ترهیب از خواندن نماز و قرائت قرآن در حالت خواب‌آلودگی

ترهیب از خواندن نماز و قرائت قرآن در حالت خواب‌آلودگی

918-641- (1) (صحیح) عَنْ عَائِشَةَ ل أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «إِذَا نَعَسَ^([1]) أَحَدُکُمْ فِی الصَّلَاةِ فَلْیَرْقُدْ حَتَّى یَذْهَبَ عَنْهُ النَّوْمُ، فَإِنَّ أَحَدَکُمْ إِذَا صَلَّى وَهُوَ نَاعِسٌ، لَعَلَّهُ یَذْهَبُ یَسْتَغْفِرُ، فَیَسُبُّ نَفْسَهُ».

از عایشه ل روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرگاه کسی از شما در نماز چرت زد پس باید بخوابد تا خوابش برود، چون کسی از شما که در حالت خواب‌آلودگی نماز بخواند، شاید به جای طلب مغفرت، خودش را نفرین کند».

(صحیح) رواه مالک والبخاری ومسلم وأبو داود والترمذی وابن ماجه، والنسائی، ولفظه: «إِذَا نَعَسَ أَحَدُکُم وَهُوَ یُصَلِّی فَلیَنصَرِف، فَلَعَلَّهُ یَدعُو عَلَى نَفَسه، وَهُوَ لَا یَدرِی».

«هرگاه کسی از شما در نماز چرت زد، از نماز خارج شود؛ زیرا ممکن است بدون اینکه متوجه شود به ضرر خودش دعا کند».

919-642- (2) (صحیح) وَعَنْ أَنَسٍ س أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «إِذَا نَعَسَ أَحَدُکُمْ فِی الصَّلاَةِ فَلْیَنَمْ، حَتَّى یَعْلَمَ مَا یَقْرَأُ».

از انس س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرگاه یکی از شما در نماز چرت زد، پس باید بخوابد، تا اینکه متوجه شود چه چیزی تلاوت می‌کند».

(صحیح) رواه البخاری، والنسائی إلا أنه قال: «إِذَا نَعَسَ أَحَدُکُمْ فِی صَلَاتِهِ فَلْیَنْصَرِفْ وَلْیَرْقُدْ».

و در روایت نسائی آمده است: «هرگاه کسی از شما در هنگام نماز چرت زد، باید از نماز خارج شده و بخوابد».

920-643- (3) (صحیح) وَعَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِذَا قَامَ أَحَدُکُمْ مِنَ اللَّیْلِ فَاسْتَعْجَمَ الْقُرْآنُ^([2]) عَلَى لِسَانِهِ، فَلَمْ یَدْرِ مَا یَقُولُ، فَلْیَضْطَجِعْ».

رواه مسلم وأبو داود والترمذی وابن ماجه رحمهم الله تعالى.

از ابوهریره س روایت شده که رسول الله ج فرمودند: «هرگاه یکی از شما در شب بلند شد و قرآن بر زبانش پوشیده شد و نمی‌دانست چه می‌گوید، پس بخوابد».

13- (الترهیب من نوم الإنسان إلى الصباح، وترک قیام شیء من اللیل)

---

^([1]) به فتح العین نه به ضم و کسر آن. چنانکه در "العجالة" آمده و در "المحکم" می‌گوید: (النعاس): به معنای «النوم» (خواب) می‌باشد؛ و گفته شده: سنگینی آن مراد است. مراد از آن در اینجا ابتدای خواب و مقدمه‌ی آن است. و اینکه فرمود: (فلیرقد) یعنی: باید بخوابد. و اینکه فرمود: (فیسبَّ نفسه) یعنی: بر علبه خود دعا می‌کند چنانکه در روایت نسائی آمده است.

^([2]) یعنی: سخن بر او پیچیده شد و نتوانست سخن بگوید. گویا به خاطر غلبه‌ی خواب، نسبت به تلاوت قرآن دچار لکنت و گرفتگی زبان شده است.