36- اظهار نظر ابن دغنه در هجرت اول

_{36- اظهار نظر ابن دغنه در هجرت اول}

_{حضرت عائشه ل می‫فرمود: از وقتی بیاد دارم، پدر و مادرم را بر دین مبین اسلام ثابت قدم یافته‫ام. رسول اکرم ج هر روز صبح و مغرب به خانه ما تشریف می‫آورد.}

_{وقتی سختی‌ها و مشکلات و ابتلاء و آزمایش بر مسلمانان شدت گرفت. ابوبکر صدیق س برای هجرت از مکه راهی سرزمین حبشه شد. در سفر هجرت چون به روستای "برک غماد" در سرزمین یمن رسید، با سردار آنجا که "ابن الدغنه" نام داشت ملاقات کرد. او از حضرت ابوبکر پرسید:"ای ابوبکر! به کجا می‫روی؟!".}

_{حضرت ابوبکر صدیق به او گفت: «أخرجنی قومی فأرید أن أسیح فی الأرض وأعبد ربی».}

_{(قوم من مرا بیرون رانده‫اند، می‫خواهم در زمین سیر و سیاحت کنم و پروردگارم را عبادت کنم).}

_{ابن الدغنه گفت: «فإن مثلک یا أبابکر لا یخرج ولا یخرج، إنک تکسب المعدوم وتصل الرحم وتحمل الکل وتقری الضیف وتعین علی نوائب الحق، فإنا لک جار، ارجع واعبد ربک ببلدک».}

_{(شایسته نیست شخصیتی چون شما از سرزمینش بیرون رود، و نه اینکه کسی را جرأت این باشد که شما را بیرون کند: شما به ناداران رسیدگی می‫کنی، وصله رحم بجا می‫آوری و مواظب خویشاوندانت هستی، دست افتاده‫ها را می‫گیری، مهمانوازی می‫کنی، و در سختی‌های روزگار به مردم یاری می‫دهی، من ضامن شما هستم، برگرد و خدایت را در شهر و دیار خودت عبادت کن).}

_{نهایت ضمانت ابن الدغنه}

_{حضرت ابوبکر صدیق س از اطراف یمن بنا به پیشنهاد سردار قبیله قاره آقای ابن الدغنه همراه ایشان به مکه بازگشت. ابن الدغنه با سرداران قریش ملاقات کرده به آن‌ها فهمانید که بیرون راندن شخصیتی چون ابوبکر از سرزمینش برای آن‌ها مناسب نیست. به آن‌ها گفت: شما چرا فردی با این شرف و فضل و مکانت را آزار و اذیت کرده مجبور می‫کنید از شهر و دیارش بگریزد. مردی که در رسیدن به خویشاوندان و صله رحم بجا آوردن بی‫مانند است، مردی که یار و غمخوار درماندگان و مصیبت زده‫ها، و نوای بی‫نوایان، و مهمانوازی نامدار است، چطور شخصیتی با تمام این خصال و صفات خیر و خوبی را از خود می‫رانید؟}

_{قریش ضمانت این الدغنه از حضرت ابوبکر را پذیرفتند البته بدین شرط که او حق دارد پشت چهار دیواری خانه‫اش هر چند که دلش می‫خواهد خدایش را عبادت کند؛ نماز بگذارد و قرآن بخواند، اما با اظهار کردن عبادت‌هایش و با دعوت کردن به دینش باعث درد سر برای ما نشود. ما از این می‫ترسیم که او زن‌ها و بچه‫های ما را گمراه کند.}

_{حضرت ابوبکر صحن خانه‫اش را برای عبادت خود ترتیب داده خیلی از زن‌ها و بچه‫های مشرکان قریش در آنجا جمع می‫شدند و با تعجب و حیرت به ابوبکر و نحوه عبادتش خیره می‫شدند. بخصوص که در هنگام تلاوت قرآن ابوبکر بسیار متأثر می‫شد و کنترل خود را از دست می‫داد و جوی اشک از چشمانش جاری می‫گشت.}

_{با دیدن این وضع ترس و وحشت به جان سرداران قریش افتاد. آن‌ها برای ابن الدغنه پیام فرستادند که ما ضمانت تو را در حق ابوبکر به این شرط پذیرفته بودیم که او در خانه‫اش عبادت‌های خودش را بجای آورد، حالا او شرطش را زیر پا نهاده، در حیاط خانه‫اش آشکارا مشغول نماز و خواندن قرآن می‫شود. ما می‫ترسیم با این کارش زن‌ها و بچه‫های ما گمراه شوند. اگر او بخواهد پشت چهار دیواری خانه‫اش عبادت کند ما هیچ اعتراضی نداریم، در غیر اینصورت ما مجبوریم عهد و پیمان با شما را بر هم زنیم. ما نمی‫خواهیم ضمانت و امان شما به ابوبکر را بشکنیم، ولی دعوت آشکار ابوبکر هم بهیچ وجه برای ما قابل تحمل نیست. ابن دغنه به حضرت ابوبکر گفت: عهد و پیمانی که بین ما و شما بود را بخوبی می‫دانی. یا بر عهد و پیمانت پایبند باش و یا اینکه ضمانت مرا برگردان. من نمی‫خواهم مردم درباره من بگویند: من کسی را پناه داده بودم، و عهد و پیمانم شکسته شد.}

_{حضرت ابوبکر به او گفت: «فإنی أرد إلیک جوارک وأرضى بجوار الله عز وجل»}

_{(حالا که اینطور است من ضمانت و پناهندگی شما را بخودتان برمی‫گردانم، و به حفاظت و پناه الهی راضی و خشنودم).}

من می‫خواهم در زمین بگردم و پروردگارم را عبادت کنم