ترغیب به اقامه گفتن

ترغیب به اقامه گفتن

389-259- (1) (صحیح) عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِذَا نُودِیَ بِالصَّلاَةِ أَدْبَرَ الشَّیْطَانُ، وَلَهُ ضُرَاطٌ حَتَّى لاَ یَسْمَعَ التَأذِینَ، فَإِذَا قُضِیَ الأَذَانُ أَقْبَلَ، فَإِذَا ثُوِّبَ أَدْبَرَ....".

 الحدیث تقدم [5- الصلاة /1-باب/10- حدیث].

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هنگامی که برای نماز اذان گفته می‌شود، شیطان درحالی‌که از خود بادی خارج می‌کند، پشت کرده و می‌رود تا صدای اذان را نشنود. و چون اذان تمام شود برمی‌گردد و هنگام اقامه پشت می‌گرداند».

والمراد ب(التثویب) هنا: الإقامة.

390-260- (2) (صحیح لغیره) وَعَنْ جَابِرٍ س أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «إِذَا ثُوِّبَ بِالصَّلَاةِ، فُتِحَتْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ، وَاسْتُجِیبَ الدُّعَاءُ».

رواه أحمد من روایة ابن لهیعة^([1]).

از جابر س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «چون برای نماز اقامه شود درهای آسمان باز شده و دعا قبول می‌شود».

391-174- (1) (منکر) وَعَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «سَاعَتَانِ لَا تُرَدُّ عَلَى دَاعٍ دَعْوَتُهُ، حِینَ تُقَامُ الصَّلَاةُ وَفِی الصَّفِّ فِی سَبِیلِ اللَّهِ».

رواه ابن حبان فی «صحیحه»^([2]).

و از سهل بن سعد س روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «دو وقت هستند که دعای دعوتگر در آن رد نمی‌شود: زمانی که نماز اقامه می‌شود و در صف جهاد در راه خدا».

4- (الترهیب من الخروج من المسجد بعد الأذان لغیر عذر)

---

^([1]) قلت: لکن له شواهد تقوّیه أحدها عن أنس، وبعض أسانیده حسن، ورواه الضیاء فی "المختارة"، وهو مخرَّج فی "الصحیحة" (1413).

^([2]) فیه (أیوب بن سوید)، وهو صدوق یخطىء، وقد خالف الثقة فی قوله: "تقام الصلاة"، والمحفوظ "النداء" کما تراه هنا فی "الصحیح"، وهذا من عشرات الأدلة على جهل المعلقین الثلاثة، وعدم معرفتهم بهذا الفن فحسنوه بشواهده -زعموا-، ثم صححوه فی مکان آخر (1/ 261/ 406 - طبعتهم)!