146- دوشیدن بزهای خانواده بی‫سرپرست

146- دوشیدن بزهای خانواده بی‫سرپرست

پیش از فائز شدن به منصب خلافت، آن حضرت بزهای خانواده‫ای بی‫سرپرست را برایشان می‫دوشید. چون ایشان به عنوان خلیفه مسلمانان انتخاب شد دختر بچه‫ای از آن خانواده بی‌بضاعت به او گفت: " از این به بعد شما بزهای ما را نمی‫دوشید".

حضرت ابوبکر با شنیدن این حرف فورا جواب داد:" سوگند بخدا! من این خدمت را انجام خواهم داد. امیدوارم مسئولیت‌های جدیدم مرا از کارهای نیک گذاشته‫ام باز ندارد".

ایشان چون گذشته بزهای آن خانواده بی‌سرپرست را می‫دوشید. چون آن دخترکان بزهایشان را می‫آوردند، آن حضرت با آن‌ها می‫خندید و از باب شفقت و مهربانی به آن‌ها می‫فرمود: «أرغی لک أو أصرح؟». "با شیر برایت کف درست کنم یا نه" اگر دخترک می‫گفت شیر را بالا بیاور ایشان ظرف را دور نگه داشته شیر می‫دوشیدند تا که خوب شیر کف کند و بالا آید. و اگر دخترک می‫گفت کف درست نکن ایشان ظرف را نزدیک پستان بز می‫گرفت و آن‌را می‫دوشید تا شیر کف نکند. او شش ماه تمام بطور دائم در روستای سُنح این خدمت را انجام می‫داد، بعد از آن به مدینه منوره منتقل شد.^[1]

---

[1]- الطبقات، از ابن سعد: 3/186.