سورۀ بلد

سورۀ بلد

در مکه نازل شده و بیست آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ١ وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ٢ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ٣ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ٤ أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ٥ یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا٦ أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ٧ أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ٨ وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ٩ وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ١٠ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ١١ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ١٢ فَکُّ رَقَبَةٍ١٣ أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ١٤ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ١٥ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ١٦ ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ١٧ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ١٨ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ١٩ عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ٢٠﴾ [البلد: 1-20].

﴿1﴾ قسم به این شهر (مکه مکرمه). ﴿2﴾ و در حالی که تو در این شهر (مکه) ساکن هستی. ﴿3﴾ و قسم به پدر و به آنچه از او تولد شده است. ﴿4﴾ که البته انسان را در (قعر) مشقت و تکلیف آفریدیم. ﴿5﴾ آیا (انسان) گمان می‌کند که هرگز کسی بر او قادر نمی‌شود. ﴿6﴾ و می‌گوید: مال بسیار انفاق کردم. ﴿7﴾ آیا گمان می‌کند که او را کسی ندیده است؟ ﴿8﴾ آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ ﴿9﴾ و یک زبان و دو لب؟ ﴿10﴾ و به او راه خیر و شر را نشان دادیم؟ ﴿11﴾ پس در آن گردنۀ سخت قدم نگذاشت؟ ﴿12﴾ و چه می‌دانی که آن گردنۀ سخت چیست؟ ﴿13﴾ آزاد کردن گردن‌ها (برده‌ها) است. ﴿14﴾ یا طعام دادن در روزِ گرسنگی است. ﴿15﴾ به یتیمی که از اقارب باشد. ﴿16﴾ یا به مسکین خاک‌آلود. ﴿17﴾ باز از آنانی باشد که ایمان آورده‌اند و یکدیگر را به صبر نمودن (در راه دین) و نرمی و مهربانی سفارش کرده‌اند. ﴿18﴾ این گروه اصحاب دست راست‌اند. ﴿19﴾ و آنانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آن‌ها اصحاب دست چپ‌اند. ﴿20﴾ بر آنان (از هر سو) آتشی مسلط باشد (که راه فرار نداشته باشند).