ترغیب به گفتن لا إله إلا الله وحده لا شریک له

ترغیب به گفتن لا إله إلا الله وحده لا شریک له

2228-1534- (1) (صحیح) عَنْ عَنْ أَبِی أَیُّوبَ س أَنَّ رَسُولَ الله ج قَالَ: «مَنْ قَالَ: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) عَشْرَ مَرَّاتٍ؛ کَانَ کَمَنْ أَعْتَقَ أَرْبَعَةَ أَنْفُسٍ^([1]) مِنْ وَلَدِ إِسْمَاعِیلَ».

رواه البخاری ومسلم، والترمذی والنسائی.

از ابو ایوب س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس ده مرتبه بگوید: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) همچون کسی است که چهار نفر از اولاد اسماعیل را از قید بردگی آزاد کرده باشد».

0-931- (1) (شاذ) ورواه أحمد والطبرانی فقالا: «کُنَّ له عِدْلَ عَشْرِ رَقَباتٍ أو رَقَبةٍ». على الشک فیه.

و آن را احمد و طبرانی چنین روایت کرده‌اند: «برای او معادل آزاد کردن ده برده می‌باشد».

(منکر) وقال الطبرانی فی بعض ألفاظه: «کُنَّ لَهُ کَعِدْلِ عَشْرِ رِقَابٍ مِنْ وَلَدِ إِسْمَاعِیلَ عَلَیْهِ السَّلَامُ». من غیر شکٍّ^([2]).

و در روایتی از طبرانی با این الفاظ آمده است: «برای او معادل آزاد کردن ده برده از فرزندان اسماعیل ÷ است».

2229-932- (2) (منکر) وَعَنْ یَعْقُوبَ بْنِ عَاصِمٍ س عَنْ رَجُلَیْنِ مِن أَصحَابِ النَّبِیَّ ج؛ أَنَّهُما سَمِعَا النَّبِیِّ ج یَقُولُ: «مَا قَالَ عَبْدٌ قَطُّ: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ)؛ مُخْلِصًا بِهَا رُوحُهُ، مُصَدِّقًا بِهَا قَلْبُهُ، نَاطِقاً بِهَا لِسَانُهُ؛ إِلَّا فَتَقَ الله ﻷ لَهُ السَّمَاء فَتقاً حَتَّى یَنْظُرَ إِلَى قَائِلِهَا مِنَ الأَرض، وَحُقٌّ لِعَبْدٍ نَظَرَ اللهُ إِلَیْهِ أَنْ یُعْطِیَهُ سُؤْلَهُ».

رواه النسائی^([3]).

از یعقوب بن عاصم س از دو نفر از اصحاب رسول الله ج روایت است که از رسول الله ج شنیدند که می‌فرماید: «هیچ بنده‌ای این کلمات را خالصانه و با تصدیق قلبی نمی‌گوید و بر زبان نمی‌آورد: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) مگر اینکه خداوند متعال آسمان را برای او می‌شکافد تا به گوینده آن در زمین نگاه کند و این حق برای بنده است که چون خداوند به ‌سوی او نگاه کند، خواسته‌اش را برآورده سازد».

2230-933- (3) (شاذ) وَعَنْ أَبِی أَیُّوبَ س عَنِ النَّبِیَّ ج قَالَ: «مَنْ قَالَ (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) کَانَ کَعدْلِ مُحَرَّرٍ أَوْ مُحَرَّرَینَ».

رواه الطبرانی، ورواته ثقات محتج بهم^([4]).

از ابوایوب س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس بگوید: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) (گفتن آن) معادل آزاد کردن یک یا دو برده است».

2231-1535- (2) (صحیح) وَعَنِ الْبَرَاء بْن عَازِبٍ س أَنَّ رَسُولَ الله ج  قَالَ: «مَنْ مَنَحَ مَنِیحَةَ وَرِقٍ، أَوْ مَنِیحَةَ لَبَنٍ، أَوْ هَدَى زُقَاقًا؛ فَهُوَ کَعِتَاقِ نَسَمَةٍ. وَمَنْ قَالَ: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ)؛ فَهُوَ کَعِتقِ نَسَمَةٍ».

رواه أحمد، ورواته محتج بهم فی "الصحیح"، وهو فی الترمذی باختصار التهلیل، وقال: "حدیث حسن صحیح". وفرقه ابن حبان فی "صحیحه" فی موضعین، فذکر المنیحة فی موضع، والتهلیل فی آخر.

از براء بن عازب س روایت است از رسول الله ج شنیدم که فرمودند: «هرکس نقره یا حیوان شیرداری را ببخشد یا فرد گمشده‌ای را راهنمایی کند، گویا برده‌ای را آزاد نموده است. و هرکس بگوید: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) همچون آزاد کردن برده‌ای است».

2232-934- (4) (ضعیف جداً) وَعَنْ أَبِی أُمَامَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «مَنْ قَالَ: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدْیرٌ) لَمْ یَسْبِقْهَا عَمَلٌ، وَلَمْ یَبْقَ مَعَهَا سَیِّئَةٌ».

رواه الطبرانی، ورواته محتج بهم فی "الصحیح"، وسُلیم بن عثمان الطائی ثم الفَوْزی یکشف حاله^([5]).

از ابوامامه س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس بگوید: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدْیرٌ) هیچ عملی از آن پیشی نمی‌گیرد و هیچ گناهی با آن باقی نمی‌ماند».

2233-1536- (3) (حسن لغیره) وَعَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَیْبٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ س؛ أَنَّ النَّبِیَّ ج قَالَ: «خَیْرُ الدُّعَاءِ الدُّعَاءُ یَوْمِ عَرَفَةَ، وَخَیْرُ مَا قُلْتُ أَنَا وَالنَّبِیُّونَ مِنْ قَبْلِی: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ المُلْکُ، وَلَهُ الحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ».

رواه الترمذی وقال: "حدیث حسن^([6]) غریب".

عمرو بن شعیب از پدرش از جدش س روایت می‌کند که رسول الله ج فرمودند: «بهترین دعا، دعای روز عرفه است؛ و بهترین ذکری که من و پیامبران قبل از من گفته‌اند: (لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ المُلْکُ، وَلَهُ الحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) می‌باشد».

 (قال المملی): "وفی "أذکار المساء والصباح" و"ما یقوله بعد الصبح والعصر والمغرب" [5- الصلاة/14] و"ما یقوله إذا دخل السوق" [16- البیوع/3] وغیر ذلک؛ أحادیث کثیرة من هذا الباب".

---

^([1]) قلت: وأما روایة "عشر رقاب. . " المذکورة عقب هذه فی الأصل، فهی شاذة لا تصح، کما حققته فی "الضعیفة" (5126)، وجهل ذلک المعلقون على الکتاب فصححوها مع روایة الشیخین!!

^([2]) قلت: فیه حجاج بن نصیر، وهو ضعیف، وإسناد أحمد سالم منه، ولکنه شاذ، وبیانه فی "الضعیفة" (5126).

^([3]) الظاهر أنه یعنی "عمل الیوم واللیلة" له. وقد بلغنی أن بعضهم یقوم بتحقیقه استعداداً لطبعه، فإن هذا الحدیث قد أعیانی أمره، ولم أعرف إسناده، ولم تطمئن النفس لقوله فی متنه: "إلا فتق الله له السماء. . . من الأرض". . . إلخ، فإنه یوهم ما لا یلیق به تعالى. ثم طبع الکتاب والحمد لله، فوجدت فی إسناده راویاً مجهولاً، فبادرت إلى بیان ذلک فخرجته فی "الضعیفة" (6617)، وأما المعلقون الجهلة فقالوا: "حسن"! هکذا دون بیان أو نقل معتمد (خبط لزق) کما هی عادتهم!

^([4]) قلت: نعم، لکن فیه حماد بن سلمة عن غیر ثابت، ثم هو شاذ، وبیانه فی المصدر المذکور آنفاً.

^([5]) قلت: له ترجمة فی "المیزان" للذهبی، وقال: "لیس بثقة"، ویأتی له حدیث آخر فی الباب التالی حدیث رقم (4)، وهو مخرج فی "الضعیفة" (5127).

^([6]) وکذا فی طبعة الدعاس، ولم یذکر فی طبعة (بولاق): "حسن"، ولذلک هو اللائق بإسناده، لکن الحدیث حسن لشواهده کما بینته فی "الصحیحة" (1503).