ترغیب به محافظت بر دوازده رکعت سنت در شبانه روز

ترغیب به محافظت بر دوازده رکعت سنت در شبانه روز

808-579- (1) (صحیح) عَنْ أُمِّ حَبِیبَةَ رَملَة بِنتِ أَبِی سُفیَانَ ب قَالَتْ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ ج یَقُولُ: «مَا مِنْ عَبْدٍ مُسْلِمٍ یُصَلِّی لِلَّهِ تَعَالَی فِی کُلَّ یَوْمٍ ثِنْتَیْ عَشْرَةَ رَکْعَةً تَطَوُّعًا غَیْرَ فَرِیضَةٍ^([1])، إِلَّا بَنَى اللهُ تَعَالَی لَهُ بَیْتًا فِی الْجَنَّةِ، أَوْ: إِلَّا بُنِیَ لَهُ بَیْتٌ فِی الْجَنَّةِ».

از ام حبیبه رمله دختر ابو سفیان ب روایت است از رسول الله ج شنیدم که ‌فرمود: «مسلمانی نیست که در هر روز دوازده رکعت نماز سنت غیر از نماز فرض بخواند، مگر اینکه خداوند متعال برای او در بهشت خانه‌ای بنا می‌کند یا برای او خانه‌ای در بهشت بنا می‌شود».

رواه مسلم وأبو داود والنسائی والترمذی، وزاد: «أَرْبَعًا قَبْلَ الظُّهْرِ، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَهَا، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَ المَغْرِبِ، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَ العِشَاءِ، وَرَکْعَتَیْنِ قَبْلَ صَلَاةِ الْغَدَاةِ»^([2]).

و در روایت ترمذی علاوه بر این آمده است: «چهار رکعت قبل از ظهر و دو رکعت بعد از آن و دو رکعت بعد از مغرب و دو رکعت بعد از عشاء و دو رکعت قبل از نماز صبح».

809-580- (2) (صحیح لغیره) وَعَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ ثَابَرَ عَلَى ثِنتَیْ عَشْرَةَ رَکْعَةً فِی الْیَوْمِ وَاللَّیْلَةِ دَخَلَ الْجَنَّةَ، أَرْبَعًا قَبْلَ الظُّهْرِ، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَهَا، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَ الْمَغْرِبِ، وَرَکْعَتَیْنِ بَعْدَ الْعِشَاءِ، وَرَکْعَتَیْنِ قَبْلَ الْفَجْرِ».

از عایشه ل روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس در شبانه روز بر دوازده رکعت پایبندی و مراقبت کند وارد بهشت می‌شود: چهار رکعت قبل از ظهر و دو رکعت بعد از آن و دو رکعت بعد از مغرب و دو رکعت بعد از عشاء و دو رکعت قبل از صبح».

رواه النسائی - وهذا لفظه-، والترمذی وابن ماجه من روایة المغیرة بن زیاد عن عطاء عن عائشة. وقال النسائی: "هذا خطأ ولعله أراد عنبسة بن أبی سفیان فصحف"^([3]). ثم رواه النسائی عن ابن جریج عن عطاء عن عنبسة بن أبی سفیان عن أم حبیبة. وقال: "عطاء بن أبی رباح لم یسمعه من عنبسة". انتهى.

(ثابر) بالثاء المثلثة وبعد الألف باء موحدة ثم راء أی: لازم وواظب.

2- (الترغیب فی المحافظة على رکعتین قبل الصبح)

---

^([1]) هو من باب التوکید، ورفع احتمال إرادة الاستعارة، وهکذا ینبغی استعمال التوکید إذا احتیج لیه. والله أعلم.

^([2]) فی الأصل هنا: (ورواه بالزیادة ابن خزیمة وابن حبان فی "صحیحیهما"، والحاکم وقال: "صحیح على شرط مسلم"، إلا أنهم زادوا: "رکعتین قبل العصر"، ولم یذکروا: "رکعتین بعد العشاء"، وهو کذلک عند النسائی فی روایة، ورواه ابن ماجه فقال: "ورکعتین قبل الظهر، ورکعتین -أظنه- قبل العصر"، ووافق الترمذی على الباقی). قلت: الزیادتان ضعیفتان، وقوله: "رواه ابن ماجه" یشعر أنه رواها عن أم حبیبة، ولیس کذلک، فهی عنده من حدیث أبی هریرة، فتنبه.

^([3]) کذا الأصل، وفیه خفاء یظهر من عبارة النسائی فی "التلخیص الحبیر": "هذا خطأ، ولعل عطاء قال: "عن عنبسة"، فصحف بعائشة". یعنی: أن الحدیث من روایة أم حبیبة، ولیس عن عائشة، والله أعلم.