ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
وقد تقدم ذکر الغسل فی الباب قبله فی حدیث نُبیشة الهذلی [و سلمان الفارسی، وأوس بن أوس، وعبد الله بن عمرو]([1]).
(ضعیف موضوع) وتقدم أیضاً حدیث أبی بکر وعمران بن حصین قالا: قال رسول الله ج:
«مَنِ اغْتَسَلَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ، کُفِّرَتْ عنه ذُنُوبُهُ وَخَطَایَاهُ» الحدیث.
پیشتر حدیث ابوبکر و عمران بن حصین گذشت که روایت کردند رسول خدا ج فرموده است: «هرکس روز جمعه غسل کند گناهان و خطاهای وی بخشیده میشود».
1023-432- (1) (ضعیف) وَعَنْ أَبِی أُمَامَةَ س عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «إِنَّ الْغُسْلَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ لَیَسُلُّ الْخَطَایَا مِنْ أُصُولِ الشَّعْرِ اسْتِلَالاً».
رواه الطبرانی فی "الکبیر" ورواته ثقات([2]).
از ابوامامه س روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «غسل در روز جمعه گناهان را از ریشه موها بیرون میکشد».
1024-704- (1) (حسن) وَعَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی قَتَادَةَ قَالَ: دَخَلَ عَلَیَّ أَبِی وَأَنَا أَغْتَسِلُ یَوْمَ الْجُمُعَةِ، فَقَالَ: غُسْلُکَ هَذَا مِنْ جَنَابَةٍ أَوْ لِلْجُمُعَةِ؟ قُلْتُ: مِنْ جَنَابَةٍ. قَالَ: أَعِدْ غُسْلًا آخَرَ، إِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج یَقُولُ: «مَنِ اغْتَسَلَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ، کَانَ فِی طَهَارَةٍ إِلَى الْجُمُعَةِ الْأُخْرَى».
رواه الطبرانی فی "الأوسط" وإسناده قریب من الحُسن وابن خزیمة فی "صحیحه" وقال: "هذا حدیث غریب لم یروه غیر هارون - یعنی ابن مسلم صاحب الحِنّاء([3])-".
ورواه الحاکم بلفظ الطبرانی وقال: "صحیح على شرطهما".
از عبدالله بن ابی قتاده روایت است که میگوید: درحالیکه من غسل روز جمعه میکردم، پدرم نزد من آمد و گفت: غسلت از جنابت است یا برای جمعه است؟ گفتم: غسل جنابت است. گفت: غسل دیگری بزن، زیرا من از رسول الله ج شنیدهام که فرمود: «کسی که در روز جمعه غسل کند تا جمعه بعدی پاک است».
ورواه ابن حبان فی "صحیحه" ولفظه: «مَنِ اغْتَسَلَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ، لَمْ یَزَلْ طَاهِرًا إِلَى الْجُمُعَةِ الْأُخْرَى».
و در روایت ابن حبان آمده است: «هرکس روز جمعه غسل کند تا جمعه بعدی پاک است».
1025-705- (2) (صحیح)([4]) وَعَن أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِذَا کَانَ یَوْمُ الْجُمُعَةِ، فَاغْتَسَلَ الرَّجُلُ، وَغَسَلَ رَأْسَهُ، ثُمَّ تَطَیَّبَ مِنْ أَطْیَبِ طِیبِهِ، وَلَبِسَ مِنْ صَالِحِ ثِیَابِهِ، ثُمَّ خَرَجَ إِلَى الصَّلَاةِ، وَلَمْ یُفَرِّقْ بَیْنَ اثْنَیْنِ، ثُمَّ اسْتَمَعَ لِلْإِمَامِ؛ غُفِرَ لَهُ مِنَ الْجُمُعَةِ إِلَى الْجُمُعَةِ، وَزِیَادَةُ ثَلَاثَةِ أَیَّامٍ».
رواه ابن خزیمة فی "صحیحه". قال الحافظ: "وفی هذا دلیل على ما ذهب إلیه مکحول ومَن تابعه فی تفسیر قوله: "غَسَّلَ واغتسل"، والله أعلم».
از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «اگر کسی در روز جمعه غسل کند و سرش را شسته، سپس از بهترین عطرش استفاده کرده و یکی از لباسهای خوبش را پوشیده و برای نماز خارج شود و بین دو نفر جدایی نیفکند و به [خطبهی] امام گوش فرا دهد؛ گناهان بین این جمعه تا جمعهی بعدی و سه روز اضافه بر آن، از او بخشیده میشود».
1026-706- (3) (صحیح) وَعَن أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ س عَنْ رَسُولَ اللهِ ج قَالَ: «غُسْلُ یَوْمِ الْجُمُعَةِ وَاجِبٌ([5]) عَلَى کُلِّ مُحْتَلِمٍ، وَسِوَاکٌ، وَیَمَسُّ مِنَ الطِّیبِ مَا قَدِرَ عَلَیْهِ».
رواه مسلم وغیره.
از ابوسعید خدری س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «غسل روز جمعه و مسواک زدن و استفاده از بوی خوش در حد توان بر هر فرد بالغی واجب است».
1027-707- (4) (حسن لغیره) وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «إِنَّ هَذَا یَوْمُ عِیدٍ، جَعَلَهُ اللَّهُ لِلْمُسْلِمِینَ، فَمَنْ جَاءَ الْجُمُعَةِ فَلْیَغْتَسِلْ، وَإِنْ کَانَ طِیبٌ فَلْیَمَسَّ مِنْهُ، وَعَلَیْکُمْ بِالسِّوَاکِ».
رواه ابن ماجه بإسناد حسن. وستأتی أحادیث تدلّ لهذا الباب فیما یأتی من الأبواب إن شاء الله تعالى.
از ابن عباس ب روایت است که رسول الله ج فرمودند: «این روز عیدی است که خداوند آن را برای مسلمانان قرار داده است، کسی که به نماز جمعه میآید غسل کند و اگر بوی خوشی نزدش بود، باید از آن استفاده کند و مسواک بزنید».
3- (الترغیب فی التبکیر إلى الجمعة، وما جاء فیمن یتأخر عن التبکیر من غیر عذر)
([1]) ما بین المعقوفتین من «الصحیح» فقط، وسقط منه «نبیشة الهذلی». [ش].
([2]) کیف وفیه مجهول ومضعف؟! وبیانه فی "الضعیفة" (1802).
([3]) هو بمهملة مکسورة ونون ثقیلة، قال الحافظ ابن حجر فی "التقریب": "صدوق من التاسعة".
([4]) سقط هذا الحکم من الطبعة السابقة، وأثبتناه من أصول الشیخ رحمه الله تعالى. [ش].
([5]) لیس عند مسلم (3/ 4) "واجب"، وإنّما هو عند النسائی (1/ 204).