ترهیب زن از اینکه با حضور همسرش روزه‌ی سنت بگیرد مگر اینکه از همسرش اجازه بگیرد

ترهیب زن از اینکه با حضور همسرش روزه‌ی سنت بگیرد مگر اینکه از همسرش اجازه بگیرد

1528-1052- (1) (صحیح) عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «لاَ یَحِلُّ لِامرأَةِ أَنْ تَصُومَ وَزَوْجُهَا شَاهِدٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ، وَلاَ تَأْذَنَ فِی بَیْتِهِ إِلَّا بِإِذْنِهِ».

رواه البخاری ومسلم وغیرهما.

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «برای زن جایز نیست درحالی‌که شوهرش حضور دارد، روزه بگیرد مگر به اجازه‌ی او؛ و به کسی اجازه‌ی ورود به خانه شوهرش ندهد مگر به اجازه او».

(حسن) ورواه أحمد بإسناد حسن^([1])، وزاد: "إلا رمضان".

و در روایت احمد آمده است: «مگر در رمضان».

(صحیح) وفی بعض روایات أبی داود: "غیر رمضان".

و در برخی از روایات ابوداود امده است: «جز در رمضان».

(صحیح) وفی روایة للترمذی وابن ماجه: «لَا تَصُمُ المَرْأَةُ وَزَوْجُهَا شَاهِدٌ یَوْمًا مِنْ غَیْرِ شَهْرِ رَمَضَانَ إِلَّا بِإِذْنِهِ».

ورواه ابن خزیمة وابن حبان فی «صحیحیهما» بنحو الترمذی.

و در روایت ترمذی و ابن ماجه آمده است: «در جز رمضان نباید هیچ زنی با حضور شوهرش حتی یک روز را هم روزه بگیرد مگر با اجازه‌ی او».

1529-640- (1) (منکر) وَعَنهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله ج: «أَیُّمَا امْرَأَةٍ صَامَتْ بِغَیْرِ إِذْنِ زَوْجِهَا، فَأَرَادَهَا عَلَى شَیْءٍ، فَامْتَنَعَتْ عَلَیْهِ، کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهَا ثَلَاثًا مِنَ الْکَبَائِرِ».

رواه الطبرانی فی "الأوسط"، من روایة بقیة^([2])، وهو حدیث غریب، وفیه نکارة. والله أعلم.

رسول خدا ج فرمودند: «چون زنی بدون اجازه شوهرش روزه بگیرد و شوهرش از او چیزی بخواهد و او از تمکین خوداری کند، خداوند متعال سه گناه کبیره برای وی می‌نویسد».

1530-641- (2) (ضعیف جداً) وروى الطبرانی^([3]) حدیثاً عن ابن عباس عن النبی ج وفیه: «وَمِن حَقِّ الزَّوجِ عَلَى الزَّوجَةِ أَن لَا تَصُومَ تَطَوُعاً إِلَّا بِإِذنِهِ، فَإِن فَعَلَت جَاعَتْ وَعَطَشَتْ، وَلَا یقبلُ مِنهَا».

ویأتی بتمامه فی "النکاح" إن شاء الله تعالى [17/3- باب].

از ابن عباس ب روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «از حقوق مرد نسبت به زن این است که جز با اجازه شوهرش روزه‌ی نفل نگیرد و اگر چنین کند، تشنگی و گرسنگی تحمل کرده و از وی قبول نمی‌شود».

14- (ترهیب المسافر من الصوم إذا کان یشق علیه، وترغیبه فی الإفطار)

---

^([1]) قلت: هو کما قال، أخرجه (2/ 444 و476) من طریق موسى بن أبی عثمان عن أبیه عن أبی هریرة، لکنَّه أخرجه (2/ 245) بإسناد آخر صحیح عنه. وبه أخرجه الترمذی وابن ماجه. وهو مخرج فی "الإرواء" (7/ 63) و"الصحیحة" (395).

^([2]) قلت: یشیر إلى أنه مدلس، وقد عنعنه، وقد خرجته فی "الضعیفة" (2473) وذکرت هناک احتمال أنه تلقاه عن أحد المتهمین بالکذب ثم دلسه، فراجع إن شئت.

^([3]) کذا الأصل، وکذلک هو فی المکان المشار إلیه أعلاه، وما أراه إلا خطأ، فإنی لم أره فی معجم من معاجیم الطبرانی، وإنما رواه أبو یعلى والبزار، وفی إسنادهما متروک، وقد خرجته فی "الضعیفة" (3515).