ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
ترهیب از جدایی انداختن بین مادر و فرزندش به خاطر خرید و فروش و مانند آن
2622-1796- (1) (حسن) عَنْ أَبِی أَیُّوبَ س قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج یَقُولُ: «مَنْ فَرَّقَ بَیْنَ وَالِدَةٍ وَوَلَدِهَا فَرَّقَ اللَّهُ بَیْنَهُ وَبَیْنَ أَحِبَّتِهِ یَوْمَ القِیَامَةِ».
رواه الترمذی وقال: "حدیث حسن غریب". والحاکم والدارقطنی، وقال الحاکم: "صحیح الإسناد".
از ابو ایوب س روایت است از رسول الله ج شنیدم که فرمودند: «هرکس بین مادر و فرزندش جدایی بیندازد، خداوند در روز قیامت بین او و کسیکه او را دوست دارد جدایی میافکند».
2623-1119- (1) (ضعیف) وَعَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَیْنٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَلْعُونٌ مَنْ فَرَّقَ». قَالَ أَبُو بَکْرٍ - یعنی ابن عیَّاش -: هَذَا مُبْهَمٌ، وَهُوَ عِنْدَنَا فِی السَّبْیِ وَالْوَلَدِ.
از عمران بن حصین س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس جدایی بیندازد ملعون است». ابوبکر – یعنی ابن عیاش – میگوید: این مبهم است و نزد ما مراد جدایی انداختن میان اسیر و فرزندش میباشد.
رواه الدارقطنی من طریق طلیق بن محمد عنه. وطلیق - مع ما قیل فیه - لم یسمع من عمران([1]).
0-1120- (2) (ضعیف) ورواه ابن ماجه والدارقطنی أیضاً من طریق إبراهیم بن إسماعیل بن مجمع - وقد ضعف - عَنْ طَلِیقِ بْنِ عِمْرَانَ عَنْ أَبِی بُرْدَةَ عَنْ أَبِی مُوسَى قَالَ: «لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ ج مَنْ فَرَّقَ بَیْنَ الْوَالِدَةِ وَوَلَدِهَا، وَبَیْنَ الْأَخِ وَأَخِیهِ».
از ابوموسی روایت است: رسول الله ج لعنت کرد کسی را که بین مادر و فرزندش و بین دو برادر جدایی میاندازد.
15 -(الترهیب من الدین وترغیب المستدین والمتزوج أن ینویا الوفاء، والمبادرة إلى قضاء دین المیت)
([1]) قلت: لم یقنع الجهلة الثلاثة بهذا الإعلال، بل تعالموا فقالوا: "قلنا: فیه أبو بکر بن عیاش لا یدرى من هو"! وهو ثقة من رجال البخاری! وهو کوفی. وسبب هذا الوهم الفاحش أنهم رجعوا إلى "المیزان" فوجدوا ثلاثة بهذه الکنیة، أحدهم قال فیه الذهبی: "لا یدرى. . ."، وهو حمصی! فنقلوه خبط عشواء!! وهو مخرج فی "الضعیفة" (3111).