ترهیب و ترساندن از خروج بدون عذر از مسجد بعد از اذان

ترهیب و ترساندن از خروج بدون عذر از مسجد بعد از اذان

392-175- (1) (ضعیف) عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: خَرَجَ رَجُلٌ بَعْدَمَا أَذَّنَ الْمُؤَذِّنُ، فَقَالَ^([1]): أَمَّا هَذَا فَقَدْ عَصَى أَبَا الْقَاسِمِ ج. ثُمَّ قَالَ: أَمَرَنَا رَسُولُ اللَّهِ ج قَالَ: «إِذَا کُنْتُمْ فِی الْمَسْجِدِ فَنُودِیَ بِالصَّلَاةِ، فَلَا یَخْرُجْ أَحَدُکُمْ حَتَّى یُصَلِّیَ».

رواه أحمد واللفظ له وإسناده صحیح^([2]).

از ابوهریره س روایت است که می‌گوید: پس از اذانِ موذن، مردی از مسجد خارج شد، پس ابوهریره گفت: این شخص از ابوالقاسم ج نافرمانی کرد. سپس گفت: رسول خدا ج ما را امر نموده و فرمود: «چون در مسجد بودید و برای نماز اذان داده شد، هیچیک از شما از مسجد خارج نشود تا نماز بخواند».

0-261- (1) (صحیح) ورواه مسلم وأبو داود والترمذی والنسائی وابن ماجه دون قوله: "أَمَرَنَا رَسُولُ اللَّهِ ج..." إلى آخره^([3]).

393-262- (2) (حسن صحیح) وَعَنهُ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «لَا یَسْمَعُ النِّدَاءَ فِی مَسْجِدِی هَذَا ثُمَّ یَخْرُجُ مِنْهُ، إِلَّا لِحَاجَةٍ، ثُمَّ لَا یَرْجِعُ إِلَیْهِ إِلَّا مُنَافِقٌ».

رواه الطبرانی فی "الأوسط" ورواته محتج بهم فی "الصحیح".

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «کسی که در این مسجد من صدای اذان را بشنود و پس از آن به خاطر نیازی از آن خارج شود و بازنگردد، منافق است».

394-263- (3) (صحیح لغیره) وَرُوِیَ عَنْ عُثْمَانَ بنِ عفان س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ أَدْرَکَهُ الْأَذَانُ فِی الْمَسْجِدِ، ثُمَّ خَرَجَ، لَمْ یَخْرُجْ لِحَاجَةٍ، وَهُوَ لَا یُرِیدُ الرَّجْعَةَ، فَهُوَ مُنَافِقٌ^([4])».

رواه ابن ماجه.

از عثمان بن عفان س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «کسی که اذان را در مسجد شنید و بدون حاجت و نیازی از مسجد خارج شده و قصد برگشت نداشته باشد، پس او منافق است».

395-264- (4) (صحیح لغیره) وَعَنْ سَعِیدِ بْنِ الْمُسَیِّبِ س أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «لَا یَخْرُجُ مِنَ الْمَسْجِدِ أَحَدٌ بَعْدَ النِّدَاءِ إِلَّا مُنَافِقٌ إِلَّا أَحَدٌ^([5]) أَخْرَجَتْهُ حَاجَةٌ وَهُوَ یُرِیدُ الرُّجُوعَ».

رواه أبو داود فی "مراسیله".

از سعید بن مسیب س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هیچ فردی بعد از اذان از مسجد خارج نمی‌شود مگر منافق، به استثنای فردی که برای حاجتی از مسجد خارج می‌شود و قصد برگشت را دارد».

5- (الترغیب فی الدعاء بین الأذان والإقامة)

---

^([1]) یعنی أبا هریرة س.

^([2]) کذا قال، وفیه نظر بینته فی "التعلیق الرغیب" مع مخالفته لروایة مسلم التی أشار إلیها المؤلف فی الأصل هنا، وستأتی فی "الصحیح" فی (5 الصلاة/ 20-الترهیب من ترک حضور الجماعة ...).

^([3]) قلت: وسیأتی لفظ مسلم هنا فی الصلاة (20-الترهیب من ترک حضور الجماعة. .).

^([4]) یعنی: عمل منافق را انجام داده است. چرا که این رفتار مومن حقیقی نیست. نفاق در اینجا از نوع عملی آن است و نفاق قلبی مراد نیست. این نکته بسیار مهم و قابل توجهی در این زمینه می‌باشد.

^([5]) الأصل ومطبوعة الثلاثة: "لعذر"، والتصویب من "مختصر المراسیل" لأبی داود. ورواه الدارمی والبیهقی بلفظ: "رجل".