ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
ترغیب به قرائت سورهی یس و آنچه در فضل آن آمده است
2133-884- (1) (ضعیف) عَنْ مَعْقِلِ بْنِ یَسَارٍ س؛ أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج قَالَ: «قَلْبُ الْقُرْآنِ (یس)، لَا یَقْرَؤُهَا رَجُلٌ یُرِیدُ اللهَ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ؛ إِلَّا غَفَرَ اللهُ لَهُ، اقْرَءُوهَا عَلَى مَوْتَاکُمْ».
رواه أحمد وأبو داود، والنسائی واللفظ له([1])، وابن ماجه، والحاکم وصححه.
از مَعقِل بن یسار س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «قلب قرآن سوره یس است؛ هیچکس برای (کسب رضای خداوند) و (نجات در) روز قیامت آن را نمیخواند مگر اینکه خداوند متعال او را مورد مغفرت خویش قرار میدهد؛ آن را بر مردههایتان بخوانید».
2134-885- (2) (موضوع) وَرُوِیَ عَنْ أَنَسٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله ج: «إِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ قَلْبًا، وَقَلْبُ القُرْآنِ (یس)؛ وَمَنْ قَرَأَ (یس) کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِقِرَاءَتِهَا قِرَاءَةَ القُرْآنِ عَشْرَ مَرَّاتٍ».
زاد فی روایة: "دون (یس)"([2]).
رواه الترمذی وقال: "حدیث غریب".
از انس س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرچیزی قلبی دارد و قلب قرآن «یس» است و هرکس سوره یس را بخواند خداوند متعال در برابر آن پاداش ده بار قرائت تمام قرآن را برای او مینویسد».
2135-886- (3) (ضعیف) وَعَنْ جُنْدُبٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ قَرَأَ (یس) فِی لَیْلَةٍ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ؛ غُفِرَ لَهُ».
رواه مالک وابن السنی وابن حبان فی "صحیحه"([3]). (قال المملی) س: "ویأتی فی باب ما یقوله باللیل والنهار غیر مختص بصباح ولا مساء" ذکر سورة (الدخان) [14- الذکر/10]".
از جندب س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس سوره یس را در شب به نیت کسب رضایت خداوند بخواند، بخشیده میشود».
10 -(الترغیب فی قراءة سورة ﴿تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ﴾)
([1]) قلت: ولیس عند الآخرین إلا الأمر بالقراءة، ثم هو عند النسائی فی "العمل" ولفظه: "و {یس} قلب. ." إشارة إلى أنه مختصر، وهو بتمامه فی "المسند"، وفی إسناده جهالة واضطراب، وهو مخرج فی "الضعیفة" (6843).
([2]) قلت: هذه الزیادة لیست عند الترمذی، ولم ترد فی شیء من أحادیث {یس}، وقد ساق جملة کبیرة منها السیوطی فی "الدر المنثور" (5/ 256 - 257)، ولا عرفت لها معنى هنا، فالظاهر أنها مقحمة. وأما المحققون الثلاثة! فعزوه للترمذی (2887) ومضوا!
([3]) قلت: فیه عنعنة الحسن البصری، وعزوه لابن السنی خطأ أو تسامح، فإنه عنده (668) عن الحسن عن أبی هریرة! وهو مخرج فی "الضعیفة"، رقم (6643)، وسیذکر هذا الخطأ فی (14 - الذکر /10).