سورۀ علق

سورۀ علق

در مکه نازل شده و نوزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ١ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ٢ اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ٣ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ٤ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ٥ کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى٦ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى٧ إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى٨ أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى٩ عَبْدًا إِذَا صَلَّى١٠ أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى١١ أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى١٢ أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى١٣ أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى١٤ کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ١٥ نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ١٦ فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ١٧ سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ١٨ کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ١٩﴾ [العلق: 1-19].

﴿1﴾ بخوان به نام پروردگارت که (همه چیز را) آفرید. ﴿2﴾ (و) انسان را از خون بسته آفرید. ﴿3﴾ بخوان که پروردگارت کریم‌تر (و گرامی‌تر) است. ﴿4﴾ آن که (انسان را) با قلم آموخت. ﴿5﴾ آن چیزی را به انسان آموخت که نمی‌دانست. ﴿6﴾ نه چنین نیست، بی‌گمان انسان طغیان می‌کند. ﴿7﴾ چون خود را مستغنی (بی‌نیاز) می‌بیند. ﴿8﴾ البته بازگشت همه به‌سوی پروردگار توست. ﴿9﴾ آیا دیدی آن را که منع می‌کند. ﴿10﴾ بنده‌ای را که نماز گزارد. ﴿11﴾ آیا دیده‌ای (ای مخاطب) که (آن بندۀ نمازگزار) بر راه راست باشد. ﴿12﴾ یا به پرهیزگاری سفارش کند (بازهم او را منع می‌کند)؟ ﴿13﴾ آیا دیده‌ای (ای مخاطب که) اگر (حق را) تکذیب کند و اعراض نماید (آیا الله او را به حالش می‌گذارد)؟ ﴿14﴾ آیا ندانست که الله می‌بیند؟ ﴿15﴾ چنین نیست (که او گمان دارد، اگر بازنیاید (آن منع‌کننده) البته پیشانی‌اش را خواهیم کشید. ﴿16﴾ پیشانی دروغ‌گوی خطاکار. ﴿17﴾ پس باید اهل مجلسش را بخواهد. ﴿18﴾ ما هم به زودی فرشته‌های موظف دوزخ را طلب می‌کنیم. ﴿19﴾ نه، چنین نیست، هرگز از او اطاعت مکن (بلکه) سجده کن (به دربار پروردگارت) و تقرب جوی.