ترغیب کسی که دچار تنگد‌ستی یا نیاز شده، به اینکه آن را از الله متعال بخواهد

ترغیب کسی که دچار تنگد‌ستی یا نیاز شده، به اینکه آن را از الله متعال بخواهد

1203-838- (1) (صحیح) عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ نَزَلَتْ بِهِ فَاقَةٌ فَأَنْزَلَهَا بِالنَّاسِ لَمْ تُسَدَّ فَاقَتُهُ، وَمَنْ نَزَلَتْ بِهِ فَاقَةٌ فَأَنْزَلَهَا بِاللَّهِ، فَیُوشِکُ اللَّهُ لَهُ بِرِزْقٍ عَاجِلٍ أَوْ آجِلٍ».

از عبد الله بن مسعود س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس دچار فقر و تنگدستی شود و رفع نیازش را از مردم طلب کند، نیازش برطرف نمی‌شود و هرکس دچار نیاز و تنگدستی شود و رفع نیازش را از خداوند بخواهد، الله متعال روزیِ زودرس یا دیررسی به او می‌دهد (و فقرش را برطرف می‌سازد)».

پس نزدیک است که دیر یا زود خداوند به او رزق و روزی دهد».

رواه أبو داود، والترمذی وقال: "حدیث حسن صحیح غریب"^([1]). والحاکم وقال: "صحیح الإسناد" إلا أنه قال فیه: «أَوْشَکَ^([2]) اللَّهُ لَهُ بِالْغِنَى، إِمَّا بِمَوْتٍ عَاجِلٍ، أَوْ غِنًى آجِل».

و در روایت حاکم آمده است: «نزدیک است خداوند متعال او را با مرگی نزدیک^([3]) یا ثروتی نه چندان دور، بی‌نیاز گرداند».

(یوشک) أی: یسرع، وزناً ومعنى.

1204-502- (1) (ضعیف جداً) وَرُوِیَ عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ جَاعَ أَوِ احْتَاجَ فَکَتَمَهُ النَّاسَ، وأَفْضَى بِهِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَی، کَانَ حَقًّا عَلَى اللَّهِ أَنْ یَفْتَحَ لَهُ قُوتَ سَنَةٍ مِنْ حَلَالٍ».

رواه الطبرانی فی "الصغیر" و"الأوسط".

از ابوهریره س روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «هرکس گرسنه یا نیازمند شد و آن‌ را از مردم کتمان کرد و این مساله را با خداوند در میان گذاشت، این حق بر خداوند است که قوت حلال یکسال را برای او میسر سازد».

6- (الترهیب من أخذ ما دفع من غیر طیب نفس المعطی)

---

^([1]) الأصل: "ثابت"، وذلک تصحیف، وإنما هی "غریب" لا "ثابت". کما فی "العجالة" (114). قلت: والظاهر أنه من المؤلف نفسه رحمه الله، فقد أعاده هکذا مصحفاً فی أول (15- الدعاء) وکذلک وقع فی المخطوطة، إلا أنَّه فی الموضع الثانی منها کتب الناسخ على الهامش: غریب. صح. ثم إنَّ لفظ الحدیث للترمذی، ولفظ أبی داود مثل لفظ الحاکم حرفاً بحرف! وهو مخرج فی صحیح أبی داود" (1452).

^([2]) الأصل: "أرسل"، والتصویب من "المستدرک" و"أبی داود".

^([3]) مراد این است که با مرگ یکی از نزدیکانش به او ارث می‌رسد. عون المعبود وحاشیة ابن القیم (5/ 41) مصحح