ترغیب به قرائت معوذتین

ترغیب به قرائت معوذتین

2152-1485- (1) (صحیح) عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «أَلَمْ تَرَ آیَاتٍ أُنْزِلَتِ اللَّیْلَةَ. لَمْ یُرَ مِثْلُهُنَّ؟ ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ و ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾».

رواه مسلم والترمذی والنسائی.

از عُقبة بن عامر س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «آیا آیاتی که امشب نازل شده و مانند آنها دیده نشده، ندیدی: ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ و ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾».

(حسن) وأبو داود، ولفظه: قَالَ: کُنْتُ أَقُودُ بِرَسُولِ اللَّهِ ج فِی السَّفَر، فَقَالَ: «یَا عُقْبَةُ! أَلَا أُعَلِّمُکَ خَیْرَ سُورَتَیْنِ قُرِئَتَا؟». فَعَلَّمَنِی ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ و ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾» فذکر الحدیث.

و در روایت ابوداود آمده است: «در سفری راهنمای رسول الله ج بودم، رسول الله ج فرمود: «ای عقبه! آیا بهترین سوره‌هایی که خوانده شده را به تو یاد ندهم؟ پس ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ و ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾ را به من آموخت».

(صحیح لغیره) وفی روایة لأبی داود قَالَ: بَیْنَما أَنَا أَسِیرُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ج بَیْنَ (الْجُحْفَةِ)، وَ (الْأَبْوَاءِ)، إِذْ غَشِیَتْنَا رِیحٌ وَظُلْمَةٌ شَدِیدَةٌ، فَجَعَلَ رَسُولُ اللَّهِ ج یَتَعَوَّذُ بِـ ﴿أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ وَ ﴿أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾، وَیَقُولُ: «یَا عُقْبَةُ! تَعَوَّذْ بِهِمَا، فَمَا تَعَوَّذَ مُتَعَوِّذٌ بِمِثْلِهِمَا». قَالَ: وَسَمِعْتُهُ یَؤُمُّنَا بِهِمَا فِی الصَّلَاةِ.

و در روایت ابوداود آمده است: «درحالی‌که همراه رسول الله ج بین جحفه و ابواء راه می‌رفتم، باد و تاریکی شدید‌ی ما را در برگرفت پس رسول الله ج با ﴿أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ و ﴿أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾ پناه می‌برد و فرمود: «ای عقبه! با این دو سوره پناه ببر؛ زیرا هیچ پناه‌جویی به چیزی همانند آن‌دو پناه نجسته است». و از او شنیدم که در نماز این دو سوره را برای ما تلاوت می‌کرد.

(صحیح) ورواه ابن حبان فی "صحیحه"، ولفظه: قُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! أَقْرِئْنِی آیاً مِنْ سُورَةِ هُودٍ، وَآیاً مِنْ سُورَةِ یُوسُفَ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «یَا عُقْبَةُ بْنَ عَامِرٍ! إِنَّکَ لَنْ تَقْرَأَ سُورَةً أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ، وَلَا أَبْلَغَ عِنْدَهُ مِنْ أَنْ تَقْرَأَ: ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾، فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لَا تَفُوتَکَ فِی الصَّلَاةٍ فَافْعَلْ».

ورواه الحاکم بنحو هذه، وقال: "صحیح الإسناد". ولیس عندهما ذکر ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾.

و در روایت ابن حبان آمده است: «گفتم: ای رسول الله ج! آیه‌ای از سوره‌ی هود و آیه‌ای از سوره‌ی یوسف بر من بخوان. پس رسول الله ج فرمود: «ای عقبة بن عامر! تو سوره‌ای محبوب‌تر و شایسته‌تر نزد خدا از سوره‌ی ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ نخوانده‌ای. پس اگر می‌توانی در همه‌ی نمازهایت آن را بخوانی، این کار را انجام بده».

2153-1486- (2) (حسن صحیح) وَعَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ ب قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «اقْرَأْ یَا جَابِرُ!». فَقُلْتُ: وَمَا أَقْرَأُ بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی؟ قَالَ: «﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ وَ ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾». فَقَرَأْتُهُمَا. فَقَالَ: «اقْرَأْ بِهِمَا، وَلَنْ تَقْرَأَ بِمِثْلِهِمَا».

رواه النسائی، وابن حبان فی "صحیحه". وسیأتی ذکرهما فی غیر هذا الباب إن شاء الله تعالى.

از جابر بن عبدالله ب روایت است که رسول الله ج فرمودند: «بخوان ای جابر!». گفتم: پدر و مادرم فدایت، چه بخوانم؟ فرمود: «﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ﴾ وَ ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ﴾». پس آن دو سوره را خواندم. رسول الله ج فرمود: «آن دو را بخوان؛ زیرا هرگز سوره‌ای به مانند آن دو نخوانده‌ای».

14- کتاب الذکر^([1])

---

^([1]) فی الأصل هنا: "کتاب الذکر والدعاء"، وقد تم جعلهما کتابین منفصلین.