(نوع آخر)

(نوع آخر)

2295-966- (8) (ضعیف) عَنْ أَبِی أَیُّوبَ س قَالَ: قَالَ رَجُلٌ عِنْدَ رَسُولِ اللهِ ج: (الْحَمْدُ لِلَّهِ کَثِیرًا طَیِّبًا مُبَارَکًا فِیهِ)، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «مَنْ صَاحِبُ الْکَلِمَةِ؟». فَسَکَتَ الرَّجُلُ، وَرَأَى أَنَّهُ قَدْ هَجِمَ مِنْ رَسُولِ اللهِ ج عَلَى شَیْءٍ یکرَهُهُ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «مَنْ هُوَ؟ فَإِنَّهُ لَمْ یَقُلْ إِلَّا صَوَابًا». فَقَالَ الرَّجُلُ: أَنَا قُلْتُهَا یَا رَسُولَ اللهِ! أَرْجُو بِهَا الْخَیْرَ. فَقَالَ: «وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ، لَقَدْ رَأَیْتُ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَکًا یَبْتَدِرُونَ کَلِمَتَکَ أَیُّهُمْ یَرْفَعُهَا إِلَى اللهِ تَبَارَکَ وَتَعَالَى».

رواه ابن أبی الدنیا، والطبرانی بإسناد حسن^([1]) - واللفظ له- والبیهقی.

از ابو ایوب س روایت است: مردی که نزد رسول الله ج بود گفت: (الْحَمْدُ لِلهِ کَثِیرًا طَیِّبًا مُبَارَکًا فِیهِ)؛ رسول الله ج فرمودند: «چه کسی این کلمات را بر زبان آورد؟». آن مرد ساکت شد و گمان کرد این سخنان در نظر رسول الله ناپسند است. رسول الله ج فرمود: «چه کسی بود؟ سخنان درستی گفته است». آن مرد گفت: ای رسول خدا، من گفتم و به وسیله آنها امید خیر داشتم. رسول الله ج فرمود: «سوگند به کسی‌که جان محمد در دست اوست، سیزده فرشته را دیدم با هم مسابقه می‌دادند که کدامیک این کلمات را به‌ سوی خداوند تبارک وتعالی بالا ببرند».

2296-967- (9) (ضعیف) وَعَنْ أَنَسٍ س قَالَ: کُنْتُ مَعَ النَّبِیَّ ج جَالِسًا فِی الْحَلْقَةِ إِذْ جَاءَ رَجُلٌ فَسَلَّمَ عَلَى النَّبِیِّ ج وَالْقَوْمِ؛ فَقَالَ: السَّلَامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللَّهِ، فَرَدَّ النَّبِیُّ ج عَلَیه: «وَعَلَیْکُمُ السَّلَامُ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکَاتُهُ». فَلَمَّا جَلَسَ الرَّجُلُ قَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ حَمْدًا کَثِیرًا طَیِّبًا مُبَارَکًا فِیهِ، کَمَا یُحِبُّ رَبُّنَا أَنْ یُحْمَدَ، وَیَنْبَغِی لَهُ. فَقَالَ لَهُ رَسُولُ الله ج: «کَیْفَ قُلْتَ؟». فَرَدَّ عَلَیْهِ کَمَا قَالَ، فَقَالَ النَّبِیُّ ج: «وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ! لَقَدِ ابْتَدَرَهَا عَشَرَةُ أَمْلَاکٍ کُلُّهُمْ حَرِیصٌ عَلَى أَنْ یَکْتُبَهَا، فَمَا دَرَوْا کَیْفَ یَکْتُبُونَهَا حَتَّى رَفَعُوهَا إِلَى ذِی الْعِزَّةِ. فَقَالَ: اکْتُبُوهَا کَمَا قَالَ عَبْدِی».

رواه أحمد ورواته ثقات، والنسائی، وابن حبان فی "صحیحه"؛ إلا أنهما قالا: «کَمَا یُحِبُّ رَبُّنَا وَیَرْضَى».

از انس س روایت است: در مجلسی همراه رسول الله ج نشسته بودم که مردی آمده و به رسول الله و حاضران سلام کرد و گفت: السلام علیکم ورحمة الله؛ رسول اله ج چنین پاسخ داد: «وعلیکم السلام ورحمة الله وبرکاته». چون آن مرد نشست، گفت: حمد و ستایش از آن الله است، حمدی بسیار و پاک و مبارک؛ چنان‌که پروردگارمان دوست دارد ستایش شود و شایسته اوست. پس رسول الله ج فرمود: «چه گفتی؟». پس آن کلمات را تکرار کرد. رسول الله ج فرمودند: «سوگند به کسی‌که جانم در دست اوست ده فرشته از یکدیگر سبقت می‌گرفتند و حریص بر آن بودند که این کلمات را بنویسند و نمی‌دانستند چگونه آنها را بنویسند تا اینکه آنها را به ‌سوی خداوند متعال بالا بردند. و خداوند متعال فرمود: آنها را چنانکه بنده‌ام گفت، بنویسید».

---

^([1]) قلت: فی إسناده رجلان مجهولان، فأنی لإسناده الحسن؟!