ترهیب از اینکه نمازگزار در وقت دعا، سرش را به سوی آسمان بلند کند و اینکه انسان در حال غفلت دعا کند

ترهیب از اینکه نمازگزار در وقت دعا، سرش را به سوی آسمان بلند کند و اینکه انسان در حال غفلت دعا کند

2414-1651- (1) (صحیح) عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س؛ أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج قَالَ: «لَیَنْتَهِیَنَّ أَقْوَامٌ عَنْ رَفْعِهِمْ أَبْصَارَهُمْ عِنْدَ الدُّعَاءِ فِی الصَّلَاةِ إِلَى السَّمَاءِ، أَوْ لَتُخْطَفَنَّ^([1]) أَبْصَارُهُمْ».

رواه مسلم والنسائی وغیرهما. [مضی 5- الصلاة/35].

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «کسانی که هنگام دعا در نماز، چشمان‌شان را به آسمان می‌دوزند، باید از این عمل‌شان دست بکشند وگرنه بینایی‌شان سلب شده و ربوده می‌شود».

2415-1026- (1) (ضعیف) إلا ما بین المعقوفتین فهو1652- (2) (حسن لغیره)) وَعَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عَمْرٍو ب؛  أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «الْقُلُوبُ أَوْعِیَةٌ، وَبَعْضُهَا أَوْعَى مِنْ بَعْضٍ، فَـ [إِذَا سَأَلْتُمُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ یَا أَیُّهَا النَّاسُ! فَاسْأَلُوهُ وَأَنْتُمْ مُوقِنُونَ بِالْإِجَابَةِ، فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَسْتَجِیبُ لِعَبْدٍ دَعَاهُ عَنْ ظَهْرِ قَلْبٍ غَافِلٍ»].

رواه أحمد بإسناد حسن^([2]).

از عبدالله بن عمرو ب روایت است که رسول الله ج فرمودند: «قلوب ظرف‌هایی هستند که برخی گنجایش بیش‌تری دارند. [ای مردم! هرگاه از خداوند چیزی درخواست کردید، پس چنان از او بخواهید که به اجابتش یقین دارید؛ زیرا خداوند دعای فردی را که از قلبی غافل او را فرا می‌خواند، اجابت نمی‌کند].

2416-1653- (3) (حسن لغیره) وَعَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «ادْعُوا اللَّهَ وَأَنْتُمْ مُوقِنُونَ بِالإِجَابَةِ، وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ لَا یَسْتَجِیبُ دُعَاءً مِنْ قَلْبٍ غَافِلٍ لَاهٍ».

رواه الترمذی، والحاکم وقال: "مستقیم الإسناد، تفرد به صالح المُرِّی، وهو أحد زهّاد البصرة". (قال الحافظ): "صالح المُرِّی لا شک فی زهده، لکن ترکه أبو داود والنسائی".

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «خواسته خود را درحالی از خداوند بخواهید ‌که به اجابت آن اطمینان دارید. و بدانید که خداوند دعای برخاسته از دل غافلِ ناآگاه را قبول نمی‌کند».

6-(الترهیب من دعاء الإنسان على نفسه وولده وخادمه وماله)

---

^([1]) الأصل: "لیخطفن الله"، وکذا فی المخطوطة ومطبوعة عمارة ومطبوعة الثلاثة، والتصویب من مسلم (2/ 29)، والنسائی (1/ 187)، ومما تقدم!             

^([2]) قلت: وکذا قال الهیثمی، وزاد علیهم الشیخ أحمد شاکر، فقال فی تعلیقه على "المسند" (10/ 184): "إسناده صحیح"! وهذا على ما اختاره من الاحتجاج بحدیث (ابن لهیعة) مطلقاً دون تفریق بین ما رواه العبادله ونحوهم عنه، وما رواه غیرهم، وهذا خلاف ما علیه العلماء. نعم؛ جملة السؤال لها شاهد من حدیث أبی هریرة، فهی به حسنة، ولذلک ذکرته فی "الصحیح" أیضاً.