سورۀ همزه

سورۀ همزه

در مکه نازل شده و نُه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ١ الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ٢ یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ٣ کَلَّا  لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ٤ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ٥ نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ٦ الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ٧ إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ٨ فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ٩﴾ [الهمزة: 1-9].

﴿1﴾ وای بر هر طعنه‌زنِ عیب‌جو. ﴿2﴾ آن که مال را جمع کرد و آن را شمارید. ﴿3﴾ گمان می‌کند که مالش او را جاودانه می‌دارد. ﴿4﴾ نه، چنین نیست (بلکه) در حطمه انداخته خواهد شد. ﴿5﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که حطمه چیست؟ ﴿6﴾ (آن) آتش الله است که برافروخته شده. ﴿7﴾ آتشی که بر دل‌ها مسلط می‌شود. ﴿8﴾ البته (دروازۀ) آن آتش بر آن‌ها بسته شده است. ﴿9﴾‌ (در حالی که بند و قید اند) در ستون‌های (آتشین) دراز.