119- منظره‫ای دلنشین

119- منظره‫ای دلنشین

حضرت ابوبکر س آن چند روز مرتب بر مسلمانان نماز می‫گذارد، نماز فجر روز دوشنبه بود؛ مسلمانان چون همیشه در صف‌های نماز ایستاده بودند. پیامبر اکرم ج پرده اتاقشان را کنار زده، مسلمانانی که در حضور پروردگارشان ایستاده بودند را تماشا می‫کرد.

منظره بسیار دلنشینی بود، پیامبر خدا ج با رضایت خاطر می‫دید چگونه درخت دعوت و جهاد او به ثمر رسیده امت اسلامی بر التزام و پایبندی به نمازهایش تربیت یافته است. آن‌ها در هر صورتی نمازشان را بر پا خواهند داشت چه پیامبر و محبوب و عزیزشان در بین آن‌ها باشد یا که از دید نظرهای – تشنه به دیدار دوست – آن‌ها پنهان باشد.

از تماشای این تصویر زیبا، موفقیت و پیروزی و تحقق یافتن این هدف بزرگ و والا، اشک در چشمان پیک و محبوب آسمان و آفتاب درخشان نبوت ج حلقه زد، پیامبر خاتم توانسته بود بدان پیروزی دست یابد که پیامبران بزرگوار خداوند که پیش از او پرچم توحید را بدست گرفته بودند هرگز طعم آن را نچشیدند. حالا رسول و فرستاده پروردگار، مطمئن شده بود که رابطه این امت با دین اسلام و عبادت و بندگی خداوند منان چون باران بهاری زود گذر نیست، بلکه این رابطه محکم تا بروز قیامت پا بر جا خواهد بود و با رحلت پیامبر خدا از بین آن‌ها این رابطه صمیمی هرگز قطع نخواهد شد، ایشان از فرط شادی در خود نمی‫گنجید. البته این تنها خداوند متعال است که می‫داند آن حضرت ج در آن لحظات آخر زندگیشان از تماشای این پیروزی پر بار چقدر شاد و خوشحال بود. از فرط شادی چهره مبارک آن جناب به مراتب از پیش روشنتر و خوش نماتر جلوه می‫کرد.^[1]

---

[1]- السیرة النبویة، اثر/ أبی شهبة: 2/ 593.