ترهیب زن از اینکه با عطر و آرایش از خانه خارج شود

ترهیب زن از اینکه با عطر و آرایش از خانه خارج شود

2937-2019- (1) (حسن) عَنْ أَبِی مُوسَى س عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «کُلُّ عَیْنٍ زَانِیَةٌ، وَالمَرْأَةُ إِذَا اسْتَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ بِالمَجْلِسِ فَهِیَ کَذَا وَکَذَا. یَعْنِی زَانِیَةً».

رواه أبو داود والترمذی وقال: "حدیث حسن صحیح".

از ابو موسی س روایت شده که رسول الله ج فرمودند: «چشم زنا می‌کند و هرگاه زنی عطر زند و بر مجلسی عبور کند چنین و چنان است یعنی زناکار است».

(حسن) ورواه النسائی، وابن خزیمة وابن حبان فی "صحیحیهما"، ولفظهم: قَالَ النَّبِیُّ ج: «أَیُّمَا امْرَأَةٍ اسْتَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ عَلَى قَوْمٍ لِیَجِدُوا رِیحَهَا فَهِیَ زَانِیَةٌ، وَکُلُّ عَیْنٍ زَانِیَةٌ».

رواه الحاکم أیضاً وقال: "صحیح الإسناد".

رسول الله ج فرمودند: «هر زنی که عطر بزند و بر قومی عبور کند که آنها بوی عطرش را احساس کنند، پس او زناکار است و هر چشمی زنا می‌کند».

2938-2020- (2) (حسن لغیره) وَعَنْ مُوسَى بْن یَسَارٍ قَالَ: مَرَّتْ بِأَبِی هُرَیْرَةَ امْرَأَةٌ وَرِیحُهَا تَعْصِفُ. فَقَالَ لَهَا: أَیْنَ تُرِیدِینَ یَا أَمَةَ الْجَبَّارِ؟ قَالَتْ: إِلَى الْمَسْجِدِ. قَالَ: وَتَطَیَّبْتِ؟ قَالَتْ: نَعَمْ. قَالَ: فَارْجِعِی فَاغْتَسِلِی، فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج یَقُولُ: «لَا یُقْبَلُ اللَّهُ مِنَ امْرَأَةٍ صَلَاةً خَرَجَتْ إِلَى الْمَسْجِدِ وَرِیحُهَا تَعْصِفُ حَتَّى تَرْجِعَ فَتَغْتَسِلَ».

از موسی بن یسار روایت است که زنی درحالی‌که بوی عطرش در هوا پیچیده بود از کنار ابوهریره س گذشت. ابوهریره س به او گفت: ای زن جبار! به کجا می‌روی؟ جواب داد: به ‌سوی مسجد؛ ابوهریره س گفت: و خودت را خوشبو نموده‌ای؟ گفت: بله. ابوهریره س گفت: برگرد و غسل کن، زیرا من از رسول الله ج شنیده‌ام که فرمود: «خداوند نماز زنی را قبول نمی‌کند که در حالی از خانه خارج شده که بوی عطرش در هوا پیچیده است تا زمانی که برگردد و غسل کند».

رواه ابن خزیمة فی "صحیحه" قال: «بَابُ إِیجَابِ الْغُسْلِ عَلَى الْمُطَیِّبَةِ لِلْخُرُوجِ إِلَى الْمَسْجِدِ، وَنَفْیِ قَبُولِ صَلَاتِهَا إِنْ صَلَّتْ قَبْلَ أَنْ تَغْتَسِلَ ، إن صح الخبر"^([1]).

و ابن خزیمه این حدیث را در باب «واجب بودن غسل بر زنی که عطر زده تا به مسجد برود و قبول نشدن نمازش اگر قبل از آن غسل نکند، البته در صورتی که خبر درست باشد.

 (قال الحافظ): "إسناده متصل ورواته ثقات، وعمرو بن هاشم البیروتی ثقة، وفیه کلام لا یضر"^([2]).

(حسن لغیره) ورواه أبو داود وابن ماجه من طریق عاصم بن عبیدالله العمری، وقد مشاه بعضهم، ولا یحتج به، وإنما أُمِرَتْ بالغُسل لذَهاب رائحتها. والله أعلم.

2939-2021- (3) (صحیح) وَعَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «أَیُّمَا امْرَأَةٍ أَصَابَتْ بَخُورًا فَلَا تَشْهَدَنَّ مَعَنَا الْعِشَاءَ - قَالَ ابْنُ نُفَیْلٍ:- الْآخِرَةِ».

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هر زنی که عطر زده است همراه ما در نماز عشاء حاضر نشود».

رواه أبو داود، والنسائی وقال: "لا أعلم أحداً تابع یزیدَ بن خُصیفة عن بُسر بن سعید على قوله: "عن أبی هریرة". وقد خالفه یعقوب بن عبدالله بن الأشج؛ رواه عن زینب الثقفیة". ثم ساق حدیث بُسر عن زینب من طرق به^([3]).

2940-1239- (1) (ضعیف) وَرُوِیَ عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: بَیْنَمَا رَسُولُ اللَّهِ ج جَالِسٌ فِی الْمَسْجِدِ دَخَلَتِ امْرَأَةٌ مِنْ مُزَیْنَةَ؛ تَرْفُلُ فِی زِینَةٍ لَهَا فِی الْمَسْجِدِ، فَقَالَ النَّبِیُّ ج: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ! انْهَوْا نِسَاءَکُمْ عَنْ لُبْسِ الزِّینَةِ وَالتَّبَخْتُرِ فِی الْمَسْجِدِ، فَإِنَّ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَمْ یُلْعَنُوا حَتَّى لَبِسَ نِسَاؤُهُمُ الزِّینَةَ، وَتَبَخْتَروا فِی الْمَسَاجِدِ».

رواه ابن ماجه [مضى هنا 1- باب].

(قال الحافظ): "وتقدم فی "کتاب الصلاة" [5/12] جملة أحادیث فی صلاتهن فی بیوتهن".

از عایشه ل روایت است: رسول الله ج در مسجد نشسته بود که زنی از مزینه وارد شد و به خاطر لباس فاخری که بر تن داشت با ناز و تکبر در مسجد راه می‌رفت. پس رسول الله ج فرمودند: «ای مردم، زنان‌تان را از پوشیدن لباس زینت و فخرفروشی در مسجد نهی کنید؛ چراکه بنی اسرائیل لعنت نشدند تا اینکه زنان‌شان لباس زینت پوشیده و در مسجد فخرفروشی کردند».

13- (الترهیب من إفشاء السر سیما ما کان بین الزوجین)

---

^([1]) "صحیح ابن خزیمة" (3/ 91)، وموسى بن یسار هو الأردنی ولم یسمع من أبی هریرة، ولذلک ذکرت فی تعلیقی على "الصحیح" أنَّه منقطع، وقول المصنف أنَّه متصل یبدو لی أنَّه ظن بأنَّ موسى هذا هو ابن یسار المدنی وهو وهم؛ فإنَّ هذا لم یرو عنه الأوزاعی، وهذا من روایته عنه. نعم الحدیث حسن کما بینت هناک، رقم الحدیث (1682).

^([2]) قلت: هو صدوق یخطئ، لکنَّه منقطع بین موسى بن یسار وأبی هریرة کما فی "التهذیب"، لکنَّه یتقوى، بطریق عاصم العمری، رواه عن عبید مولى أبی رُهْم عن أبی هریرة، وهو مخرج فی "الصحیحة" (1031) و"جلباب المرأة" (138).

^([3]) قلت: یزید -وهو ابن عبدالله- بن خصیفة، ثقة من رجال الشیخین، فلا وجه لتوهیمه بإسناده عن أبی هریرة، ولذلک أخرجه مسلم عنه (2/ 34)، کما أخرجه من طریق غیره من حدیث زینب، بل إنَّ إسناده عن الأول أصح، لأنَّ فی إسناد الآخر محمد بن عجلان، وفیه کلام معروف، ولذلک إنما أخرج له مسلم فی الشواهد.