ترغیب به خواندن نماز سنت در خانه

ترغیب به خواندن نماز سنت در خانه

604-435- (1) (صحیح) عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب أَنَّ النَّبِیِّ ج قَالَ: «اجْعَلُوا مِنْ صَلَاتِکُمْ^([1]) فِی بُیُوتِکُمْ، وَلَا تَتَّخِذُوهَا قُبُورًا^([2])».

رواه البخاری ومسلم وأبو داود والترمذی والنسائی.

از ابن عمر ب روایت است که رسول الله ج فرمودند: «بخشی از نماز‌های‌تان را در خانه‌های‌تان به جا آورده و منزل را به قبرستان تبدیل نکنید».

605-436- (2) (صحیح) وَعَنْ جَابِرٍ - هو ابنُ عبد الله ب - قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «إِذَا قَضَى أَحَدُکُمُ الصَّلَاةَ فِی مَسْجِدِهِ، فَلْیَجْعَلْ لِبَیْتِهِ نَصِیبًا مِنْ صَلَاتِهِ، فَإِنَّ اللهَ جَاعِلٌ فِی بَیْتِهِ مِنْ صَلَاتِهِ خَیْرًا».

رواه مسلم وغیره.

از جابر بن عبد الله س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرگاه یکی از شما نماز را در مسجد به جا آورد، باید قسمتی از نمازش را برای خانه‌اش بگذارد چون خداوند به واسطه‌ی نمازش، خیری در خانه‌اش قرار می‌دهد».

0-437- (3) (صحیح) ورواه ابن خزیمة فی "صحیحه" من حدیث أبی سعید^([3]).

606-438- (4) (صحیح) وَعَنْ أَبِی مُوسَى الأشعری س عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «مَثَلُ الْبَیْتِ الَّذِی یُذْکَرُ اللهُ فِیهِ، وَالْبَیْتِ الَّذِی لَا یُذْکَرُ اللهُ فِیهِ، مَثَلُ الْحَیِّ وَالْمَیِّتِ».

رواه البخاری ومسلم^([4]).

از ابو موسی اشعری س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «مثال خانه‌ای که در آن یاد خداوند می‌شود و خانه‌ای که در آن یاد خداوند نمی‌شود، مثال مرده و زنده است».

607-439- (5) (صحیح) وَعَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ سَعْدٍ^([5]) س قَالَ: سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج أَیُّمَا أَفْضَلُ؟ الصَّلَاةُ فِی بَیْتِی أَوِ الصَّلَاةُ فِی الْمَسْجِدِ؟ قَالَ: «أَلَا تَرَى إِلَى بَیْتِی؟ مَا أَقْرَبَهُ مِنَ الْمَسْجِدِ! فَلَأَنْ أُصَلِّیَ فِی بَیْتِی أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُصَلِّیَ فِی الْمَسْجِدِ، إِلَّا أَنْ تَکُونَ صَلَاةً مَکْتُوبَةً».

رواه أحمد وابن ماجه وابن خزیمة فی "صحیحه".

از عبد الله بن مسعود س روایت است از رسول الله ج سؤال کردم که کدام نماز بهتر است، نماز در خانه‌ام یا در مسجد؟ فرمود: «خانه‌ام را نمی‌بینی که چه‌قدر به مسجد نزدیک است، نماز خواندن در خانه برای من دوست‌ داشتنی‌تر است از اینکه در مسجد نماز بخوانم مگر اینکه، نماز فرض باشد».

608-237- (1) (ضعیف) وَعَنْ أَبِی مُوسَى س قَالَ: خَرَجَ نَفَرٌ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ إِلَى عُمَرَ، فَلَمَّا قَدِمُوا عَلَیْهِ، سَأَلُوهُ عَنْ صَلَاةِ الرَّجُلِ فِی بَیْتِهِ؟ فَقَالَ عُمَرُ: سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج فَقَالَ: «أَمَّا صَلَاةُ الرَّجُلِ فِی بَیْتِهِ فَنُورٌ، فَنَوِّرُوا بُیُوتَکُمْ».

رواه ابن خزیمة فی "صحیحه"^([6]).

و از ابوموسی س روایت است که می‌گوید: عده‌ای از عراقی‌ها عازم سفر به سوی عمر شدند. چون نزد او حاضر شدند، از وی در مورد نماز خواندن در خانه پرسیدند. عمر در پاسخ گفت: در این مورد از رسول خدا ج سوال کردم که فرمود: «اما نماز شخص در خانه‌اش نور است؛ پس خانه‌های‌تان را نورانی کنید».

609-440- (6) (صحیح) وَعَنْ زَیْدِ بْنِ ثَابِتٍ س أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «صَلُّوا أَیُّهَا النَّاسُ فِی بُیُوتِکُمْ، فَإِنَّ أَفْضَلَ صَلَاةِ الْمَرْءِ فِی بَیْتِهِ إِلَّا الصَّلَاةَ الْمَکْتُوبَةَ».

رواه النسائی بإسناد جید، وابن خزیمة فی "صحیحه"^([7]).

از زید بن ثابت س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «ای مردم در خانه‌های‌تان نماز بخوانید، همانا بهترین نماز شخص در خانه‌اش می‌باشد مگر نماز فرض».

610-441- (7) (صحیح موقوف) وَعَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللهِ ج - أراه رفعه^([8])- قَالَ: «فَضْلُ صَلَاةِ الرَّجُلِ فِی بَیْتِهِ، عَلَى صَلَاتِهِ حَیْثُ یَرَاهُ النَّاسُ، کَفَضْلِ الْفَرِیضَةِ عَلَى التَّطَوُّعِ».

رواه البیهقی، وإسناده جید إن شاء الله تعالى.

مردی از اصحاب رسول الله ج روایت می‌کند، فضل نمازی که انسان در خانه می‌خواند بر نمازی که مردم او را می‌بینند، همانند برتری نماز فرض بر سنت است.

611-238- (2) (ضعیف) وَعَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «أَکْرِمُوا بُیُوتَکُمْ بِبَعْضِ صَلَاتِکُمْ».

رواه ابن خزیمة فی "صحیحه"^([9]).

از انس بن مالک س روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «با بخشی از نمازهای‌تان خانه‌های‌تان را گرامی دارید».

22- (الترغیب فی إنتظار الصلاة بعد الصلاة)

---

^([1]) یعنی: بخشی از نمازهای‌تان را در خانه بخوانید که منظور نمازهای نافله می‌باشد. مقصود این است که در خانه‌های‌تان نیز نماز بخوانید و خانه‌ها را همچون قبور قرار ندهید که از هرگونه نمازی به دور هستند.

^([2]) این تشبیه از نوع تشبیه بلیغِ بدیع با حذف ادات تشبیه برای مبالغه می‌باشد. تشبیه خانه‌ای که در آن نماز خوانده نمی‌شود به قبری که طبیعتا مرده را یارای عبادت در آن نیست. والله اعلم.

می‌گویم: و همچنین این حدیث را ابن خزیمه (1205) تخریج نموده و میگوید: و آن دلیلی بر منع از نماز در قبرستان می‌باشد.

^([3]) أخرجه (2/ 212/ 1206) من طریق جابر عن أبی سعید. وکذا رواه ابن ماجه وأحمد، وهو مخرَّج فی "الصحیحة" (1302).

^([4]) إنما رواه بهذا اللفظ مسلم دون البخاری، فکان یتعین الاقتصار على عزوه إلیه فقط، إذ لفظ البخاری: "مثل الذی یذکر ربه، والذی لا یذکر ربه" من غیر ذکر البیت، وهو مذکور على الصواب مفضلاً فی "کتاب الذکْر" من هذا الکتاب، کذا فی العُجالة (67).

^([5]) الأصل والمخطوطة ومطبوعة عمارة: "مسعود"، والتصویب من مخرِّجه، وهو الأنصاری الحرامی. ثم رأیتُ الناجی نبّه على هذا الوهم، وتعجّب من وقوعه من المؤلف، وذکر شیئاً من ترجمة ابن سعد (67).

^([6]) کذا الأصل، ولم نجده فی "صحیح ابن خزیمة" المطبوع، وإنما رواه ابن ماجه وغیره، وفیه مجهول کما هو مبین فی "التعلیق الرغیب".

^([7]) لقد أبعد المصنف النجعة! فالحدیث فی البخاری بهذا اللفظ، وفی مسلم قریب منه، وفی لفظ لأبی داود: "صلاة المرء فی بیته أفضل من صلاته فی مسجدی هذا إلا المکتوبة". وسنده صحیح. ثم رأیت الناجی قد نبّه على هذا الوهم أیضاً (68).

^([8]) هذه الجملة لیست فی "شعب الإیمان" للبیهقی، فلعلها من المؤلف. انظر "الصحیحة" (3149).

^([9]) أعله الذهبی بقول ابن عدی فی راویه (عبد الله بن فرّوخ): "أحادیثه غیر محفوظة". وهو مخرج فی "الضعیفة" (2680).