سورۀ قمر

سورۀ قمر

در مکه نازل شده و پنجاه و پنج آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ١ وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ٢ وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ٣ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ٤ حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ٥ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ٦﴾ [القمر: 1-6].

﴿1﴾ قیامت نزدیک شد و ماه شگافت. ﴿2﴾ و اگر معجزه ای را ببیند روی می‌گردانند و می‌گویند: جادویی پی در پی است. ﴿3﴾ و تکذیب کردند و از خواهشات (نفسانی) خود پیروی نمودند. و هر کاری هم جایگاه و قرارگاهی دارد. ﴿4﴾ البته خبرهای مهم، آنچه که موجب بیزاری (از گناهان) شود، به اندازۀ کافی برای آنان آمده است. ﴿5﴾ (قرآن) حکمتی رسا است، پس بیم دهندگان (برای سرکشان) سودی نبخشیدند. ﴿6﴾ پس از ایشان روی بگردان (و منتظر باش تا) آن روزی که دعوت دهنده به‌سوی چیزی ناخوشایند فرا خواند.

﴿خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ٧ مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ٨ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ٩ فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ١٠ فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ١١ وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ١٢ وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ١٣ تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ١٤ وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ١٥ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ١٦ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ١٧ کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ١٨ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ١٩ تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ٢٠ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ٢١ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ٢٢ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ٢٣ فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ٢٤ أَأُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ٢٥ سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذَّابُ الْأَشِرُ٢٦ إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ٢٧﴾ [القمر: 7-27].

﴿7﴾ در حالیکه چشم‌هایشان (از ترس و وحشت) فروافتاده است. از گورها چنان بیرون می‌آیند که گویی آنها ملخ‌هایی پراگنده‌اند. ﴿8﴾ شتابان به‌سوی دعوت دهنده می‌روند. کافران می‌گویند: این روزی بسیار سخت است. ﴿9﴾ پیش از آنان قوم نوح تکذیب کردند و بنده ما را دروغگو شمردند و گفتند: دیوانه است. و (او) به خشونت (از دعوت دادن به‌سوی حق) منع شد. ﴿10﴾ پس پروردگار خود را خواند که من مغلوب شده‌ام پس از آنها انتقام بگیر. ﴿11﴾ پس درهای آسمان را با ریزش آب باز کردیم. ﴿12﴾ و از زمین چشمه‌ها جاری کردیم، پس (هردو) آب برای انجام کاری که مقدر شده بود یکجا شد. ﴿13﴾ و نوح را بر کشتی که دارای تخته‌ها و میخها بود، برداشتیم. ﴿14﴾ (کشتی) زیر نظر چشم‌های ما روان بود. (این امر) پاداش کسی بود که (نبوتش) انکار شده بود. ﴿15﴾ و البته آن را نشانه ای باقی گذاشتیم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟! ﴿16﴾ پس عذاب و ترساندن من چطور بود؟ ﴿17﴾ البته ما قرآن را برای تذکر و عبرت آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟ ﴿18﴾ (قوم) عاد تکذیب کردند (پس ببین) عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟ ﴿19﴾ البته که ما در روزی بی‌خیر و برکت (و) پی در پی تند باد سختی را بر آنان فرستادیم. ﴿20﴾ آن باد مردم را (از زمین) بر می‌داشت، گویی که آنها تنه‌های درختان خرمای ریشه کن شده‌اند. ﴿21﴾ پس عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟. ﴿22﴾ و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟. ﴿23﴾ ثمود بیم دادن (پیغمبر شان) را تکذیب کردند. ﴿24﴾ پس گفتند: آیا از فردی پیروی کنیم که از خود ماست؟ یقینا ما در این صورت در گمراهی و جنون عمیق خواهیم بود. ﴿25﴾ آیا از میان همه ما وحی بر او نازل کرده شد؟ بلکه او دروغگویی متکبر است. ﴿26﴾ فردا خواهند دانست که دروغگوی و متکبر کیست؟ ﴿27﴾ البته ما ماده شتر را برای امتحان آنان خواهیم فرستاد، پس (ای صالح) انتظار (هلاکت شان) باش و صبر کن.

﴿وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ٢٨ فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ٢٩ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ٣٠ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ٣١ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ٣٢ کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ٣٣ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ٣٤ نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ٣٥ وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ٣٦ وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ٣٧ وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُکْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ٣٨ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ٣٩ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ٤٠ وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ٤١ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ٤٢ أَکُفَّارُکُمْ خَیْرٌ مِنْ أُولَئِکُمْ أَمْ لَکُمْ بَرَاءَةٌ فِی الزُّبُرِ٤٣ أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُنْتَصِرٌ٤٤ سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَیُوَلُّونَ الدُّبُرَ٤٥ بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ٤٦ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ٤٧ یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ٤٨ إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ٤٩﴾ [القمر: 28-49].

﴿28﴾ و به آنان خبر ده که آب در میان آنان تقسیم شده است. نوبت هر کدام که باشد بر سر آب حاضر شود. ﴿29﴾ پس یارشان را صدا کردند و او دست درازی کرد پس شتر را از پای در آورد. ﴿30﴾ پس عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟ ﴿31﴾ همانا بر آنان صدای مرگبار را فرستادیم و ایشان همگی مانند گیاه خشک و ریزه شده شدند. ﴿32﴾ و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟ ﴿33﴾ قوم لوط بیم دهندگان را دروغ شمردند. ﴿34﴾ (لذا) ما بر آنان سنگ باد فرستادیم، جز خانواده لوط که آنان را به هنگام سحر نجات دادیم. (همه نابود شدند). ﴿35﴾ این (نجات) نعمتی بود از جانب ما، این چنین کسی را که شکر گزار باشد، جزای نیک می‌دهیم. ﴿36﴾ و البته (لوط) آنان را از عقوبت ما بیم داده بود، اما آنان درباره بیم دهندگان (پیغمبران) شک کردند. ﴿37﴾ و البته (با لوط) درباره سوء قصد به مهمانانش سخن گفتند، پس ما چشمهای آنها را کور کردیم (و گفتیم: لذت) عذاب من و ترسانیدن‌های مرا بچشید. ﴿38﴾ و البته صبحگاهان عذاب پیاپی و پایدار بر ایشان آمد. ﴿39﴾ (و گفتیم: لذت) عذاب من و ترسانیدن‌های مرا بچشید. ﴿40﴾ و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟ ﴿41﴾ و البته بیم دهندگان به نزد فرعون و پیروان او آمده بودند. ﴿42﴾ آنان همه آیات ما را تکذیب کردند، لذا آنها را مانند گرفتن مقتدر و توانا (به قهر خود) گرفتیم. ﴿43﴾ (بگو: ای اهل مکه!) آیا کافران شما از این‌ها (که ذکر شد) بهترند یا اینکه برائت شما از عذاب، در کتاب‌های (آسمانی سابق) درج است؟ ﴿44﴾ یا می‌گویند: ما گروه شکست ناپذیر و انتقام گیر هستیم و یکدیگر را پشتیبانی می‌کنیم؟ ﴿45﴾ زود است که این گروه شکست بخورند (و در مقابل مسلمانان) پشت بگردانند. ﴿46﴾ بلکه وعدۀ عذاب آنها قیامت است. و (عذاب) قیامت سخت‌تر و تلخ‌تر است. ﴿47﴾ یقینا مجرمان در گمراهی و آتش دوزخ‌اند. ﴿48﴾ روزی که بر روی‌هایشان در دوزخ کشیده می‌شوند و به آنان گفته شود: طعم رسیدن آتش را بچشید. ﴿49﴾ ما هر چیز را به اندازۀ معین آفریده‌ایم.

﴿وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ٥٠ وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ٥١ وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ٥٢ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ٥٣ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ٥٤ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ٥٥﴾ [القمر: 50-55].

﴿50﴾ و حکم ما نیست مگر مانند یک چشم زدن. ﴿51﴾ و یقینا امثال شما (هم فکران و هم مسلکان شما) را نابود کردیم. پس آیا پند پذیری هست؟ ﴿52﴾ و هر چیزی را که انجام داده‌اند، در نامه‌های اعمال‌شان ثبت است. ﴿53﴾ و هر خورد و بزرگ نوشته شده است. ﴿54﴾ بی‌گمان پرهیزگاران در باغها و (در جوار) نهرها خواهند بود. ﴿55﴾ در مقام و منزلت راستین، نزد فرمانروایی مقتدر.