سورۀ انفطار

سورۀ انفطار

در مکه نازل شده و نوزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ١ وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ٢ وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ٣ وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ٤ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ٥ یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ٦ الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ٧ فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ٨ کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ٩ وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ١٠ کِرَامًا کَاتِبِینَ١١ یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ١٢ إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ١٣ وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ١٤ یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ١٥ وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ١٦ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ١٧ ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ١٨ یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا  وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ١٩﴾ [الانفطار: 1-19].

﴿1﴾ وقتی که آسمان شگافته شود. ﴿2﴾ و وقتی که ستاره‌ها پراگنده (تاریک) شوند. ﴿3﴾ و وقتی که دریاها جاری شوند. ﴿4﴾ و وقتی که قبرها سر و زیر شوند (و مرده‌ها زنده شوند). ﴿5﴾ هر شخص آنچه را پیش فرستاده و آنچه را که پس گذاشته است بداند. ﴿6﴾ ای انسان! چه چیزی تو را در برابر پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (و فریب داده) است؟ ﴿7﴾ آن که تو را آفرید، پس (اندام) تو را برابر و معتدل کرد. ﴿8﴾ به هر شکلی (و صورتی) که خواست تو را ترتیب کرد. ﴿9﴾ چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما سزا را دروغ می‌شمارید. ﴿10﴾ در حالی که بر شما نگهبانانی مقرر شده است. ﴿11﴾ نویسندگان بزرگوار (اند). ﴿12﴾ هرچه را می‌کنید، می‌دانند. ﴿13﴾ البته نیکوکاران در نعمت‌ها و (جنت)‌اند. ﴿14﴾ و البته بدکاران در دوزخ‌اند. ﴿15﴾ که در روز جزا به آن داخل خواهند شد. ﴿16﴾ و آنان هیچگاه از آن دور (بیرون) نمی‌شوند. ﴿17﴾ تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟ ﴿18﴾ باز (گفته می‌شود که) تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟ ﴿19﴾ روزی که هیچ کسی برای دیگری نمی‌تواند کاری بکند و در آن روز فرمان، فرمانِ الله است (و بس).