سورۀ معارج

سورۀ معارج

در مکه نازل شده و چهل و چهار آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ١ لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ٢ مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ٣ تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ٤ فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا٥ إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا٦ وَنَرَاهُ قَرِیبًا٧ یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ٨ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ٩ وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا١٠﴾ [المعارج: 1-10].

﴿1﴾ در خواست کننده ای (به تمسخر) عذاب واقع شدنی را طلب کرد. ﴿2﴾ بر کافران است (و) هیچ دفع کننده ای برای آن نیست. ﴿3﴾ از سوی الله صاحب درجات و مراتب بلند (است). ﴿4﴾ فرشتگان و (نیز) روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به‌سوی او بالا می‌روند. ﴿5﴾ پس صبر کن صبری نیکو (و بدون شکوه). ﴿6﴾ البته آنان آن (روز) را دور می‌بیند. ﴿7﴾ و ما آن را نزدیک می‌بینیم. ﴿8﴾ (قیامت آن) روزی که آسمان مانند مس گداخته شود. ﴿9﴾ و کوه‌ها مانند پشم حلاجی شده و رنگین گردد. ﴿10﴾ و هیچ دوستی از (حال) دوست دیگر نمی‌پرسد.

﴿یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ١١ وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ١٢ وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ١٣ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ١٤ کَلَّا إِنَّهَا لَظَى١٥ نَزَّاعَةً لِلشَّوَى١٦ تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى١٧ وَجَمَعَ فَأَوْعَى١٨ إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا١٩ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا٢٠ وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا٢١ إِلَّا الْمُصَلِّینَ٢٢ الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ٢٣ وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ٢٤ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ٢٥ وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ٢٦ وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ٢٧ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ٢٨ وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ٢٩ إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ٣٠ فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ٣١ وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ٣٢ وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ٣٣ وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ٣٤ أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ٣٥ فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ٣٦ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ٣٧ أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ٣٨ کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ٣٩ فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ٤٠﴾ [المعارج: 11-40].

﴿11﴾ (دوستان و خویشاوندان) به ایشان نشان داده می‌شوند، گناهکار آرزو می‌کند که فرزندان خود را فدیه (برای نجات) از عذاب آن روز قرار دهد. ﴿12﴾ همچنین همسر و برادرش را. ﴿13﴾ و قبیلۀ خود را که به او جای میدادند (و مدد می‌کردند). ﴿14﴾ (بلکه می‌خواهد که) تمام انسان‌های روی زمین را (فدا کند) تا (این کار) او را نجات دهد. ﴿15﴾ هرگز نه، دوزخ آتش سوزان و سراپا شعله است. ﴿16﴾ که پوست بدن را به شدت جدا می‌کند. ﴿17﴾ کسی را طلب می‌کند که پشت کرده و (از حق) روی گردانیده است. ﴿18﴾ و (نیز کسی را که) مال جمع کرد و نگاه داشت. ﴿19﴾ واقعا که انسان بی‌تاب و بی‌صبر (و حریص) آفریده شده است. ﴿20﴾ چون به او مصیبت رسد بی‌تاب و پریشان می‌گردد. ﴿21﴾ و چون خوبی به او رسد بخیل می‌گردد (و منع می‌کند). ﴿22﴾ مگر نمازگزاران. ﴿23﴾ آنانی که بر نماز‌شان (پایبندی و) مداومت دارند. ﴿24﴾ و آنانی که در اموالشان سهمی معین و معلوم است. ﴿25﴾ برای گدا و محروم. ﴿26﴾ و آنانی که به روز جزا (قیامت) یقین کامل دارند. ﴿27﴾ و آنانی که از عذاب پروردگارشان بیمناک و ترسناکند. ﴿28﴾ چون از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست. ﴿29﴾ و آنانی که شرمگاه‌هایشان را (از حرام) محافظت می‌کنند. ﴿30﴾ مگر بر زنان و کنیزان خود که در این صورت ملامتی برایشان نیست. ﴿31﴾ پس هر کس فراتر از این را (برای فضای شهوت خود) بجوید آنانند که تجاوزکارند. ﴿32﴾ و آنان که ایشان امانتها و عهدشان را رعایت می‌کنند. ﴿33﴾ و آنان که به (ادای) گواهی‌هایشان قایم هستند (و از آن انکار نمی‌کنند). ﴿34﴾ و آنان که ایشان بر نمازهای خود محافظت و مواظبت می‌کنند. ﴿35﴾ ایشان‌اند که در باغ‌های جنت باعزت و گرامی داشته می‌شوند. ﴿36﴾ پس کافران را چه شده که به‌سوی تو شتابان می‌آیند؟! ﴿37﴾ گروه گروه از جانب راست و از جانب چپ. ﴿38﴾ آیا هر یک از ایشان آرزو دارد که به بهشت پرناز و نعمت در آورده شود؟. ﴿39﴾ نه، چنین نیست، یقینا ما آنان را از آنچه می‌دانند آفریده‌ایم. ﴿40﴾ سوگند به پروردگار مغربها و مشرقها که ما توانائیم.

﴿عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ٤١ فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ٤٢ یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ٤٣ خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ٤٤﴾ [المعارج: 41-44].

﴿41﴾ بر اینکه بهتر از آنان را جایگزین کنیم و ما ناتوان نیستیم. ﴿42﴾ پس آنان را به حال خود بگذار تا در باطل خود فرو روند و (به متاع دنیا) بازی کنند تا روزی را که وعده داده شده‌اند ملاقات کنند. ﴿43﴾ روزی که شتابان از قبرهای خود بیرون می‌شوند. گویی آنان به‌سوی نشانه‌های (بت‌های) نصب شده می‌دوند. ﴿44﴾ در حالیکه چشمانشان زیر افتاده و خواری و ذلت ایشان را فرا گرفته است، این است آن روزی که وعده داده می‌شدند.