(نوع آخر)

(نوع آخر)

2289-961- (3) (ضعیف) عَنْ ابْنُ عُمَرَ ب؛ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج حَدَّثَهُمْ: «أَنَّ عَبْدًا مِنْ عِبَادِ اللَّهِ قَالَ: (یَا رَبِّ لَکَ الْحَمْدُ کَمَا یَنْبَغِی لِجَلَالِ وَجْهِکَ، وَلِعَظِیمِ سُلْطَانِکَ)، فَعَضَّلَتْ بِالْمَلَکَیْنِ، فَلَمْ یَدْرِیَا کَیْفَ یَکْتُبَانِهَا؟ فَصَعِدَا إِلَى السَّمَاءِ فَقَالَا: یَا رَبَّنَا! إِنَّ عَبْدَکَ قَدْ قَالَ مَقَالَةً لَا نَدْرِی کَیْفَ نَکْتُبُهَا. قَالَ اللَّهُ - وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا قَالَ عَبْدُهُ-: مَاذَا قَالَ عَبْدِی؟ قَالَا: یَا رَبِّ! إِنَّهُ قَد قَالَ: (یَا رَبِّ لَکَ الْحَمْدُ کَمَا یَنْبَغِی لِجَلَالِ وَجْهِکَ وَعَظِیمِ سُلْطَانِکَ)، فَقَالَ اللَّهُ لَهُمَا: «اکْتُبَاهَا کَمَا قَالَ عَبْدِی حَتَّى یَلْقَانِی فَأَجْزِیهِ بِهَا».

رواه أحمد، وابن ماجه وإسناده متصل، ورواته ثقات؛ إلا أنه لا یحضرنی الآن فی صدقة بن بشیر - مولى العُمَریِّین- جرح ولا عدالة^([1]).

(عضَّلتْ بالملکین) به تشدید ضاد؛ یعنی: معنای آن کلام بر آنها گران و بزرگ و پیچیده و دشوار آمده است.

از ابن عمر ب روایت است که رسول الله ج فرمودند: «بنده‌ای از بندگان خدا گفت: (یَا رَبِّ لَکَ الْحَمْدُ کَمَا یَنْبَغِی لِجَلَالِ وَجْهِکَ، وَلِعَظِیمِ سُلْطَانِکَ): (پروردگارا، حمد و ستایش از آن توست چنانکه شایسته و زیبنده‌ی جلال و بزرگی وجهت و بزرگی پادشاهی توست)؛ پس این کلمات بر فرشتگان گران آمده و معنایش بر ایشان گنگ و پیچیده ماند و ندانستند چگونه پاداش آن را ثبت کنند. پس به آسمان رفته و گفتند: پروردگارا، بنده‌ات کلماتی را بر زبان آورد که نمی‌دانیم چگونه آنها را ثبت کنیم. درحالی‌که خداوند متعال به گفته بنده‌اش داناتر است فرمود: «بنده‌ام چه گفت؟». آن دو فرشته می‌گویند: پروردگارا، او گفت: (یَا رَبِّ لَکَ الْحَمْدُ کَمَا یَنْبَغِی لِجَلَالِ وَجْهِکَ، وَلِعَظِیمِ سُلْطَانِکَ)؛ خداوند متعال به آنها می‌فرماید: آنچه را بنده‌ام گفته به همان صورت بنویسید تا اینکه مرا ملاقات کند و خود پاداش آن را بدهم».

---

^([1]) قلت: هو من رجال "التهذیب"، لکنه مجهول لم یوثقه أحد. وعزوه لأحمد أظنه وهماً، فإنی لم أجده فی "مسنده" ولا عزاه إلیه السیوطی فی "زوائد الجامع الصغیر"، وقد رواه الطبرانی فی "الکبیر" (13297) , و"الأوسط" (9245) , و"الدعاء" (3/ 1708) ,والبیهقی, فی "الشعب" (4387)؛ کلهم عن صدقة.