ترهیب از فریب دادن زن در مورد همسرش و برده در مورد صاحبش

ترهیب از فریب دادن زن در مورد همسرش و برده در مورد صاحبش

2932-2013- (1) (صحیح) عَنْ بُرَیْدَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «لَیْسَ مِنَّا مَنْ حَلَفَ بِالْأَمَانَةِ، وَمَنْ خَبَّبَ عَلَى امْرِئٍ زَوْجَتَهُ أَوْ مَمْلُوکَهُ فَلَیْسَ مِنَّا».

رواه أحمد بإسناد صحیح - واللفظ له – والبزار، وابن حبان فی "صحیحه".

از بریده س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «از ما نیست کسی‌که به امانت قسم بخورد و کسی که همسر مردی یا برده‌اش را در مورد او فریب دهد».

(خبَّب) به فتح خاء و تشدید باء؛ به معنای: فریب دادن و فاسد نمودن می‌باشد.

2933-2014- (2) (صحیح) وَعَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «لَیْسَ مِنَّا مَنْ خَبَّبَ امْرَأَةً عَلَى زَوْجِهَا، أَوْ عَبْدًا عَلَى سَیِّدِهِ».

از ابو هریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «از ما نیست کسی‌که زنی را در مورد همسرش یا برده‌ای را در مورد آقایش فریب دهد».

رواه أبو داود - وهذا أحد ألفاظه - والنسائی وابن حبان فی "صحیحه"، ولفظه: «مَنْ خَبَّبَ عَبْدًا عَلَى أَهْلِهِ فَلَیْسَ مِنَّا، وَمَنْ أَفْسَدَ امْرَأَةً عَلَى زَوْجِهَا فَلَیْسَ مِنَّا».

 «هرکس برده‌ای را در مورد صاحبش فریب دهد از ما نیست و کسی‌که زنی را در مورد همسرش بفریبد، از ما نیست».

0-2015- (3) (صحیح لغیره) رواه الطبرانی فی "الصغیر" و"الأوسط" بنحوه من حدیث ابن عمر.

0-2016- (4) (صحیح لغیره) ورواه أبو یعلى والطبرانی بنحوه فی "الأوسط" من حدیث ابن عباس. ورواة أبی یعلى کلهم ثقات.

2934-2017- (5) (صحیح) وَعَنْ جَابِرٍ س عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «إِنَّ إِبْلِیسَ یَضَعُ عَرْشَهُ عَلَى الْمَاءِ، ثُمَّ یَبْعَثُ سَرَایَاهُ، فَأَدْنَاهُمْ مِنْهُ مَنْزِلَةً أَعْظَمُهُمْ فِتْنَةً؛ یَجِیءُ أَحَدُهُمْ فَیَقُولُ: فَعَلْتُ کَذَا وَکَذَا. فَیَقُولُ: مَا صَنَعْتَ شَیْئًا. ثُمَّ یَجِیءُ أَحَدُهُمْ فَیَقُولُ: مَا تَرَکْتُهُ حَتَّى فَرَّقْتُ بَیْنَهُ وَبَیْنَ امْرَأَتِهِ! قَالَ: فَیُدْنِیهِ مِنْهُ وَیَقُولُ: نِعْمَ أَنْتَ. فَیَلْتَزِمُهُ»^([1]).

رواه مسلم وغیره.

از جابر س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «ابلیس عرش خود را بر آب قرار می‌دهد سپس لشکریانش را می‌فرستد؛ از میان لشکریانش کسانی منزلت و جایگاه‌شان به او نزدیک‌تر است که فتنه‌ی آنها بیش‌تر است. یکی از آنها می‌آید و می‌گوید: این کار و این کار انجام دادم. می‌گوید: کار مهمی نکرده‌ای. سپس یکی از آنها می‌آید و می‌گوید: او را ترک نکردم تا بین او و همسرش جدایی افکندم. پس او را به خود نزدیک می‌سازد و می‌گوید: تو خیلی خوب هستی. پس او را در آغوش گرفته و در کنار خود نگه می‌دارد».

11 -(ترهیب المرأة أن تسأل زوجها الطلاق من غیر بأس)

---

^([1]) قلت: لفظ مسلم (8/ 138): "نعم أنت. قال الأعمش: أراه قال: فیلتزمه". وهذا السیاق یحتمل أن الأعمش شک فی هذه الزیادة "فیلتزمه"؛ هل قالها الراوی أم لا؟ وعلیه جرى المؤلف، حیث ضمها إلى أصل الحدیث، ویحتمل: أنَّ شکه إنما کان هل قال الراوی: "فیدنیه منه"، أم قال: "فیلتزمه"، ولم یجمع بینهما، وهذا أقرب عندی لروایة أحمد (3/ 314-315) بلفظ: "قال: فیدنیه منه، أو قال: فیلزمه ویقول: نعم أنت. قال أبو معاویة (وهو الراوی عن الأعمش) مرة: فیدنیه منه".

قلت: فجزم بهذا مرة ولم یشک. والله أعلم. وقد صح الحدیث بأتم منه من روایة أبی موسى الأشعری مرفوعاً، وسیأتی (21- الحدود/ 9)، فانظره هناک. وراجع له "الصحیحة" (3261) و"الضعیفة" (6102)، فإن فی روایة حدیث جابر اختصاراً مخلاً، یطول الکلام ببیانه، والتفصیل فی "الضعیفة".