیکی (عطا فرما) و ما را از عذاب آتش نگه‌دار».

﴿رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَیۡنَا صَبۡرٗا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡکَٰفِرِینَ٢٥٠﴾ [البقرة: 250].

«پرودگارا! بر (دل‌های) ما صبر و شکیبائی فرو ریز و گام‌های ما را استوار و ثابت بدار، و ما را بر گروه کافران پیروز بگردان».

﴿رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذۡنَآ إِن نَّسِینَآ أَوۡ أَخۡطَأۡنَاۚ رَبَّنَا وَلَا تَحۡمِلۡ عَلَیۡنَآ إِصۡرٗا کَمَا حَمَلۡتَهُۥ عَلَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِنَاۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلۡنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِۦۖ وَٱعۡفُ عَنَّا وَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَآۚ أَنتَ مَوۡلَىٰنَا فَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡکَٰفِرِینَ٢٨٦﴾ [البقرة:286].

«پروردگارا! اگر فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه نکن، پروردگارا! بار گران (و تکلیف سنگین) را بر (دوش) ما مگذار، چنانکه آن را بر (دوش) کسانی‌که پیش از ما بودند؛ گذاشتی، پروردگارا! آنچه را که طاقت تحمل آن را نداریم بر (دوش) ما مگذار، و ما را بیامرز و به ما رحم فرمای. تو مولا و سرور مایی پس ما را بر گروه کافران پیروز گردان».

﴿رَبَّنَا لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَیۡتَنَا وَهَبۡ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحۡمَةًۚ إِنَّکَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ٨﴾ [آل عمران: 8].

«پروردگارا! دل‌های ما را، بعد از آنکه ما را هدایت کردی (از راه حق) منحرف مگردان، و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش براستی که تو بخشنده‌ای».

﴿رَبَّنَآ إِنَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ١٦﴾ [آل عمران: 16].

«پروردگارا! به راستی ما ایمان آورده‌ایم، پس گناهان ما را بیامرز، و ما را از عذاب آتش نگه‌دار».

﴿قُلِ ٱللَّهُمَّ مَٰلِکَ ٱلۡمُلۡکِ تُؤۡتِی ٱلۡمُلۡکَ مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ ٱلۡمُلۡکَ مِمَّن تَشَآءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَآءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَآءُۖ بِیَدِکَ ٱلۡخَیۡرُۖ إِنَّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ قَدِیرٞ٢٦﴾ [آل‌عمران: 26].

«بگو: بارالها! ای دارنده پادشاهی و (هستی) به هر کس که بخواهی، پادشاهی (و فرمانروایی) می‌بخشی، و از هر کس بخواهی پادشاهی (و فرمانروایی) را می‌گیری، و هر کس را بخواهی  عزت مى دهى، و هر که را بخواهى خوار می‌کنی، همه خوبی‌‌ها به دست توست، بی‌شک تو بر هر چیز توانایی».

﴿رَبِّ هَبۡ لِی مِن لَّدُنکَ ذُرِّیَّةٗ طَیِّبَةًۖ إِنَّکَ سَمِیعُ ٱلدُّعَآءِ٣٨﴾ [آل‌عمران: 38].

«پروردگارا! از طرف خود فرزند پاکیزه‌ای به من عطا کن، به درستی تو شنونده دعایی».

﴿رَبَّنَآ ءَامَنَّا بِمَآ أَنزَلۡتَ وَٱتَّبَعۡنَا ٱلرَّسُولَ فَٱکۡتُبۡنَا مَعَ ٱلشَّٰهِدِینَ٥٣﴾ [آل‌عمران: 53].

«پروردگارا! به آنچه نازل کرده‌ای، ایمان آوردیم و از فرستاده (تو) پیروی نمودیم؛ پس ما را از زمره گواهان بنویس».

﴿رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسۡرَافَنَا فِیٓ أَمۡرِنَا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡکَٰفِرِینَ١٤٧﴾ [آل عمران: 147].

«پروردگارا! گناهان ما را بیامرز، و از زیاده روی ما، در کارمان (بر ما بیامرز) و گام‌های ما را استوار بدار و ما را بر گروه کافران، پیروز گردان».

﴿حَسۡبُنَا ٱللَّهُ وَنِعۡمَ ٱلۡوَکِیلُ١٧٣﴾ [آل عمران: 173].

«الله ما را بس است، و بهترین حامی است».

﴿رَبَّنَا مَا خَلَقۡتَ هَٰذَا بَٰطِلٗا سُبۡحَٰنَکَ فَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ١٩١ رَبَّنَآ إِنَّکَ مَن تُدۡخِلِ ٱلنَّارَ فَقَدۡ أَخۡزَیۡتَهُۥۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِینَ مِنۡ أَنصَارٖ١٩٢ رَّبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعۡنَا مُنَادِیٗا یُنَادِی لِلۡإِیمَٰنِ أَنۡ ءَامِنُواْ بِرَبِّکُمۡ فَ‍َٔامَنَّاۚ رَبَّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرۡ عَنَّا سَیِّ‍َٔاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ ٱلۡأَبۡرَارِ١٩٣ رَبَّنَا وَءَاتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِکَ وَلَا تُخۡزِنَا یَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَةِۖ إِنَّکَ لَا تُخۡلِفُ ٱلۡمِیعَادَ١٩٤﴾ [آل عمران: 191-194].

«پروردگارا، این‌‌ها را بیهوده نیافریده‌ای، منزهّی تو! پس ما را از عذاب آتش (دوزخ) نگاه دار. پروردگارا! کسی را که تو به آتش (دوزخ) درآوری، یقیناً او را خوار و رسوا کرده‌ای، و برای ستمکاران یاورانی نیست. پروردگارا! ما شنیدیم که ندا دهنده‌ای به ایمان فرا می‌خواند، که: «به پروردگار خود ایمان بیاورید» پس ایمان آوردیم، پروردگارا! پس گناهان ما را ببخش، و بدی‌های ما را بپوشان، و ما را با نیکان بمیران. پروردگارا! آنچه را که بر (زبان) فرستادگانت به ما وعده داده‌ای به ما عطا کن، و ما را در روز قیامت رسوا مگردان، بدرستی که تو خلاف وعده نمی‌کنی».

﴿وَٱجۡعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیّٗا وَٱجۡعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیرًا٧٥﴾ [النساء: 75].

«و از جانب خود، برای ما سر پرستی قرار بده، و از جانب خود یار و مددکاری برای ما مقرر کن».

﴿رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱکۡتُبۡنَا مَعَ ٱلشَّٰهِدِینَ٨٣﴾ [المائدة: 83].

«پروردگارا! ایمان آوردیم، پس ما را در زمره گواهان بنویس».

﴿إِن تُعَذِّبۡهُمۡ فَإِنَّهُمۡ عِبَادُکَۖ وَإِن تَغۡفِرۡ لَهُمۡ فَإِنَّکَ أَنتَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَکِیمُ١١٨﴾ [المائدة: 118].

«اگر آن‌‌ها را عذاب کنی آنان بندگان تو هستند و اگر آن‌‌ها را بیامرزی تو نیرومند حکیمی».

﴿إِنِّی وَجَّهۡتُ وَجۡهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ حَنِیفٗاۖ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِکِینَ٧٩﴾ [الأنعام: 79].

«به تحقیق من روی خود را به سوی کسی آوردم که آسمان‌‌ها و زمین را پدپد آورد، حق‌گرایم و از مشرکان نیستم».

﴿قُلۡ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحۡیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ١٦٢ لَا شَرِیکَ لَهُۥۖ وَبِذَٰلِکَ أُمِرۡتُ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُسۡلِمِینَ١٦٣﴾ [الأنعام: 162-163].

«بگو: بی‌گمان نمازم، و عبادت (و قربانی) من، و زندگی و مرگ من، همه برای الله پروردگار جهانیان است. شریکی برای او نیست، و به این مأمور شده‌ام، و من نخستین مسلمانم».

﴿قَالَا رَبَّنَا ظَلَمۡنَآ أَنفُسَنَا وَإِن لَّمۡ تَغۡفِرۡ لَنَا وَتَرۡحَمۡنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِینَ٢٣﴾ [الأعراف: 23].

‏«(آدم و هوا) گفتند: پروردگارا! ما به خود ستم کردیم، و اگر ما را نیامرزی و بر ما رحم نکنی، مسلّماً از زیان‌کاران خواهیم بود».

﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِی هَدَىٰنَا لِهَٰذَا وَمَا کُنَّا لِنَهۡتَدِیَ لَوۡلَآ أَنۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُ﴾ [الأعراف: 43].

«ستایش مخصوص الله است که ما را به این (بهشت) هدایت نمود، و اگر الله ما را هدایت نمی‌کرد؛ ما هرگز راه نمی‌یافتیم».

﴿رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِینَ٤٧﴾ [الأعراف: 47].

«پروردگارا! ما را با گروه ستمکاران قرار مده».

﴿رَبَّنَآ أَفۡرِغۡ عَلَیۡنَا صَبۡرٗا وَتَوَفَّنَا مُسۡلِمِینَ١٢٦﴾ [الأعراف: 126].

«پروردگارا! بر ما صبر (و استقامت) فرو ریز، و ما را مسلمان بمیران».

﴿قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِی وَلِأَخِی وَأَدۡخِلۡنَا فِی رَحۡمَتِکَۖ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِینَ١٥١﴾ [الأعراف: 151].

«(موسی) گفت: پروردگارا! من و برادرم را بیامرز، و ما را در رحمت خویش داخل کن، و تو مهربان‌ترین مهربانان هستی».

﴿حَسۡبِیَ ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ عَلَیۡهِ تَوَکَّلۡتُۖ وَهُوَ رَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡعَظِیمِ١٢٩﴾ [التوبة: 129].

«الله برای من کافی است، هیچ معبودی (به حق) جز او نیست، بر او توکل کردم، و او پروردگار عرش عظیم است».

﴿رَبِّ إِنِّیٓ أَعُوذُ بِکَ أَنۡ أَسۡ‍َٔلَکَ مَا لَیۡسَ لِی بِهِۦ عِلۡمٞۖ وَإِلَّا تَغۡفِرۡ لِی وَتَرۡحَمۡنِیٓ أَکُن مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِینَ٤٧﴾ [هود: 47].

«(نوح) گفت: پروردگارا! همانا من به تو پناه می‌برم، که از توچیزی بخواهم که به آن علم ندارم، و اگر مرا نبخشی و بر من رحم نکنی، از زیان‌کاران خواهم بود».

﴿إِنِّی تَوَکَّلۡتُ عَلَى ٱللَّهِ رَبِّی وَرَبِّکُمۚ مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلَّا هُوَ ءَاخِذُۢ بِنَاصِیَتِهَآۚ إِنَّ رَبِّی عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِیمٖ٥٦﴾ [هود: 56].

«همانا من بر الله که پروردگار من و پروردگار شماست توکل کردم، هیچ جنبنده‌ای نیست مگر آنکه او (الله) گیرنده پیشانی‌اش است (و برآن چیره است) بی‌گمان پروردگارم بر راه راست است».

﴿وَمَا تَوۡفِیقِیٓ إِلَّا بِٱللَّهِۚ عَلَیۡهِ تَوَکَّلۡتُ وَإِلَیۡهِ أُنِیبُ٨٨﴾ [هود: 88].

«و توفیق من جز به (فضل) الله نیست، بر او توکل کردم، و به سوی او باز می‌گردم».

﴿فَٱللَّهُ خَیۡرٌ حَٰفِظٗاۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِینَ٦٤﴾ [یوسف: 64].

«پس الله بهترین نگهبان است، و او مهربان‌ترین مهربانان است».

﴿إِنَّمَآ أَشۡکُواْ بَثِّی وَحُزۡنِیٓ إِلَى ٱللَّهِ﴾ [یوسف: 86].

«من شرح غم و پریشانی خود را تنها به الله می‌گویم، (و به سوی او شکایت می‌برم)».

﴿فَاطِرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ أَنتَ وَلِیِّۦ فِی ٱلدُّنۡیَا وَٱلۡأٓخِرَةِۖ تَوَفَّنِی مُسۡلِمٗا وَأَلۡحِقۡنِی بِٱلصَّٰلِحِینَ١٠١﴾ [یوسف: 101].

«ای پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمین! تویی کار ساز من در دنیا و آخرت، مرا مسلمان بمیران و به شایستگان ملحق فرما».

﴿وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِیمُ رَبِّ ٱجۡعَلۡ هَٰذَا ٱلۡبَلَدَ ءَامِنٗا وَٱجۡنُبۡنِی وَبَنِیَّ أَن نَّعۡبُدَ ٱلۡأَصۡنَامَ٣٥﴾ [إبراهیم: 35].

«و (به یاد آورید) چون ابراهیم گفت: پروردگارا! این شهر (مکه) را مکان امن قرار بده، و مرا و فرزندانم را از آنکه بت‌ها را پرستش کنیم دور بدار».

﴿رَبَّنَآ إِنَّکَ تَعۡلَمُ مَا نُخۡفِی وَمَا نُعۡلِنُۗ وَمَا یَخۡفَىٰ عَلَى ٱللَّهِ مِن شَیۡءٖ فِی ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِی ٱلسَّمَآءِ٣٨﴾ [إبراهیم: 38].

«پروردگارا! تو می‌دانی آنچه را که ما پنهان می‌کنیم و آنچه را که آشکار می‌سازیم، و چیزی نه در زمین و نه در آسمان بر الله پوشیده نمی‌ماند».

﴿رَبِّ ٱجۡعَلۡنِی مُقِیمَ ٱلصَّلَوٰةِ وَمِن ذُرِّیَّتِیۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلۡ دُعَآءِ٤٠﴾ [إبراهیم:40].

«پروردگارا! مرا بر پا دارنده‌ی نماز قرار بده، و از فرزندانم (چنین فرما)، پروردگارا! و دعای مرا بپذیر!».

﴿رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لِی وَلِوَٰلِدَیَّ وَلِلۡمُؤۡمِنِینَ یَوۡمَ یَقُومُ ٱلۡحِسَابُ٤١﴾ [إبراهیم: 41].

«پروردگارا! مرا و پدر و مادر مرا، و مؤمنان را (در) روزی‌که حساب بر پا می‌شود بیامرز».

﴿وَقُل رَّبِّ ٱرۡحَمۡهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرٗا٢٤﴾ [الإسراء: 24].

«و بگو: پروردگارا! به آنان رحمت آور، همان‌گونه که مرا در کودکی پرورش دادند».

﴿وَقُل رَّبِّ أَدۡخِلۡنِی مُدۡخَلَ صِدۡقٖ وَأَخۡرِجۡنِی مُخۡرَجَ صِدۡقٖ وَٱجۡعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلۡطَٰنٗا نَّصِیرٗا٨٠﴾ [الإسراء: 80].

«و بگو: پروردگارا! مرا به در آوردنی راست (به مدینه) در آور، و به بیرون آوردنی راست، مرا (از مکه) بیرون آور،  و از سوی خود حجتی یاری کننده برایم قرار بده».

﴿وَقُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِی لَمۡ یَتَّخِذۡ وَلَدٗا وَلَمۡ یَکُن لَّهُۥ شَرِیکٞ فِی ٱلۡمُلۡکِ وَلَمۡ یَکُن لَّهُۥ وَلِیّٞ مِّنَ ٱلذُّلِّۖ وَکَبِّرۡهُ تَکۡبِیرَۢا١١١﴾ [الإسراء: 111].

«و بگو: ستایش برای الله است که فرزندی (برای خود) بر نگزیده و او را در فرمانروای هیچ شریکی نیست، و بخاطر ناتوانی (و ذلت حامی و) سرپرستی برای او نیست، و او را به شایستگی بزرگ بشمار».

﴿إِذۡ أَوَى ٱلۡفِتۡیَةُ إِلَى ٱلۡکَهۡفِ فَقَالُواْ رَبَّنَآ ءَاتِنَا مِن لَّدُنکَ رَحۡمَةٗ وَهَیِّئۡ لَنَا مِنۡ أَمۡرِنَا رَشَدٗا١٠﴾ [الکهف: 10].

«(بیاد آور) آنگاه که آن جوانان به غار پناه بردند، و گفتند: پروردگارا! ما را از سوی خود رحمتی عطا کن، و راه نجاتی بر ایمان ما فراهم ساز».

﴿فَهَبۡ لِی مِن لَّدُنکَ وَلِیّٗا٥﴾ [مریم: 5]. «پس از نزد خویش وارثی به من عطا فرما».

﴿قَالَ رَبِّ ٱشۡرَحۡ لِی صَدۡرِی٢٥ وَیَسِّرۡ لِیٓ أَمۡرِی٢٦ وَٱحۡلُلۡ عُقۡدَةٗ مِّن لِّسَانِی٢٧ یَفۡقَهُواْ قَوۡلِی٢٨ وَٱجۡعَل لِّی وَزِیرٗا مِّنۡ أَهۡلِی٢٩﴾ [طه: 25-29].

«(موسی) گفت: پروردگارا! سینه‌ام را برایم بگشا. و کارم را برایم آسان گردان. و گره از زبانم باز کن. تا سخنانم را بفهمند. و برای من (یاور و) وزیری از خاندانم قرار ده».

﴿وَقُل رَّبِّ زِدۡنِی عِلۡمٗا١١٤﴾ [طه: 114]. «و بگو: پروردگارا! به علم من بیفزا».

﴿وَأَیُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّی مَسَّنِیَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِینَ٨٣﴾ [الأنبیاء:83].

«و (ای پیامبر!) ایوب را (به یاد آور) هنگامی‌که پروردگارش را ندا داد: رنج و بیماری به من رسیده است، و تو مهربان‌ترین مهربانانی».

﴿لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ ٱلظَّٰلِمِینَ٨٧﴾ [الأنبیاء: 87].

«(پروردگارا!) هیچ معبودی بر حق جز تو نیست، تو منزهی! بی‌گمان من از ستمکاران بودم».

﴿رَبِّ لَا تَذَرۡنِی فَرۡدٗا وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلۡوَٰرِثِینَ٨٩﴾ [الأنبیاء: 89].

 «پروردگارا! مرا تنها مگذار، و تو بهترین وارثانی».

﴿قَٰلَ رَبِّ ٱحۡکُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ١١٢﴾ [الأنبیاء: 112].

«(و پیامبر) گفت: ای پروردگارا! به حق داوری کن، و پروردگار ما (الله) رحمان است، که از او استمداد می‌شود در برابر آنچه شما بیان می‌کنید».

﴿رَبِّ فَلَا تَجۡعَلۡنِی فِی ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِینَ٩٤﴾ [المؤمنون: 94].

«پروردگارا! پس مرا در (زمره‌ی) قوم ستمگران قرار مده».

﴿وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنۡ هَمَزَٰتِ ٱلشَّیَٰطِینِ٩٧ وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَن یَحۡضُرُونِ٩٨﴾ [المؤمنون: 97-98].

«و بگو: پروردگارا! من از وسوسه‌های شیطان به تو پناه می‌برم. و پروردگارا! از اینکه آنان نزد من حاضر شوند، به تو پناه می‌برم».

﴿رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلرَّٰحِمِینَ١٠٩﴾ [المؤمنون: 109].

«پروردگارا! (ما) ایمان آوردیم، پس ما را ببخش و بر ما رحم کن، و تو بهترین رحم کنندگانی». ‏

﴿وَقُل رَّبِّ ٱغۡفِرۡ وَٱرۡحَمۡ وَأَنتَ خَیۡرُ ٱلرَّٰحِمِینَ١١٨﴾ [المؤمنون: 118].

«و (ای پیامبر) بگو: پروردگارا! ببخش و رحم کن! و تو بهترین رحم کنندگانی».

﴿وَٱلَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا ٱصۡرِفۡ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَۖ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا٦٥ إِنَّهَا سَآءَتۡ مُسۡتَقَرّٗا وَمُقَامٗا٦٦﴾ [الفرقان: 65-66].

«و کسانی‌که می‌گویند: پروردگارا! عذاب جهنم را از ما بر‌طرف کن، بی‌تردید عذابش (سخت و) پایدار است. بی‌گمان آن (جهنم) بد قرار‌گاه و (بد) اقامت‌گاهی است».

﴿وَٱلَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبۡ لَنَا مِنۡ أَزۡوَٰجِنَا وَذُرِّیَّٰتِنَا قُرَّةَ أَعۡیُنٖ وَٱجۡعَلۡنَا لِلۡمُتَّقِینَ إِمَامًا٧٤﴾ [الفرقان: 74].

«و کسانی‌که می‌گویند: پروردگارا! از همسران‌مان، و فرزندان‌مان مایۀ روشنی چشم به ما عطا فرما، و ما را برای پرهیزگاران پیشوا قرار بده».

﴿ٱلَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهۡدِینِ٧٨ وَٱلَّذِی هُوَ یُطۡعِمُنِی وَیَسۡقِینِ٧٩ وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ یَشۡفِینِ٨٠ وَٱلَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحۡیِینِ٨١ وَٱلَّذِیٓ أَطۡمَعُ أَن یَغۡفِرَ لِی خَطِیٓ‍َٔتِی یَوۡمَ ٱلدِّینِ٨٢ رَبِّ هَبۡ لِی حُکۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِی بِٱلصَّٰلِحِینَ٨٣ وَٱجۡعَل لِّی لِسَانَ صِدۡقٖ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ٨٤ وَٱجۡعَلۡنِی مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِیمِ٨٥﴾ [الشعراء: 78-85].

«(همان) کسی‌که مرا آفرید، پس او مرا هدایت می‌کند. و کسی‌که او به من غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید. و هنگامی‌که بیمار شوم پس او مرا شفا می‌دهد. و کسی‌که مرا می‌میراند؛ سپس زنده می‌کند. و کسی‌که امیدوارم گناهانم را در روز جزا برایم ببخشد. پروردگارا! به من (دانش و) حکمت ببخش، و مرا به صالحان ملحق کن. و برای من در میان آیندگان آوازۀ نیک (و ذکر خیر) قرار بده. و مرا از وارثان بهشت پر نعمت بگردان».

حمد و سپاس مخصوص خداوندی است که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمن خود برتری بخشید.‏

﴿رَبِّ أَوۡزِعۡنِیٓ أَنۡ أَشۡکُرَ نِعۡمَتَکَ ٱلَّتِیٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَیَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَدۡخِلۡنِی بِرَحۡمَتِکَ فِی عِبَادِکَ ٱلصَّٰلِحِینَ١٩﴾ [النمل: 19].

«پروردگارا! به من توفیق ده تا شکر نعمت‌هایی را که بر من و بر پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای بجای آورم، و (توفیق عطا فرما  تا) کار (های) شایستۀ که تو خشنود شوی، انجام دهم، و مرا به رحمت خود در (زمرۀ) بندگان صالحت در آور».

﴿قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ وَسَلَٰمٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ ٱلَّذِینَ ٱصۡطَفَىٰٓ﴾ [النمل: 59].

«(ای پیامبر) بگو: حمد و سپاس مخصوص الله است، و سلام بر بندگانش، کسانی‌که او (آن‌ها  را) بر گزیده است».

﴿قَالَ رَبِّ إِنِّی ظَلَمۡتُ نَفۡسِی فَٱغۡفِرۡ لِی فَغَفَرَ لَهُۥٓۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِیمُ١٦﴾ [القصص: 16].

«(سپس) گفت: پروردگارا! من به خود ستم کردم، پس مرا ببخش، آنگاه (الله) او را بخشید، بی‌تردید او آمرزندۀ مهربان است».

﴿رَبِّ نَجِّنِی مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِینَ٢١﴾ [القصص: 21].

«پروردگارا! مرا از قوم ستمکار نجات بده».

﴿فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ حِینَ تُمۡسُونَ وَحِینَ تُصۡبِحُونَ١٧ وَلَهُ ٱلۡحَمۡدُ فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَعَشِیّٗا وَحِینَ تُظۡهِرُونَ١٨ یُخۡرِجُ ٱلۡحَیَّ مِنَ ٱلۡمَیِّتِ وَیُخۡرِجُ ٱلۡمَیِّتَ مِنَ ٱلۡحَیِّ وَیُحۡیِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۚ وَکَذَٰلِکَ تُخۡرَجُونَ١٩﴾ [الروم: 17-19].

«پس الله را تسبیح گویید؛ هنگامی‌که شام می‌کنید و هنگامی‌که صبح می‌کنید. و حمد و ستایش مخصوص اوست، در آسمان‌ها و زمین، و عصرگاهان و هنگامی‌که ظهر می‌کنید. زنده را از مرده بیرون می‌آورد، و مرده را از زنده بیرون می‌آورد، و زمین را پس از مردنش زنده می‌سازد، و همین گونه (روز قیامت از گور‌ها) بیرون آورده می‌شوید».

﴿وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِیٓ أَذۡهَبَ عَنَّا ٱلۡحَزَنَۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٞ شَکُورٌ٣٤﴾ [فاطر: 34].

«و گویند: حمد (و ستایش) مخصوص الله است که اندوه را از ما دور کرد، یقیناً پروردگار ما آمرزندۀ سپاس‌گزار است».

﴿رَبِّ هَبۡ لِی مِنَ ٱلصَّٰلِحِینَ١٠٠﴾ [الصافات: 100].

«پروردگارا! به من (فرزندی) از صالحان عطا فرما».

﴿سُبۡحَٰنَ رَبِّکَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ١٨٠ وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِینَ١٨١ وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ١٨٢﴾ [الصافات: 180-182].

«پاک و منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت، از آنچه (مشرکان) توصیف می‌کنند. و سلام بر رسولان. و سپاس و ستایش مخصوصِ الله است که پروردگار جهانیان است».

﴿قُلِ ٱللَّهُمَّ فَاطِرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ عَٰلِمَ ٱلۡغَیۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ أَنتَ تَحۡکُمُ بَیۡنَ عِبَادِکَ فِی مَا کَانُواْ فِیهِ یَخۡتَلِفُونَ٤٦﴾ [الزمر: 46].

«بگو: پروردگارا! (ای) آفرینندۀ آسمان‌ها و زمین دانای ‌نهان و آشکار، تو در میان بندگانت در آنچه اختلاف می‌کردند، داوری خواهی کرد».

﴿غَافِرِ ٱلذَّنۢبِ وَقَابِلِ ٱلتَّوۡبِ شَدِیدِ ٱلۡعِقَابِ ذِی ٱلطَّوۡلِۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ إِلَیۡهِ ٱلۡمَصِیرُ٣﴾ [غافر: 3].

«آمرزندۀ گناه، و پذیرندۀ توبه، سخت عقوبت، صاحب نعمت است، هیچ معبودی (به حق) جز او نیست، بازگشت به سوی اوست».

﴿وَأُفَوِّضُ أَمۡرِیٓ إِلَى ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ بَصِیرُۢ بِٱلۡعِبَادِ٤٤﴾ [غافر: 44].

«من کار خودم را به الله و اگذار می‌کنم، بی‌گمان الله (نسبت) به بندگان بیناست».

﴿سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا کُنَّا لَهُۥ مُقۡرِنِینَ١٣﴾ [الزخرف: 13].

«پاک و منزه است کسی‌که این را برای‌مان مسخر گرداند، و (گرنه) ما توانایی آن را نداشتیم».

﴿سُبۡحَٰنَ رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا یَصِفُونَ٨٢﴾ [الزخرف:82].

«پاک و منزه است پروردگار آسمان‌ها و زمین، پروردگار عرش، از آنچه آن‌ها توصیف می‌کنند».

﴿رَبِّ أَوۡزِعۡنِیٓ أَنۡ أَشۡکُرَ نِعۡمَتَکَ ٱلَّتِیٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَیَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَصۡلِحۡ لِی فِی ذُرِّیَّتِیٓۖ إِنِّی تُبۡتُ إِلَیۡکَ وَإِنِّی مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِینَ١٥﴾ [الأحقاف: 15].

«پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتت را که بر من و بر پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای به جای آورم و کار شایسته‌ای انجام دهم که تو از آن خشنود شوی، و فرزندانم را صالح گردان، بی‌گمان من به سوی تو بازگشتم (و توبه نمودم)، و بی‌شک من از مسلمانانم».

﴿فَٱعۡلَمۡ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لِذَنۢبِکَ وَلِلۡمُؤۡمِنِینَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۗ﴾ [محمد:19].

«پس (ای پیامبر) بدان که معبودی (به حق) جز «الله» نیست، و برای گناه خود و برای مردان و زنان مؤمن آمرزش طلب کن».

﴿رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَلِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِینَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِیمَٰنِ وَلَا تَجۡعَلۡ فِی قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِینَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّکَ رَءُوفٞ رَّحِیمٌ١٠﴾ [الحشر: 10].

«پروردگارا! ما را و برادران‌مان را که در ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز، و در دل‌های مان کینه‌ای نسبت به کسانی‌که ایمان آورده‌اند قرار مده، پروردگارا! بی‌گمان تو رؤوف و مهربانی».

﴿رَّبَّنَا عَلَیۡکَ تَوَکَّلۡنَا وَإِلَیۡکَ أَنَبۡنَا وَإِلَیۡکَ ٱلۡمَصِیرُ٤﴾ [الممتحنة: 4].

«پروردگارا! بر تو توکل کردیم، و به سوی تو روی آوردیم، و بازگشت (همه) به سوی توست».

﴿رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ وَٱغۡفِرۡ لَنَا رَبَّنَآۖ إِنَّکَ أَنتَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَکِیمُ٥﴾ [الممتحنة: 5].

«پروردگارا! ما را دستخوش (فتنه) کافران قرار مده، و ما را بیامرز ای پروردگار ما! بی‌گمان تو پیروزمند حکیمی».

﴿رَبَّنَآ أَتۡمِمۡ لَنَا نُورَنَا وَٱغۡفِرۡ لَنَآۖ إِنَّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ قَدِیرٞ٨﴾ [التحریم: 8].

«پروردگارا! نور ما را به تمام (و کمال) برسان، و ما را بیامرز بی‌گمان تو بر هرچیز توانایی».

﴿رَبِّ ٱبۡنِ لِی عِندَکَ بَیۡتٗا فِی ٱلۡجَنَّةِ﴾ [التحریم: 11].

«پروردگارا! خانۀ‌ برای من نزد خودت در بهشت بساز».

﴿رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِی وَلِوَٰلِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیۡتِیَ مُؤۡمِنٗا وَلِلۡمُؤۡمِنِینَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِینَ إِلَّا تَبَارَۢا٢٨﴾ [نوح: 28].

«پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر آن کس که با ایمان وارد خانۀ من شود، و (تمام) مردان مؤمن و زنان مؤمن را بیامرز، و ستمکاران را جز هلاکت (و نابودی) میفزا».

اوقات و احوال و اماکنی که دعا در آن‌ها (بهتر) اجابت می‌شود

اوقات و احوال و اماکنی که دعا در آن‌ها (بهتر) اجابت می‌شود

 شب قدر، در دل انتهای شب، بعد از نماز‌‌های فرض، بین اذان و اقامه، لحظات شب، هنگام شنیدن اذان نماز‌‌های فرض، هنگام ریزش باران، هنگام آماده شدن برای جهاد و کارزار در راه خداوند أ. ساعتی از روز جمعه و ارجح‌ترین اقوال در مورد اوقات اجابت دعا، آخرین ساعت از ساعت‌های عصر روز جمعه و چه بسا هنگام خطبه و نماز است، هنگام نوشیدن آب زمزم همرا با نیت خالص، در سجده، هنگام بیدار شدن در شب با دعای وارد شده در این مورد، هر گاه با وضو بخوابد سپس پاسی از شب بیدار شده و دعا کند. دعاکردن با این دعا ﴿لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ ٱلظَّٰلِمِینَ﴾، دعا پس از وفات میت، دعا پس از ستایش و سپاس خداوند أ و صلوات بر پیامبر ج در تشهد آخر نماز، خواندن خداوند أ به اسم اعظم او که هرگاه به آن فراخوانده شود اجابت کند و هرگاه به آن از او درخواست شود عطا نماید، دعای مسلمان برای برادر مسلمانش در غیاب وی، دعای روز عرفه در عرفه (مکه)، دعا در ماه مبارک رمضان،  دعا در ماه رمضان هنگام اجتماع مسلمانان در مجالس ذکر خداوند أ. هنگام دعا کردن در مصیبت و گرفتاری با این عبارت: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ، اللَّهُمَّ أْجُرْنِی فِی مُصِیبَتِی وَأَخْلِفْ لِی خَیْرًا مِنْهَا». دعا در حالت روی آوری قلب بسوی خداوند أ و افزوده شدن اخلاص، دعای مظلوم علیه کسی که به او ظلم کرده است، دعای پدر به نفع یا به ضرر فرزندش، دعای مسافر، دعای روزه‌دار تا زمانی که افطار کند، دعای روزه‌دار در لحظه افطار، دعای شخص نیازمند، دعای امام عادل، دعای فرزند صالح در حق پدر و مادر و پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌هایش، دعای پس از وضو با دعای وارد شده در این مورد، دعای پس از رمی جمره کوچک (در حج). دعا پس از رمی جمره میانه (وسطی). دعا در درون خانه کعبه و دعای کسی که در داخل حجر دعا و نماز بگزارد؛ زیرا حجر هم جزء بیت است، دعا بر روی کوه صفا، دعا بر روی کوه مروه و در مشعر الحرام.

انسان مؤمن هر کجا که باشد خدای خویش را فرا می‌خواند همچنانکه قرآن کریم می‌فرماید:

﴿وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌۖ أُجِیبُ دَعۡوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ﴾ [البقرة: 186]

«و هنگامی که بندگانم از تو درباره من بپرسند، (بگو) من به شما نزدیکم و دعای طلب کننده را به هنگامی که مرا بخواند؛ اجابت می‌کنم».

اما اوقات و احوال و اماکن مذکور، به دلیل عنایت بیشتر تخصیص خورده و متمایز شده‌اند.[ از کتاب "الدُّعاء من الکتاب والسُّنَة" تألیف سعید بن علی بن وهف القحطانی]

احادیث و دعا‌های ذکر شده از منابع زیر اقتباس و گردآوری شده‌اند:

کتاب: «اللُؤلُؤِ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان» از محمد فؤاد عبدالباقی، صحیح بخاری (کتاب الدعوات)، صحیح مسلم (کتاب الأدعیة) و کتاب «صحیح الجامع الصَّغیر وزیادته» از آلبانی.

در پایان از خداوند بزرگ و بلند مرتبه أ می‌خواهم که این عمل را خالص در جهت خشنودی خودش و سزاوار و لایق در سنت پیامبرش ج قرار دهد و به من و برادران و خواهران مسلمانم بهترین پاداش‌ها را عنایت فرماید و بواسطه آن به نویسنده، خواننده، ناشر و توزیع کننده آن میان مسلمانان فایده برساند. براستی که او شنوا، نزدیک و اجابت کننده است.

وصلى الله على نبینا محمد وعلى آله وصحبه وسلم تسلیماً کثیراً. وآخِرُ دعوانا أن الحمدُ لله رَبِّ العالمینَ.