سورۀ تین

سورۀ تین

در مکه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ١ وَطُورِ سِینِینَ٢ وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ٣ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ٤ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ٥ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ٦ فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ٧ أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ٨﴾ [التین: 1-8].

﴿1﴾ قسم به انجیر و زیتون. ﴿2﴾ و قسم به طور سینا. ﴿3﴾ و قسم به این شهر امن (مکه). ﴿4﴾ بی‌گمان انسان را در بهترین صورت (و ترکیب) آفریدیم. ﴿5﴾ باز او را به پست‌ترین مرحله (حقیرترین مرتبه؛ به سبب کفر) بازگردانیدیم. ﴿6﴾ مگر آنانی که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند، پس برای آن‌ها اجریست قطع ناشدنی. ﴿7﴾ پس چه چیز سبب می‌شود (ای انسان) که قیامت را تکذیب کنی. ﴿8﴾ آیا الله بزرگ‌ترین فرمانروایان نیست؟ (بلی هست! و من بر آن از جملۀ گواهانم).