ترغیب به غذا دادن به روزه‌دار

ترغیب به غذا دادن به روزه‌دار

1566-1078- (1) (صحیح) عَنْ زَیْدِ بْنِ خَالِدٍ الجُهَنِیِّ س عَنِ النَّبِیَّ ج قَالَ: «مَنْ فَطَّرَ صَائِمًا؛ کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ، غَیْرَ أَنَّهُ لَا یَنْقُصُ مِنْ أَجْرِ الصَّائِمِ شَیْئًا».

از زید بن خالد جُهَنی س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس روزه‌داری را افطاری دهد، همچون اجر روزه‌دار برای او خواهد بود بدون اینکه از اجر روزه‌دار چیزی کاسته شود».

رواه الترمذی والنسائی وابن ماجه، وابن خزیمة وابن حبان فی "صحیحیهما"، وقال الترمذی: "حدیث صحیح".

(صحیح) ولفظ ابن خزیمة والنسائی^([1]): «مَنْ جَهَّزَ غَازِیًا، أَوْ جَهَّزَ حَاجًّا، أَوْ خَلَفَهُ فِی أَهْلِهِ، أَوْ فَطَّرَ صَائِمًا؛ کَانَ لَهُ مِثْلُ أُجُورِهِمْ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَنْتَقِصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَیْءٌ».

و متن روایت ابن خزیمه و نسائی چنین است: «هرکس مجاهدی را تجهیز کند یا حج‌گزاری را برای حج آماده نماید یا در غیاب او خانواده‌اش را اداره کند یا روزه‌داری را افطاری دهد، به او مثل اجر آنها داده می‌شود بدون اینکه از اجر آنها چیزی کم شود».

1567-654- (1) (ضعیف جداً) وَرُوِیَ عَنْ سَلْمَانَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «مَنْ فَطَّرَ صَائِمًا عَلَى طَعَامٍ وَشَرَابٍ مِنْ حَلَالٍ، صَلَّتْ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ فِی سَاعَاتِ شَهْرِ رَمَضَانَ، وَصَلَّى عَلَیْهِ جِبْرائیلُ لَیْلَةَ الْقَدْرِ».

از سلمان س روایت است که رسول خدا ج فرمودند: «هرکس روزه‌داری را از مال حلال آب و غذا دهد، فرشته‌ها در ماه رمضان بر وی درود می‌فرستند و جبرائیل در شب قدر بر او درود می‌فرستد».

رواه الطبرانی فی "الکبیر"، وأبو الشیخ ابن حَیان فی "کتاب الثواب"، إلا أنه قال: «وَصَافَحَهُ جبرائیلُ لَیلَةَ القَدرِ».

و ابن حیان چنین روایت کرده است: «و جبرائیل در شب قدر با وی مصافحه می‌کند».

وزاد فیه: «وَمَنْ یُصَافِحْهُ جِبْرائیلُ عَلَیْهِ السَّلاَمَ یَرِقُّ قَلْبُهُ، وَتَکْثُرَ دُمُوعُهُ». قَالَ: فَقُلتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! أَفَرَأَیْتَ مَنْ^([2]) لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ؟ قَالَ: «فَقَبصَة مِنْ طَعَامٍ». قُلتُ: أَفَرَأَیْتَ إِنْ لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ لُقمَةُ خُبزٍ؟ قَالَ: «فَمَذْقَةُ مِنْ لَبَنٍ». قَالَ: أَفَرَأَیْتَ إِنْ لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ؟ قَالَ: «فَشَرْبَةٌ مِنْ مَاءٍ».

(القبصة) بالصاد المهملة: هو ما یتناوله الآخذ بأنامله الثلاث.

و می‌افزاید: «و هرکس جبرائیل با او مصافحه کند قلبش نرم شده و گریه‌اش افزون می‌گردد». راوی می‌گوید: گفتم: ای رسول خدا، اگر کسی چیزی نزد وی نبود که چنین کند چه؟ فرمود: «با مقدار غذایی که با سه انگشت برداشته می‌شود افطاری دهد». گفتم: اگر نزد وی لقمه نانی هم نبود چه؟ فرمود: «با شیری که با آب مخلوط شده افطاری دهد». گفت: اگر این هم نزد وی نبود؟ فرمود: «با جرعه‌ای آب».

(منکر) وتقدم [هنا/2] حدیث سلمان الذی رواه ابن خزیمة فی "صحیحه"، وفیه: «مَنْ فَطَّرَ فِیهِ صَائِمًا - یعنی فی رمضان- کَانَ لَهُ مَغْفِرَةً لِذُنُوبِهِ، وَعِتْقَ رَقَبَتِهِ مِنَ النَّارِ، وَکَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ مِنْ غَیْرِ أَنْ یُنْقَصَ مِنْ أَجْرِهِ شَیْءٌ». قَالُوا: لَیْسَ کُلُّنَا یَجِدُ مَا یُفَطِّرُ الصَّائِمَ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «یُعْطِی اللهُ هَذَا الثَّوَابَ مَنْ فَطَّرَ صَائِمًا عَلَى تَمْرَةٍ أَوْ شَرْبَةِ مَاءٍ، أَوْ مَذْقَةِ لَبَنٍ» الحدیث.

«هرکس در این ماه - یعنی رمضان- روزه‌داری را افطاری دهد، گناهانش بخشیده می‌شود. و از آتش دوزخ نجات می‌یابد. و اجر و پاداش روزه‌دار را نیز دارد بدون اینکه از اجر و پاداش او کاسته شود. گفتند: ای رسول خدا، همه ما نمی‌توانیم روزه‌داری را افطاری دهیم؟ پس رسول خدا ج فرمودند: «خداوند متعال این پاداش را به کسی می‌دهد که روزه‌داری را با خرمایی یا جرعه‌ای آب یا شیر مخلوط شده به آب افطاری دهد».

19- (ترغیب الصائم فی أکل المفطرین عنده)

---

^([1]) فی "السنن الکبرى" (2/ 256/ 3330).

^([2]) کذا الأصل، ولعل الصواب (إن) کما فی قوله الآتی، وکما وقع فی "کامل ابن عدی". انظر "الضعیفة" (1333).