سورۀ صافات

سورۀ صافات

در مکه نازل شده و یکصد و هشتاد و دو آیت است.

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالصَّافَّاتِ صَفًّا١ فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا٢ فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا٣ إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ٤ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ٥ إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ٦ وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ٧ لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ٨ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ٩ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ١٠ فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ١١ بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ١٢ وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ١٣ وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ١٤ وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ١٥ أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ١٦ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ١٧ قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ١٨ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ١٩ وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ٢٠ هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ٢١ احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ٢٢ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ٢٣ وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ٢٤﴾ [الصافات: 1-24].

﴿1﴾ قسم به فرشته‌های صف بسته در صفهایی منظم ﴿2﴾ قسم به آن فرشته‌هایی که (شیاطین را) سخت می‌رانند. ﴿3﴾ قسم به آن گروه فرشته‌ها که ذکر الله (قرآن) را تلاوت می‌کنند. ﴿4﴾ بی‌شک که معبود شما یگانه است. ﴿5﴾ پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، و پروردگار مشرقها (و مغرب‌ها) است. ﴿6﴾ البته ما آسمان پایین (به شما) را به زینت ستارگان آراسته‌ایم. ﴿7﴾ و آن را از هر شیطان سرکش به خوبی حفظ کرده‌ایم. ﴿8﴾ آنان نمی‌توانند به (اسرار) عالم بالا گوش فرا دهند بلکه از هر سو به آنان (شهاب) پرتاب می‌شود. ﴿9﴾ تا رانده شوند. و برای آنها عذاب دائمی است. ﴿10﴾ مگر اینکه شیطانی به سرعت (خبری) را برباید که شعلۀ سوزنده او را دنبال (ونابود) می‌کند. ﴿11﴾ پس از ایشان بپرس که آیا آفرینش آنان دشوارتر است یا آفرینش چیزهایی که (در کائنات) آفریده ایم؟ بدون شک ما آنان را از گل چسپنده آفریده‌ایم. ﴿12﴾ بلکه تعجب می‌کنی (از انکار ایشان) و ایشان مسخره می‌کنند. ﴿13﴾ و چون اندرز داده شوند، عبرت نمی‌گیرند. ﴿14﴾ و چون معجزه ای را ببینند به آن تمسخر می‌کنند. ﴿15﴾ و گفتند: این جز جادویی آشکار نیست. ﴿16﴾ آیا وقتی مردیم (و تبدیل به) خاک و استخوانهای پوسیده شدیم، (دوباره) برانگیخته خواهیم شد؟ ﴿17﴾ و آیا پدران پیشین ما نیز (زنده خواهند شد). ﴿18﴾ بگو: آری (همۀ شما زنده می‌شوید) در حالیکه شما ذلیل خواهید بود. ﴿19﴾ همانا (قیامت) یک صدای مرگبار است، پس ناگهان آنان صحنه قیامت را می‌نگرند. ﴿20﴾ و می‌گویند: وای بر ما این روز جزاست؟! ﴿21﴾ (به آنها گفته می‌شود بلی،) این همان روز جدایی (حق از باطل) است که آن را دروغ می‌پنداشتید. ﴿22﴾ (ندا می‌آید) ظالمان را با همراهان‌شان (و) با آنچه می‌پرستیدند، جمع کنید. ﴿23﴾ غیر از الله (هر چه را پرستش می‌کردند) پس آنان را به راه دوزخ راهنمایی کنید. ﴿24﴾ و آنان را متوقف کنید زیرا که آنها مورد بازخواست قرار می‌گیرند.

﴿مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ٢٥ بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ٢٦ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ٢٧ قَالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ٢٨ قَالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ٢٩ وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ٣٠ فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ٣١ فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ٣٢ فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ٣٣ إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ٣٤ إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ٣٥ وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ٣٦ بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ٣٧ إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ٣٨ وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ٣٩ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ٤٠ أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ٤١ فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ٤٢ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ٤٣ عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ٤٤ یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ٤٥ بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ٤٦ لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُونَ٤٧ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ٤٨ کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ٤٩ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ٥٠ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ٥١﴾ [الصافات: 25-51].

﴿25﴾ شما را چه شده که یکدیگر را مدد نمی‌کنید؟ ﴿26﴾ بلکه آنان امروز تسلیم‌اند. ﴿27﴾ و بعضی از آنان به بعضی دیگر روی کرده و از همدیگر می‌پرسند. ﴿28﴾ (پیروان) می‌گویند: شما بودید که با قهر و غلبه به‌سوی ما می‌آمدید. ﴿29﴾ (پیشوایان) گویند: بلکه (کوتاهی از خودتان بود و) مؤمن نبودید. ﴿30﴾ و ما هیچ سلطه و غلبه بر شما نداشتیم بلکه شما خود قوم سرکش بودید. ﴿31﴾ پس وعدۀ (عذاب) پروردگار ما بر ما لازم شد، بی‌گمان ما چشنده (طعم عذاب) خواهیم بود. ﴿32﴾ چون ما خود گمراه بودیم پس شما را هم گمراه کردیم. ﴿33﴾ پس یقینا آنها (همه) در آن روز در عذاب شریک‌اند. ﴿34﴾ ما این چنین با مجرمان می‌کنیم. ﴿35﴾ آنان چنان بودند که چون به آنان گفته می‌شد: معبود برحق جز الله (یگانه) نیست، تکبر می‌ورزیدند. ﴿36﴾ و می‌گفتند: آیا معبودهای خود را به خاطر (سخن) شاعری دیوانه ترک گوییم؟ ﴿37﴾ (شاعر و دیوانه نیست) بلکه حق را آورده و پیغمبران را تصدیق کرده است. ﴿38﴾ شما حتما عذاب دردناک را خواهید چشید. ﴿39﴾ و جز (در برابر) آنچه می‌کردید، سزا داده نمی‌شوید. ﴿40﴾ به جز بندگان مخلص الله. ﴿41﴾ ایشان روزی معلوم و خاص دارند. ﴿42﴾ (برایشان انواع) میوه‌ها است و ایشان گرامی‌اند. ﴿43﴾ در باغ‌های پر نعمت (بهشت). ﴿44﴾ بر تختها روبروی یکدیگر (نشسته اند). ﴿45﴾ بر آنان جامی از شراب ناب گردانیده شود. ﴿46﴾ که سفید رنگ و لذت بخش است برای نوشندگان. ﴿47﴾ نه در آن زوال عقل است و نه از نوشیدن آن مست می‌شوند. ﴿48﴾ کوه و در نزدشان زنان بزرگ چشم که دیده از غیر می‌بندند خواهند بود. ﴿49﴾ (از شدت سفیدی) گویا آنان تخم‌های (شتر مرغ) هستند که (در زیر پروبال آن) پنهان شده‌اند. ﴿50﴾ پس بعضی رو به بعضی دیگر می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند. ﴿51﴾ گوینده‌ای از آنان می‌گوید: البته من همنشینی داشتم.

﴿یَقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ٥٢ أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ٥٣ قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ٥٤ فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ٥٥ قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ٥٦ وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ٥٧ أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ٥٨ إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ٥٩ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ٦٠ لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ٦١ أَذَلِکَ خَیْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ٦٢ إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ٦٣ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ٦٤ طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّیَاطِینِ٦٥ فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ٦٦ ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِیمٍ٦٧ ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ٦٨ إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ٦٩ فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ٧٠ وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ٧١ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ٧٢ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ٧٣ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ٧٤ وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ٧٥ وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ٧٦﴾ [الصافات: 52-76].

﴿52﴾ که می‌گفت: آیا تو (به روز آخرت) از باور کنندگان هستی؟ ﴿53﴾ آیا چون بمیریم و به خاک و استخوان‌ها تبدیل شویم (دوباره زنده شده) سزا و جزا می‌بینیم؟ ﴿54﴾ گوید: آیا شما (جنتیان) می‌توانید (از حال او) اطلاع یابید؟ ﴿55﴾ پس خودش نگریست و او را در وسط دوزخ دید. ﴿56﴾ گفت: سوگند به الله نزدیک بود که مرا هلاک کنی. ﴿57﴾ و اگر نعمت پروردگارم نبود حتما من هم از احضار شدگان (در دوزخ) بودم. ﴿58﴾ (از شدت خوشی می‌گویند:) آیا ما دیگر نمی‌میریم؟! ﴿59﴾ مگر مرگ نخستینی که داشتیم و ما عذاب نخواهیم دید. ﴿60﴾ یقینا این کامیابی بزرگی است (که نصیب ما شده است). ﴿61﴾ برای چنین (نعمتی) عمل کنندگان باید کار کنند. ﴿62﴾ آیا این (نعمت جنت) برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقوم. ﴿63﴾ بدون شک ما آن را وسیلۀ شکنجه و رنج برای ظالمان قرار داده‌ایم. ﴿64﴾ آن درختی است که از قعر دوزخ می‌روید. ﴿65﴾ خوشه‌ها و شکوفه‌های آن گویا سرهای شیاطین است. ﴿66﴾ آنان از آن می‌خورند و شکم‌ها را از آن پر می‌کنند. ﴿67﴾ باز بر آن آب جوشان و آلوده را می‌نوشند. ﴿68﴾ باز برگشت‌شان به‌سوی دوزخ است. ﴿69﴾ بی‌گمان آنان پدرانشان را گمراه یافتند. ﴿70﴾ پس (با این حال) آنان در پی پدرانشان شتابان می‌روند. ﴿71﴾ البته پیش از آنان اکثر پیشینیان (نیز) گمراه شدند. ﴿72﴾ و همانا ما در میانشان بیم دهندگانی فرستاده بودیم. ﴿73﴾ پس بنگر که عاقبت بیم داده شدگان چطور شد؟ ﴿74﴾ به جز بندگان خالص شدۀ الله. ﴿75﴾ و البته نوح ما را به فریاد خواند و ما هم چه خوب پاسخ دهندگان هستیم. ﴿76﴾ و او و خانواده‌اش را از اندوه بزرگ نجات دادیم.

﴿وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ٧٧ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ٧٨ سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ٧٩ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ٨٠ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ٨١ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ٨٢ وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ٨٣ إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ٨٤ إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ٨٥ أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ٨٦ فَمَا ظَنُّکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ٨٧ فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ٨٨ فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ٨٩ فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ٩٠ فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ٩١ مَا لَکُمْ لَا تَنْطِقُونَ٩٢ فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ٩٣ فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ٩٤ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ٩٥ وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ٩٦ قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ٩٧ فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ٩٨ وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ٩٩ رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ١٠٠ فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ١٠١ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ١٠٢﴾ [الصافات: 77-102].

﴿77﴾ و تنها نسل او را باقی گذاشتیم. ﴿78﴾ و برای او در میان ملت‌های آینده یادگار و نام نیک به جا گذاشتیم. ﴿79﴾ و در میان جهانیان بر نوح سلام باد. ﴿80﴾ البته ما این چنین به نیکوکاران ثواب می‌دهیم. ﴿81﴾ به یقین او از بندگان با ایمان ما بود. ﴿82﴾ باز دیگران را غرق کردیم. ﴿83﴾ و یقینا ابراهیم از پیروان او بود. ﴿84﴾ وقتی که با دل سالم به پیشگاه پروردگارش آمد. ﴿85﴾ وقتی که به پدر و قوم خود گفت: چه چیزی را می‌پرستید؟ ﴿86﴾ آیا به دروغ معبودهای دیگری غیر از الله را می‌خواهید؟ ﴿87﴾ پس گمانتان در باره پروردگار جهانیان چیست؟ ﴿88﴾ پس نگاه خاصی به ستارگان کرد. ﴿89﴾ پس گفت: من بیمارم. ﴿90﴾ پس مردم از او روی گردانده برگشتند. ﴿91﴾ پس شتابان و نهان به‌سوی معبودهایشان رفت و(مسخره کنان) گفت: آیا نمی‌خورید؟ ﴿92﴾ شما را چه شده است که حرف نمی‌زنید؟ ﴿93﴾ پس با دست راست بر آنها ضربه محکم وارد کرد. ﴿94﴾ پس مردم شتابان به‌سوی او روی آوردند. ﴿95﴾ (ابراهیم) گفت: آیا چیزهایی را می‌پرستید که خودتان می‌تراشید؟ ﴿96﴾ حال آنکه الله شما و آنچه را که انجام می‌دهید آفریده است. ﴿97﴾ گفتند: برای او چهار دیوار بزرگی (مانند کوره) بسازید و او را در آتش باندازید. ﴿98﴾ پس خواستند برای (نابودی) ابراهیم نیرنگ ورزند، ولی ما آنان را پست و مغلوب قرار دادیم. ﴿99﴾ و ابراهیم گفت: البته من به‌سوی پروردگارم می‌روم، او مرا راهنمایی خواهد کرد. ﴿100﴾ پروردگارم! به من (فرزندی) از صالحان عطا کن. ﴿101﴾ پس او را به پسری بردبار مژده دادیم. ﴿102﴾ وقتیکه (فرزندش) در کار و کوشش به سنی رسید که می‌توانست با او بایستد، (پدر) گفت: فرزندم! من در خواب دیده‌ام که من تو را ذبح می‌کنم، پس بنگر که چه می‌بینی و نطرت چیست؟ (فرزند) گفت: ای پدر! آنچه را مأمور شده ای انجام ده اگر الله بخواهد مرا از صابران خواهی یافت.

﴿فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ١٠٣ وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ١٠٤ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ١٠٥ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ١٠٦ وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ١٠٧ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ١٠٨ سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ١٠٩ کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ١١٠ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ١١١ وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ١١٢ وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ١١٣ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ١١٤ وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ١١٥ وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ١١٦ وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ١١٧ وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ١١٨ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ١١٩ سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ١٢٠ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ١٢١ إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ١٢٢ وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ١٢٣ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ١٢٤ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ١٢٥ اللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ١٢٦﴾ [الصافات: 103-126].

﴿103﴾ پس چون (پدر و پسر) هردو (به امر الله) گردن نهادند و (ابراهیم) فرزندش را به پیشانی بر زمین خواباند. ﴿104﴾ و او را ندا کردیم که ای ابراهیم! ﴿105﴾ حقا که خواب (خود) را راست گرداندی البته ما این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. ﴿106﴾ بی‌گمان این یک آزمون آشکار بود. ﴿107﴾ و ما قربانی بزرگ و ارزشمندی را فدای او کردیم. ﴿108﴾ و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم. ﴿109﴾ درود و سلام بر ابراهیم. ﴿110﴾ ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم. ﴿111﴾ چون او از بندگان با ایمان ما بود. ﴿112﴾ و او را به (تولد) اسحاق که پیغمبر و از جملۀ شایستگان بود، مژده دادیم. ﴿113﴾ و بر او و اسحاق خیر و برکت عطا کردیم. و از نسل آن دو (بعضی) نیکو کار و (بعضی) آشکارا بر خود ظالم بودند. ﴿114﴾ و البته بر موسی و هارون منت نهادیم. ﴿115﴾ و هردوی آنان و قومشان را از مصیبت بزرگ نجات دادیم. ﴿116﴾ و آنان را مدد کردیم، پس ایشان بودند که غالب شدند. ﴿117﴾ و به آن دو کتاب واضح و روشنگر دادیم. ﴿118﴾ و آن دو را به راه راست هدایت کردیم. ﴿119﴾ برای آن دو در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم. ﴿120﴾ سلام بر موسی و هارون. ﴿121﴾ ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم. ﴿122﴾ چون آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. ﴿123﴾ و البته الیاس (هم) از پیغمبران بود. ﴿124﴾ وقتی که به قومش گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟ ﴿125﴾ آیا بت بعل را به دعا می‌خوانید و بهترین آفرینندگان را می‌گذارید؟ ﴿126﴾ الله را، که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست.

﴿فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ١٢٧ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ١٢٨ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ١٢٩ سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ١٣٠ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ١٣١ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ١٣٢ وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ١٣٣ إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ١٣٤ إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ١٣٥ ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ١٣٦ وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحِینَ١٣٧ وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ١٣٨ وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ١٣٩ إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ١٤٠ فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ١٤١ فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ١٤٢ فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ١٤٣ لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ١٤٤ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِیمٌ١٤٥ وَأَنْبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ١٤٦ وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ١٤٧ فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ١٤٨ فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ١٤٩ أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ١٥٠ أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ١٥١ وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ١٥٢ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ١٥٣﴾ [الصافات: 127-153].

﴿127﴾ پس او را تکذیب کردند. پس بدون شک آنان (در دوزخ) احضار خواهند شد. ﴿128﴾ مگر بندگان مخلص الله. ﴿129﴾ و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم. ﴿130﴾ سلام بر الیاس. ﴿131﴾ ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم. ﴿132﴾‌ چون او از بندگان مؤمن ما بود. ﴿133﴾ و یقینا لوط از پیغمبران بود. ﴿134﴾ (یادآور شو) وقتی را که او و خانواده‌اش را همگی نجات دادیم. ﴿135﴾ به جز پیرزنی که از باقی ماندگان بود. ﴿136﴾ باز دیگران را هلاک کردیم. ﴿137﴾ و البته شما صبحگاهان بر سرزمین ایشان عبور می‌کنید. ﴿138﴾ و نیز گاهی در شب عبور می‌کنید، آیا نمی‌فهمید؟ ﴿139﴾ و البته یونس از پیغمبران بود. ﴿140﴾ وقتی که به‌سوی کشتی پر از مردم پناه برد. ﴿141﴾ پس در قرعه کشی شرکت کرد و از بازندگان شد. ﴿142﴾ پس ماهی او را بلعید، در حالیکه خود را سرزنش می‌کرد. ﴿143﴾ پس اگر او از تسبیح گویان نبود. ﴿144﴾ به یقین در شکمش تا روزی که (مردم) برانگیخته می‌شوند باقی می‌ماند. ﴿145﴾ پس در حالیکه خسته و بیمار بود او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) انداختیم. ﴿146﴾ و بر او درختی از (نوع) کدو رویانیدیم. ﴿147﴾ و او را به‌سوی یکصد هزار نفر یا بیشتر فرستادیم. ﴿148﴾ پس ایمان آوردند پس آنان را تا مدتی معین بهره مند ساختیم. ﴿149﴾ پس از آنان بپرس که آیا دختران برای پروردگارت و پسران برای آنان است؟ ﴿150﴾ یا ما فرشتگان را اناث آفریدیم و آنان حاضر بودند؟ ﴿151﴾ آگاه باشید! آنان از دروغ و تهمت (چنین می‌گویند. ﴿152﴾ الله فرزند زاده است! و البته ایشان دروغگویند. ﴿153﴾ آیا الله دختران را بر پسران ترجیح داده است؟

﴿مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ١٥٤ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ١٥٥ أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُبِینٌ١٥٦ فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ١٥٧ وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ١٥٨ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ١٥٩ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ١٦٠ فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ١٦١ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ١٦٢ إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ١٦٣ وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ١٦٤ وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ١٦٥ وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ١٦٦ وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ١٦٧ لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِکْرًا مِنَ الْأَوَّلِینَ١٦٨ لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ١٦٩ فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ١٧٠ وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ١٧١ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ١٧٢ وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ١٧٣ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ١٧٤ وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ١٧٥ أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ١٧٦ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِینَ١٧٧ وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ١٧٨ وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ١٧٩ سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ١٨٠ وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ١٨١ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ١٨٢﴾ [الصافات: 154-182].

﴿154﴾ شما را چه شده است، چگونه حکم و فیصله می‌کنید؟ ﴿155﴾ آیا عبرت نمی‌گردید؟ ﴿156﴾ آیا برای شما دلیل آشکار است؟ ﴿157﴾ اگر راست می‌گویید کتاب (سند) تان را بیاورید. ﴿158﴾ و (کافران) بین الله و جنیان نسبتی قایل شدند، حال آنکه جنیان می‌دانند که (برای محاسبه) احضار خواهند شد. ﴿159﴾ الله از آنچه (او را به آن) توصیف می‌کنند پاک و منزه است. ﴿160﴾ به جز بندگان مخلص الله (که او را به شایستگی توصیف می‌کنند). ﴿161﴾ پس شما و آنچه می‌پرستید. ﴿162﴾ هرگز نمی‌توانید کسی را با فتنه و فساد از راه الله منحرف سازید. ﴿163﴾ به جز کسی که (خودش) مایل باشد که وارد دوزخ گردد. ﴿164﴾ (فرشتگان گویند) و کسی از ما نیست مگر آنکه جایگاه مشخصی دارد. ﴿165﴾ و البته ما (برای عبادت الله) به صف ایستادگانیم. ﴿166﴾ و البته این مائیم که تسبیح گویانیم. ﴿167﴾ و هرچند مشرکان می‌گفتند. ﴿168﴾ اگر پندی از پیشینیان در نزد ما بود. ﴿169﴾ به یقین ما هم از بندگان مخلص الله می‌شدیم. ﴿170﴾ پس به آن کفر ورزیدند و به زودی (نتیجه کفر خود را) خواهند دانست. ﴿171﴾ و البته وعدۀ نصرت ما دربارۀ بندگان فرستادۀ ما قبلا ثبت و صادر شده است. ﴿172﴾ البته ایشانند که مدد شدگانند. ﴿173﴾ و یقینا لشکر ماست که پیروزمندانند. ﴿174﴾ پس از آنان تا مدتی روی بگردان. ﴿175﴾ و (عناد و سرکشی) آنان را بنگر، پس به زودی خودشان هم خواهند دید. ﴿176﴾ پس آیا به (آمدن) عذاب ما عجله دارند؟ ﴿177﴾ پس چون (عذاب ما) به ساحت آنان نازل شود، پس بیم داده شدگان چه بامداد بدی خواهند داشت! ﴿178﴾ پس از آنان تا مدتی روی بگردان. ﴿179﴾ و بنگر و آنان خودشان هم به زودی خواهند دید. ﴿180﴾ پاک و منزه است پروردگارت، پروردگار صاحب عزت، از توصیف‌هایی که کافران (در بارۀ او) می‌کنند. ﴿181﴾ و سلام بر همه فرستادگان (الله). ﴿182﴾ و همه ستایش‌ها سزاوار ذاتی است که پروردگار جهانیان است.