سورۀ قارعه

سورۀ قارعه

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿الْقَارِعَةُ١ مَا الْقَارِعَةُ٢ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ٣ یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ٤ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ٥ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ٦ فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ٧ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ٨ فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ٩ وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ١٠ نَارٌ حَامِیَةٌ١١﴾ [القارعة: 1-11].

﴿1﴾ قارعه (حادثه کوبندۀ قیامت) ﴿2﴾ چیست آن قارعه (حادثۀ کوبنده)؟ ﴿3﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که آن قارعه (حادثه کوبنده) چیست؟ ﴿4﴾ (آن حادثه در) روزی (ظاهر گردد) که مردم مانند پروانه‌های پراگنده شوند. ﴿5﴾ و کوه‌ها مانند پشم رنگین و حلاجی‌شده شوند. ﴿6﴾ پس کسی که کفه ترازوی نیکی‌های او گران شود. ﴿7﴾ پس او در زندگی رضایت‌بخشی باشد. ﴿8﴾ اما کسی که کفه ترازوی نیکی‌های او سبک شود. ﴿9﴾ پس مأوای او هاویه است. ﴿10﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که هاویه چیست؟ ﴿11﴾ آن آتشی است بزرگ و سوزان.