ترهیب در مورد نشستن در مجلسی که در آن ذکر خدا نشده و بر رسول الله ج صلوات فرستاده نشود

ترهیب در مورد نشستن در مجلسی که در آن ذکر خدا نشده و بر رسول الله ج صلوات فرستاده نشود

2197-1512- (1) (صحیح لغیره) عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «مَا جَلَسَ قَوْمٌ مَجْلِسًا لَمْ یَذْکُرُوا اللَّهَ فِیهِ، وَلَمْ یُصَلُّوا عَلَى نَبِیِّهِمْ؛ إِلَّا کَانَ عَلَیْهِمْ تِرَةً، فَإِنْ شَاءَ عَذَّبَهُمْ، وَإِنْ شَاءَ غَفَرَ لَهُمْ».

رواه أبو داود والترمذی - واللفظ له- وقال: "حدیث حسن".

(حسن) ورواه بهذا اللفظ ابن أبی الدنیا والبیهقی.

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هیچ گروهی نیست که در مجلسی گردهم بنشینند و در آن ذکر و یاد خداوند نکنند و بر پیامبرشان درود نفرستند مگر اینکه آن مجلس در روز قیامت برای آنان سبب حسرت و تأسف می‌شود. پس اگر خداوند بخواهد آنها را عذاب می‌دهد و اگر بخواهد آنها را می‌بخشد».

(صحیح) ولفظ أبی داود قال: «مَنْ قَعَدَ مَقْعَدًا لَمْ یَذْکُرِ اللَّهَ فِیهِ؛ کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ تِرَةٌ، وَمَنْ اضْطَجَعَ مَضْجَعًا لَا یَذْکُرُ اللَّهَ فِیهِ؛ کَانَتْ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ تِرَةٌ، وَمَا مَشَى أَحَدٌ مَمْشًى لَمْ یَذْکُرِ اللَّهَ فِیهِ؛ إِلَّا کَانَ عَلَیْهِ تِرَةً»^([1]).

ورواه أحمد وابن أبی الدنیا والنسائی، وابن حبان فی "صحیحه"؛ کلهم بنحو أبی داود.

و در روایت ابوداود آمده است: «هرکس در جایی بنشیند و در آنجا ذکر و یاد خداوند نکند، نقصی از جانب خداوند متوجه وی خواهد بود. و کسی‌که در جایی دراز بکشد و در آنجا خدا را یاد نکند، نقصی از جانب خداوند برای او خواهد بود. و کسی‌که در جایی راه برود و در آنجا خدا را یاد نکند، نقصی از جانب خداوند برای او خواهد بود».

(التِّرة) به کسر تاء و تخفیف راء: عبارت است از نقص؛ و گفته شده به معنای پایان و عاقبت می‌باشد.

2198-1513- (2) (صحیح) وَعَنهُ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله ج: «مَا قَعَدَ قَوْمٌ مَقْعَدًا لَا یَذْکُرُونَ اللَّهَ ﻷ وَیُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ ج؛ إِلَّا کَانَ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ، وَإِنْ دَخلُوا الْجَنَّةَ لِلثَّوَابِ».

رواه أحمد بإسناد صحیح، وابن حبان فی "صحیحه"، والحاکم وقال: "صحیح على شرط البخاری".

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «گروهی نیستند که در جایی بنشینند و در آنجا خداوند را یاد نکنند و بر رسول الله ج درود نفرستند مگر اینکه آن مجلس در روز قیامت برای آنان حسرت و تأسف خواهد بود، اگرچه به خاطر ثواب‌ها وارد بهشت شوند».

2199-1514- (3) (صحیح) وَعَنهُ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله: «مَا مِنْ قَوْمٍ یَقُومُونَ مِنْ مَجْلِسٍ لَا یَذْکُرُونَ اللَّهَ فِیهِ، إِلَّا قَامُوا عَنْ مِثْلِ جِیفَةِ حِمَارٍ وَکَانَ عَلیهم حَسْرَةً یَوم القیامة».

رواه أبو داود، والحاکم وقال: "صحیح على شرط مسلم".

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هیچ گروهی نیست که از مجلسی برخیزند که در آن یاد خداوند نکرده‌اند، مگر اینکه مانند کسانی هستند که از کنار لاشه الاغ بلند شده‌اند و آن مجلس در روز قیامت برای آنان حسرت و تأسف خواهد بود».

2200-1515- (4) (صحیح لغیره) وَعَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ مُغَفَّلٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله ج: «مَا مِنْ قَوْمٍ اجْتَمَعُوا فِی مَجْلِسٍ فَتَفَرَّقُوا وَلَمْ یَذْکُرُوا اللهَ؛ إِلَّا کَانَ ذَلِکَ المجلس حَسْرَةً عَلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ».

رواه الطبرانی فی "الکبیر" و"الأوسط"، والبیهقی، ورواة الطبرانی محتج بهم فی "الصحیح".

از عبدالله بن مُغَفَّل س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هیچ گروهی نیست که در مجلسی گردهم جمع شده و سپس پراکنده شوند و خدا را یاد نکنند، مگر اینکه آن مجلس در روز قیامت برای آنان حسرت و تأسف خواهد بود».

4-(الترغیب فی کلمات یکفّرن لغط المجلس)

---

^([1]) قلت: الجملة الأخیرة منه لیست عند أبی داود، ولم یتنبه لذلک -کعادتهم- المعلقون الثلاثة! وإنما رواه بهذا التمام نحوه ابن حبان وأحمد کما هو مبین فی "الصحیحة" (78 و79). ثم هو عند النسائی فی "الیوم واللیلة" (رقم 404-407).