39- اسلام آوردن عبدالله بن مسعود

_{39- اسلام آوردن عبدالله بن مسعود}

_{امام احمد در کتاب مسند خویش و امام طیالسی در روایات خود آورده‫اند که حضرت عبدالله بن مسعود س فرمودند: " من نوجوانی خردسال بودم که در مکه گوسفندان عقبه بن أبی معیط را می‫چراندم. روزی حضرت رسول الله ج و حضرت ابوبکر س نزد من آمدند. آن دو از ظلم و ستم مشرکان مکه به تنگ آمده، از شهر بیرون شده بودند. به من گفتند: «عندک یا غلام! لبن تسقینا». (آقا پسر! شیر داری به ما بدهی؟). من گفتم: " ببخشید این گوسفندان نزد من امانت است، برای همین من نمی‫توانم به شما شیر بدهم".}

_{حضرت رسول الله ج فرمودند: «هل عندک من جذعة لم ینز علیها الفحل». (آیا گوسفند ماده‫ای داری که نری به آن نزدیک نشده باشد؟).}

_{گفتم: بله! من بز کوچکی را آوردم. حضرت ابوبکر صدیق آن را نگه داشت، رسول‌الله ج دست بر پستان‌های خشک بز گذاشته دعا فرمودند. پستان‌های بزی که جفت‫گیری نکرده بود پر از شیر شد. حضرت ابوبکر سنگی که در وسطش گود بود پیدا کرده آورد. پیامبر خدا ج بز را دوشید. هر دو سیری شیر نوش جان فرمودند. به من هم شیر دادند. سپس آن حضرت ج به پستان بز گفت: «أقلص»! (جمع شو!). پستان بز بار دیگر به حالت اول خود بازگشت. پس از آن خدمت رسول الله ج حاضر شده خواهش کردم: لطفا از آن جمله‫های پاک و ملکوتی – یعنی قرآن مجید – به من نیز بیاموزید. ایشان فرمودند: «إنک غلام معلم». (تو جوانی آموخته خواهی شد).}

_{بعد از آن من خدمت آن حضرت ج حاضر شدم و از دهان مبارک رسول الله ج هفتاد سوره طوری حفظ کردم که این شرف تنها نصیب من بود و کس دیگری را چنین شرفی نصیب نشد، و هیچ کسی نمی‫تواند در این سوره‫ها کوچکترین اشتباهی از من بگیرد.^[1]}

---

_{[1]- المسند، از/ الإمام أحمد: 1/ 462.}