تشویق به نماز گزاردن بین مغرب و عشاء

تشویق به نماز گزاردن بین مغرب و عشاء

831-331- (1) (ضعیف جداً) عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله ج: «مَنْ صَلَّى بَعْدَ الْمَغْرِبِ سِتَّ رَکَعَاتٍ، لَمْ یَتَکَلَّمْ فِیمَا بَیْنَهُنَّ بِسُوءٍ، عُدِلْنَ لَهُ بِعِبَادَةِ ثِنْتَیْ عَشْرَةَ سَنَةً».

رواه ابن ماجه، وابن خزیمة فی "صحیحه" والترمذی؛ کلهم من حدیث عُمر بن خَثعم عن یحیى بن أبی کثیر، عن أبی سلمة عنه. وقال الترمذی: "حدیث غریب".

از ابوهریره س روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «هرکس بعد از مغرب شش رکعت بخواند و در این میان سخن بدی نگوید، این رکعات به اندازه عبادت بیست سال خواهد بود».

832-332- (2) (موضوع) وَرُوِیَ عَنْ عَائِشَةَ ل عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «مَنْ صَلَّى بَعْدَ المَغْرِبِ عِشْرِینَ رَکْعَةً، بَنَى اللَّهُ لَهُ بَیْتًا فِی الجَنَّةِ» انتهى^([1]).

وهذا الحدیث الذی أشار إلیه الترمذی، رواه ابن ماجه من روایة یعقوب بن الولید المدائنی، عن هشام بن عروة، عن أبیه، عن عائشة. ویعقوب کذبه أحمد وغیره.

و از عایشه ل از رسول خدا ج روایت است که فرمودند: «هرکس بعد از مغرب بیست رکعت بخواند خداوند برای او در بهشت خانه‌ای می‌سازد».

833-333- (3) (ضعیف) وَعَن مُحَمَّدِ بنِ عَمَّارِ بْنِ یَاسِرٍ قَالَ: رَأَیْتُ عَمَّارَ بْنَ یَاسِرٍ یُصَلِّی بَعْدَ الْمَغْرِبِ سِتَّ رَکَعَاتٍ، وَقَالَ: رَأَیْتُ حَبِیبِی رَسُولَ اللَّهِ ج یُصَلِّی بَعْدَ الْمَغْرِبِ سِتَّ رَکَعَاتٍ، وَقَالَ: «مَنْ صَلَّى بَعْدَ الْمَغْرِبِ سِتَّ رَکَعَاتٍ، غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُهُ، وَإِنْ کَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ».

حدیث غریب، رواه الطبرانی فی "الثلاثة" وقال: "تفرد به صالح بن قطن البخاری". (قال الحافظ): "وصالح هذا لا یحضرنی الآن فیه جرح ولا تعدیل^([2])".

و از محمد بن عمار بن یاسر روایت است که می‌گوید: دیدم که عمار بن یاسر بعد از مغرب شش رکعت نماز می‌خواند و گفت: دیدم که محبوبم رسول خدا ج بعد از مغرب شش رکعت نماز می‌خواند و فرمود: «هرکس بعد از مغرب شش رکعت نماز بخواند گناهانش بخشیده می‌شود هرچند به اندازه کف روی دریا باشد».

834-334- (4) (ضعیف) وَعَن الْأَسْوَدِ بْنِ یَزِیدَ قَالَ: قَالَ عَبْدُاللهِ بن مَسعُودٍ س: «نِعم سَاعَةُ الْغَفْلَةِ - یَعْنِی الصَّلَاةَ فِیمَا بَیْنَ الْمَغْرِبِ، وَالْعِشَاءِ -.

رواه الطبرانی فی "الکبیر" من روایة جابر الجُعفیّ، ولم یرفعه.

و از اسود بن یزید روایت است که عبدالله بن مسعود س گفت: «چه خوب است  لحظه غفلت - یعنی نماز خواندن میان مغرب و عشاء». (یعنی مردم از نماز میان مغرب و عشا غافل‌اند).

835-335- (5) (ضعیف) وَعَن مَکحُولٍ یبلغُ بِه النَّبِیَّ ج قَالَ: «مَن صَلَّى بَعدَ المَغرِبِ قَبلَ أنْ یَتَکَلَّمَ رکعتین - وَفِی روایة: أَربَعَ رَکعات -، رُفِعَتْ صَلَاتهُ فِی عِلَّیین».

ذکره رَزِین، ولم أره فی الأصول^([3]).

و از مکحول روایت است که رسول خدا ج به وی ابلاغ نمود: «هرکس بعد از مغرب و قبل از اینکه سخن بگوید دو رکعت بخواند – و در روایتی آمده است چهار رکعت بخواند – نماز وی به علیین برده می‌شود».

836-589- (1) (صحیح) وَعَنْ أَنَسٍ س: فِی قولِه تَعَالَى ﴿تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمۡ عَنِ ٱلۡمَضَاجِعِ﴾: نَزَلَتْ فِی انْتِظَارِ الصَّلَاةِ الَّتِی تُدْعَى العَتَمَةَ».

رواه الترمذی، وقال: "حدیث حسن صحیح غریب".

از انس س روایت است که آیه‌ی ﴿تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمۡ عَنِ ٱلۡمَضَاجِعِ﴾^([4]) درباره‌ی انتظار نمازی که عشاء گفته می‌شود نازل شد.

 (صحیح) وأبو داود؛ إلا أنه قال: کَانُوا یَتَیَقَّظُونَ^([5]) مَا بَیْنَ الْمَغْرِبِ وَالْعِشَاءِ، یُصَلُّونَ. وَکَانَ الْحَسَنُ^([6]) یَقُولُ: قِیَامُ اللَّیْلِ.

و در روایت ابوداود آمده که انس س می‌گوید: بین نماز مغرب و عشاء بیدار مانده و نماز می‌خواندند. و حسن بصری می‌گفت نماز شب مراد است.

837-590- (2) (صحیح) وَعَنْ حُذَیْفَةَ س قَالَ: أَتَیْتُ النَّبِیَّ ج فَصَلَّیْتُ مَعَهُ الْمَغْرِبَ، فَصَلَّى إِلَى الْعِشَاءِ.

رواه النسائی^([7]) بإسناد جید.

از حذیفه س روایت است که نزد رسول الله ج آمدم و نماز مغرب را با او به جا آوردم و رسول الله ج تا نماز عشاء، نماز خواند.

6- (الترغیب فی الصلاة بعد العشاء)

---

^([1]) یعنی کلام الترمذی الذی أوله فی آخر الحدیث الذی قبله.

^([2]) قلت: فهو مجهول، ومن فوقه مجهولون أیضاً کما بینته فی الأصل.

^([3]) قلت: رواه ابن نصر فی "قیام اللیل" (31)، وکذا ابن أبی شیبة (2/ 198)، وعبد الرزاق (3/ 70/ 4833) بالروایة الأولى، وإسناده ضعیف مرسل.

^([4]) [السجدة: 16] «پهلو‌های‌شان از بسترها (در دل شب) دور می‌شود».

^([5]) فی الأصل والمخطوطة ومطبوعة عمارة "یتنفلون". والتصویب من "أبی داود" و"قیام اللیل" لابن نصر، والسیاق یؤکده. وأما المعلقون الثلاثة فلزموا الخطأ، وهم یدَّعون التحقیق! وقد ذکروا رقم الحدیث عند أبی داود (1321)!! فلم یستفیدوا إلا التسوید!

^([6]) منظور حسن بصری می‌باشد.

^([7]) قلت: فی "السنن الکبرى" (5/ 80/ 8298) فی أثناء حدیث، وکذلک أخرجه الترمذی وابن حبان وغیرهما. وهو مخرَّج فی "الصحیحة" (2/ 425). وأخرجه أحمد (5/ 404) مختصراً بلفظ: "فلم یزل یصلی حتى صلى العشاء، ثم خرج".