ترغیب به قرائت سوره‌ی کهف یا ده آیه‌ی اول آن یا ده آیه‌ی آخر آن

ترغیب به قرائت سوره‌ی کهف یا ده آیه‌ی اول آن یا ده آیه‌ی آخر آن

2131-1472- (1) (صحیح) عَنْ أَبِی الدَّرْدَاءِ س؛ أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «مَنْ حَفِظَ عَشْرَ آیَاتٍ مِنْ أَوَّلِ سُورَةِ الْکَهْفِ، عُصِمَ مِنَ الدَّجَّالِ».

رواه مسلم - واللفظ له- وأبو داود والنسائی، وعندهما: «عُصِمَ مِنْ فِتْنَةِ الدَّجَّالِ».

وهو کذا فی بعض نسخ "مسلم"^([1]).

از ابو درداء س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس ده آیه از ابتدای سوره‌ی کهف را حفظ کند، از دجال در امان می‌ماند».

و در روایت ابوداود و نسائی آمده است: «از فتنه دجال در امان می‌ماند».

و در برخی از نسخه‌های مسلم نیز به همین لفظ آمده است.

0-883- (1) (شاذ) ورواه الترمذی، ولفظه: «مَنْ قَرَأَ ثَلَاثَ آیَاتٍ مِنْ أَوَّلِ الکَهْفِ؛ عُصِمَ مِنْ فِتْنَةِ الدَّجَّالِ».

و متن ترمذی چنین است: «هرکس سه آیه اول سوره کهف را بخواند از فتنه دجال مصون می‌ماند».

2132-1473- (2) (صحیح لغیره) وَعَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ س عَنِ النَّبِیَّ ج قَالَ: «مَنْ قَرَأَ (الْکَهْفِ) کَمَا أُنْزِلَتْ کَانَتْ لَهُ نُورًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنْ مَقَامِهِ إِلَى مَکَّةَ، وَمَنْ قَرَأَ عَشْرَ آیَاتٍ مِنْ آخِرِهَا ا^([2]) ثُمَّ خَرَجَ الدَّجَّالُ؛ لَمْ یُسَلَّطْ عَلَیْهِ، وَمَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ قَالَ: «سُبْحَانَکَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُکَ وَأَتُوبُ إِلَیْکَ»؛ کُتِبَ فِی رَقٍّ، ثُمَّ طُبِعَ بِطَابَعٍ فَلَمْ یُکْسَرْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ».

رواه الحاکم وقال: "صحیح على شرط مسلم". وذکر أن ابن مهدی وقفه على الثوری عن أبی هاشم الرومانی^([3]). (قال الحافظ): وتقدم باب فی فضل قراءتها یوم الجمعة ولیلة الجمعة فی (کتاب الجمعة) [7/7- باب].

از ابو سعید خدری س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس سوره‌ی کهف را چنانکه نازل شده بخواند، برای او در روز قیامت، از جایگاهش تا مکه نوری خواهد بود. و هرکس ده آیه‌ی آخر آن را بخواند، سپس دجال خارج گردد، بر او مسلط نمی‌شود؛ و کسی‌که وضو بگیرد و بگوید: «سُبْحَانَکَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُکَ وَأَتُوبُ إِلَیْکَ»: «خداوندا! تو پاک و منزهی و ستایش لایق توست، هیچ معبود به حقی جز تو نیست، از تو طلب مغفرت می‌کنم و به ‌سوی تو باز می‌گردم» در ورقی نوشته شده، سپس مهر شده و تا قیامت شکسته نخواهد شد».

9 - (الترغیب فی قراءة سورة (یس)، وما جاء فی فضلها)

---

^([1]) قال الناجی فی هذه النسخة: "لم أرها". قلت: قد أشیر إلیها فی حاشیة "مسلم" (2/ 199- طبع استانبول)، وهی طبعة جیدة محققة. وکذلک أکد وجودها أحد المعلقین على مخطوطة (الناجی)، وهی ثابتة فی حدیث الدجال الطویل بلفظ: ". . فإنها جوارکم من فتنته". انظر "الصحیحة" (582). قلت: وفی الأصل هنا: (وفی روایة لمسلم وأبی داود: "من آخر سورة (الکهف)"، وفی روایة للنسائی: "من قرأ العشر الأواخر من سورة (الکهف)"). وکلتا الروایتین من روایة شعبة الشاذة، وروایة النسائی ذکرها فی "عمل الیوم واللیلة" (527/ 948)، وقد اضطرب فیها شعبة کما بینته فی "الصحیحة" (582)، والمحفوظ بلفظ (أول). انظر التعلیق التالی. (فائدة): ثم قال الناجی: "أخلَّ المصنف بالترغیب فی قراءة سورة (الفتح)، وفیه حدیث عمر فی سبب نزولها، وفی آخره: "لقد أنزلت علی اللیلة سورة لهی أحب إلی مما طلعت علیه الشمس". رواه البخاری والترمذی والنسائی وغیرهم مطولاً".

^([2]) کذا وقع فی هذه الروایة: "من آخرها"، وهی شاذة، والصواب: "من أولها" کما فی الحدیث الذی قبله، والتحقیق فی "الصحیحة" برقم (2651).

^([3]) قلت: ضعفه المعلقون الثلاثة هنا (2/ 353/ 2173)، وحسنوه هناک (1/ 577/ 1086)! والمرفوع صحیح لغیره، والموقوف صحیح لذاته، وهو شاهد قوی للمرفوع لأنه فی حکمه، ولا یقال بالرأی.