ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
838-336- (1) (ضعیف جداً) رُوِیَ عَنْ أَنَسٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «أَرْبَعٌ قَبْلَ الظُّهْرِ کَأَرْبَعٍ بَعْدَ الْعِشَاءِ، وَأَرْبَعٌ بَعْدَ الْعِشَاءِ کَعِدْلِهِنَّ مِنْ لَیْلَةِ الْقَدْرِ».
رواه الطبرانی فی "الأوسط".
وتقدم حدیث البراء [3- باب]: «مَنْ صَلَّى قَبْلَ الظُّهْرِ أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ کَأَنَّمَا تَهَجَّدَ بِهِنَّ مِنْ لَیْلَتِهِ، وَمَنْ صَلَّاهُنَّ بَعْدَ الْعِشَاءِ کَمِثْلِهِنَّ مِنْ لَیْلَةِ الْقَدْرِ».
از انس س روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «چهار رکعت قبل از ظهر مانند چهار رکعت بعد از عشاء است و چهار رکعت بعد از عشاء برابر است با شب قدر».
و حدیث براء بن عازب پیشتر گذشت که در آن آمده است: «هرکس قبل از ظهر چهار رکعت نماز بخواند چنان است که گویا آن شب را با تهجد گذرانده است و هرکس این چهار رکعت را پس از عشاء بخواند مانند شب قدر است».
0-337- (2) (ضعیف) وفی "الکبیر"([1]) من حدیث ابن عُمَر ب عَنِ النَّبِی ج قَالَ: «مَنْ صَلَّى الْعِشَاءَ الْآخِرَةَ فِی جَمَاعَةٍ، وَصَلَّى أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ قَبْلَ أَنْ یَخْرُجَ مِنَ الْمَسْجِدِ، کَانَ کَعِدْلِ لَیْلَةِ الْقَدْرِ».
و در «جامع الکبیر» از ابن عمر ب روایت شده که رسول خدا ج فرمودند: «هرکس نماز عشاء را با جماعت بخواند و قبل از اینکه از مسجد خارج شود چهار رکعت نماز بخواند، پاداش آن برابر است با شب قدر».
وفی الباب أحادیث:
0-591- (1) (صحیح) «أَنَّ النَّبِیَّ ج کَانَ إِذَا صَلَّى العِشَاءَ وَرَجَعَ إِلَى بَیتِهِ صَلَّى أَربَعَ رَکَعَاتٍ»([2]).
رسول الله ج هرگاه نماز عشاء را به جا میآورد و به خانهاش بازمیگشت، چهار رکعت نماز میخواند.
أضربت عن ذکرها لأنها لیست من شرط کتابنا.
که از ذکر آن دوری کردم زیرا آن از شروط نوشتههای ما نیست. (یعنی در آن ترغیبی از جهت گفتار رسول خدا ج نیست بلکه فقط بیان عمل پیامبر است).
7- (الترغیب فی صلاة الوتر، وما جاء فیمن لم یوتر)
([1]) وکذا فی "المجمع"، ولم أره فی "الکبیر"، وإنما هو فی "الأوسط"، ومن طریقه خرجته فی "الضعیفة" (5060)، وقد صح موقوفاً عن جمع من الصحابة دون قوله: "قبل أن یخرج من المسجد" کما بینته هناک.
([2]) قلت: ثبت ذلک من حدیث ابن عباس وغیره، فی "صحیح البخاری" وغیره، وهو مخرج فی "صحیح أبی داود" (1216 و1218 و1228).