211- علم و دانش جانشین رسول الله و درایت و حکمت او

211- علم و دانش جانشین رسول الله و درایت و حکمت او

مذعور بن عدی یکی از پهلوانان قوم حضرت مثنی بن حارثه شیبانی است که از او جدا شده، برای حضرت ابوبکر س در نامه‫ای نوشت:

"من شاهسوار خاندان بنوعجل هستم و در شبیه خون زدن در سحرگاهان مهارت دارم. افراد خاندانم با من همراهند. هر یک از آن‌ها صد نفر را حریف است. من این منطقه را چون کف دستم می‫شناسم، من مرد میدان کارزارم و از ریز و درشت نقشه‫های جنگی منطقه با خبرم. شما فرماندهی مناطق زرخیز و سرسبز عراق را به من واگذار کنید. من بیاری خداوند آن‌را فتح خواهم کرد".

حضرت مثنی س نیز نامه‫ای به حضرت ابوبکر صدیق نوشته او را از حکایت مذعور بن عدی مطلع ساخت. در آن نامه آمده بود: "به اطلاع خلیفه رسول الله می‫رسانم که مذعور بن عدی شخصی از قوم من است. او فردی از شاخه بنوعجل است. چند تن از دوستانش نیز با او همراهند. او با من درافتاده می‫خواهد امارت منطقه را از من تصاحب کند. مناسب دیدم شما را از جریان مطلع سازم تا خود در این باره دستوری صادر فرمائید".

حضرت ابوبکر صدیق س در جواب مذعور بن عدی چنین نگاشت:

«أما بعد! فقد أتانی کتابک، فهمت ما ذکرت وأنت کما وصفت نفسک عشیرتک نعم العشیرة! وقد رأیت لک أن تنضم إلى خالد بن الولید فتکون معه وتقیم معه ما أقام بالعراق وتشخص معه إذا شخص».

"پس از حمد و ثنای الهی! نامه شما را دریافت کردم. آنچه بدان اشاره کردی را فهمیدم. البته شما همانطورید که خود وصف نموده‫اید و خاندان شما نیز از بهترین مردمانند. برای شما تصمیم بر آن گرفتم که به خالد بن الولید بپیوندید و تا زمانی که ایشان در عراقند همراه او باشید، و چون از عراق برآمد همراه او نیز حرکت کنید".

و برای حضرت مثنی بن حارثه نوشت: «فإن صاحبک العجلی کتب إلی یسألنی أمورا، فکتبت إلیه آمره بلزوم خالد حتى أرى رأیی وهذا کتابی إلیک آمرک أن لا تبرح العراق حتى یخرج منه خالد بن الولید، فإذا خرج منه خالد بن الولید، فالزم مکانک الذی کنت به وأنت أهل لکل زیادة وجدیر بکل فضل».

"رفیق عجلی شما برایم نامه‫ای نوشته اختیاراتی خواسته، برای او نوشتم که به خالد بن الولید بپیوندد تا تصمیم بگیرم. و این نامه من به شماست، دستور می‫دهم تا خارج شدن خالد بن الولید از عراق در همانجا بمانی، و چون خالد بن الولید از عراق خارج شد، مسئولیتی که بر عهده داشتی را همچنان داشته باش. البته شما شایسته هرگونه تقدیر و احترام بوده، لیاقت هر فضیلت و شرفی را دارید".

حضرت خالد در ماه رجب یا محرم سال 12 هجری به عراق اعزام شد.^[1]

---

[1]- مجموعة الوثائق السیاسیة، اثر/ محمد حمید الله، ص:372، البدایة والنهایة: 6/347.