ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
هشدار و ترساندن کسی که در روز جمعه از روی گردن و شانههای مردم عبور میکند
1037-714- (1) (صحیح) عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ بُسْرٍ ب قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ یَتَخَطَّى رِقَابَ النَّاسِ یَومَ الجُمُعَةِ، وَالنَّبِیُّ ج یَخْطُبُ، فَقَالَ النَّبِیُّ ج: «اجْلِسْ فَقَدْ آذَیْتَ، وَآنَیْتَ».
از عبد الله بن بسر ب روایت است که مردی در روز جمعه با پا گذاشتن بر گردن مردم از میان آنها عبور نمود و رسول الله ج در حال خواندن خطبه بود. پس رسول الله ج فرمود: «بنشین، زیرا آزار و اذیت رسانده و دیر آمدی».
رواه أحمد وأبو داود والنسائی وابن خزیمة وابن حبان فی "صحیحیهما". ولیس عند أبی داود والنسائی: "وآنیتَ" وعند ابن خزیمة: "فَقَد آذَیتَ وَأُوذِیتَ"([1]).
و در روایت ابن خزیمه آمده است: «آزار واذیت رسانده واذیت شدی».
(آنیت) بمد الهمزة وبعدها نون ثم یاء مثناة تحت، أی: أخرت المجیء و(آذیت): بتخطیک رقاب الناس.
0-715- (2) (صحیح لغیره) ورواه ابن ماجه من حدیث جابر بن عبدالله.
1038-437- (1) (ضعیف) وَرُوِیَ عَنْ مُعَاذِ بْنِ أَنَسٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ تَخَطَّى رِقَابَ النَّاسِ یَوْمَ الْجُمُعَةِ اتُّخِذَ جِسْرًا إِلَى جَهَنَّمَ».
رواه ابن ماجه والترمذی وقال: "حدیث غریب، والعمل علیه عند أهل العلم".
از معاذ بن انس س روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «هرکس در روز جمعه بر گردنهای مردم گام نهد، درحقیقت مسیر پلی به سوی جهنم اتخاذ کرده است».
1039-438- (2) (ضعیف) وَرُوِیَ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ س قَالَ: بَیْنَمَا رَسُولُ اللَّهِ ج یَخْطُبُ، إِذْ جَاءَ رَجُلٌ یَتَخَطِّی رِقَابَ النَّاسِ، حَتَّى جَلَسَ قَرِیبًا مِنَ النَّبِیِّ ج، فَلَمَّا قَضَى رَسُولُ اللَّهِ ج صَلَاتَهُ قَالَ: «مَا مَنَعَکَ یَا فُلَانُ أَنْ تُجَمِّعَ مَعَنَا؟». قَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، قَدْ حَرَصْتُ أَنْ أَضَعَ نَفْسِی بِالْمَکَانِ الَّذِی تَرَى. قَالَ: «قَدْ رَأَیْتُکَ تَتَخَطَّى رِقَابَ الْنَّاس وَتُؤْذِیهِمْ، مَنْ آذَى مُسْلِمًا فَقَدْ آذَانِی، وَمَنْ آذَانِی فَقَدْ آذَى اللَّهَ عَزَّ وَجَل».
رواه الطبرانی فی "الصغیر" و"الأوسط".
از انس بن مالک س روایت است که میگوید: رسول خدا ج درحال خطبه بود که مردی آمده و از روی گردن مردم عبور میکرد تا نزدیک رسول خدا ج بنشیند. چون رسول خدا ج نماز را تمام کرد، فرمود: «فلانی، چه تو را از همراهی با ما در جماعت بازداشت؟» وی گفت: ای رسول خدا، حریص بودم در جایی باشم که میبینی. رسول خدا ج فرمود: «دیدم که از روی گردن مردم گام برداشته و باعث اذیت و آزار آنان شدی. هرکس مسلمانی را بیازارد، مرا آزرده است و هرکس مرا بیازارد، درحقیقت الله را آزرده است».
1040-439- (3) (ضعیف جداً) وَرُوِیَ عَنْ الْأَرْقَمِ بْنِ أَبِی الْأَرْقَمِ س - وَکَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِیِّ ج -؛ أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «إِنَّ الَّذِی یَتَخَطَّى رِقَابَ النَّاسِ یَوْمَ الْجُمُعَةِ، وَیُفَرِّقُ بَیْنَ الِاثْنَیْنِ بَعْدَ خُرُوجِ الْإِمَامِ کَالْجَارِّ قُصْبَهُ([2]) فِی النَّارِ».
رواه أحمد والطبرانی فی "الکبیر".
از ارقم بن ابی ارقم س که یکی از اصحاب رسول الله بود روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «کسی که روز جمعه بر گردن مردم قدم برمیدارد و پس از خروج امام، میان دو نفر فاصله میاندازد، چون روده به سوی دوزخ کشانده میشود».
5- (الترهیب من الکلام والإمام یخطب، والترغیب فی الإنصات)
([1]) کذا قال، وأنا أخشى أنْ یکون تحرّف علیه، أو على ناسخ نُسخَته من "صحیح ابن خزیمة"، فإنَّ الثابت فی المطبوعة منه (3/ 156/ 1811) موافق لروایة أحمد (4/ 190)، ومدارهما على عبد الرحمن بن مهدی. وتابعه ابن وهب عند ابن الجارود فی "المنتقى" (110/ 294)، وابن حبان (572).
([2]) بالضم: المعی، وجمعه أقصاب. وقیل: (القصب): اسم للأمعاء کلها. وقیل: هو ما کان أسفل البطن من الأمعاء.