ترهیب از نگاه کردن به آسمان در نماز

ترهیب از نگاه کردن به آسمان در نماز

749-547- (1) (صحیح) وَعَنْ أَنَسَ بْنَ مَالِکٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله ج: «مَا بَالُ أَقْوَامٍ یَرْفَعُونَ أَبْصَارَهُمْ إِلَى السَّمَاءِ فِی صَلاَتِهِمْ؟!». فَاشْتَدَّ قَوْلُهُ فِی ذَلِکَ حَتَّى قَالَ: «لَیَنْتَهُنَّ عَنْ ذَلِکَ، أَوْ لَتُخْطَفَنَّ أَبْصَارُهُمْ».

رواه البخاری وأبو داود والنسائی وابن ماجه.

از انس بن مالک س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «چرا بعضی از مردم در هنگام نماز به سوی آسمان نگاه می‌کنند؟ و در این‌باره سخنان شدیدی بر زبان آورد تا جایی که فرمود: یا از این کار خود دست بر می‌دارند یا بینایی‌شان ربوده می‌شود».

750-548- (2) (صحیح) وَعَن ابن عُمَرَ ب قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «لَا تَرْفَعُوا أَبْصَارَکُمْ إِلَى السَّمَاءِ، فَتْلَتَمِعَ. یَعْنِی فِی الصَّلَاةِ».

رواه ابن ماجه والطبرانی فی "الکبیر"، ورواتهما رواة "الصحیح"، وابن حبان فی "صحیحه".

از ابن عمر ب روایت است که رسول الله ج فرمودند: «به آسمان نگاه نکنید زیرا بینایی شما ربوده می‌شود، یعنی در نماز».

751-549- (3) (صحیح) وَعَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج قَالَ: «لَیَنْتَهِیَنَّ أَقْوَامٌ عَنْ رَفْعِهِمْ أَبْصَارَهُمْ عِنْدَ الدُّعَاءِ فِی الصَّلَاةِ، أَوْ لَتُخْطَفَنَّ أَبْصَارُهُمْ».

رواه مسلم والنسائی.

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «آنانی که در هنگام دعا در نماز به آسمان چشم می‌دوزند، باید از این عمل دست بکشند یا به شدت بینایی‌شان ربوده می‌شود».

752-550- (4) (صحیح) وَعَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ س أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «إِذَا کَانَ أَحَدُکُمْ فِی الصَّلَاة، فَلَا یَرْفَعْ بَصَرَهُ إِلَى السَّمَاءِ، لَا یُلْتَمَعَ».

رواه الطبرانی فی "الأوسط" من روایة ابن لَهیعة. ورواه النِّسائی عن عبدِ اللهِ بنِ عبدِ اللهِ بنِ عتبةَ أنّ رجلاً من أصحاب النبی ج حدَّثَه، ولم یُسمِّهِ^([1]).

از ابو سعید خدری س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «چون یکی از شما در نماز بود به آسمان نگاه نکند، تا روشنایی چشمش گرفته نشود».

(یلتمع بصره) بضم الیاء المثناة تحت أی: یذهب به.

753-551- (5) (صحیح) وَعَنْ جَابِرِ بْنِ سَمُرَةَ س أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «لَیَنْتَهِیَنَّ أَقْوَامٌ یَرْفَعُونَ أَبْصَارَهُمْ إِلَى السَّمَاءِ فِی الصَّلَاةِ، أَوْ لَا تَرْجِعُ إِلَیْهِمْ».

از جابر بن سَمُرَه س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «آنانی که در هنگام نماز چشمان‌شان را به سوی آسمان بلند می‌کنند، باید از این عمل دست بکشند یا  بینایی‌ آنها بر نمی‌گردد».

رواه مسلم وأبو داود وابن ماجه. ولأبی داود^([2]): دَخَلَ رَسُولُ اللَّهِ ج الْمَسْجِدَ، فَرَأَى فِیهِ نَاسًا یُصَلُّونَ، رَافِعِی أَبصَارِهِم إِلَى السَّمَاءِ، فَقَالَ: «لَیَنْتَهِیَنَّ رِجَالٌ یَشْخَصُونَ أَبْصَارَهُمْ فِی الصَّلَاةِ أَوْ لَا تَرْجِعُ إِلَیْهِمْ أَبْصَارُهُمْ».

و در روایت ابوداود آمده است: «رسول الله ج به مسجد وارد شد و مردانی را دید که در حال نماز به آسمان نگاه می‌کنند، فرمود: باید کسانی که در نماز به آسمان می‌نگرند، از این کارشان دست بردارند یا اینکه روشنی چشمان‌شان به آنها بر نمی‌گردد».

36- (الترهیب من الإلتفات فی الصلاة وغیره مما یذکر)

---

^([1]) قلت: ولا أستبعد أنه أبو سعید الخدری، فإنه من الصحابة الذین روى عنهم ابن عتبة، ورواه عنه أحمد أیضاً (3/ 441). وسنده صحیح. ورواه الطبرانی فی "الکبیر" أیضاً (6/ 43 /5436) کـ "الأوسط" (رقم 319- الحرمین) عن ابن لهیعة بسنده عن ابن عتبة عن أبی سعید.

^([2]) وکذا فی المخطوطة، والصواب أنْ یقال: "ولفظ أبی داود"، لأنه لم یروِ ما قبله.