ترهیب رشوه دهنده و رشوه گیرنده و واسطه‌ی میان آن دو

ترهیب رشوه دهنده و رشوه گیرنده و واسطه‌ی میان آن دو

3214-2211- (1) (صحیح) عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عَمْرٍو ب قَالَ: لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ ج الرَّاشِی وَالْمُرْتَشِی.

رواه أبو داود، والترمذی وقال: "حدیث حسن صحیح".

از عبدالله بن عمرو ب روایت است که رسول الله ج رشوه دهنده و رشوه گیرنده را لعنت کردند.

(صحیح) وابن ماجه، ولفظه: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الرَّاشِی وَالْمُرْتَشِی».

وابن حبان فی "صحیحه"، والحاکم وقال: "صحیح الإسناد".

و در روایت ابن ماجه آمده است: رسول الله ج فرمودند: «لعنت خدا بر رشوه دهنده و رشوه گیرنده باد».

3215-1341- (1) (منکر) وَعَنهُ عَنِ النَّبِیَّ ج قَالَ: «الرَّاشِی وَالْمُرْتَشِی فِی النَّارِ».

رواه الطبرانی، ورواته ثقات معروفون^([1]).

و از عبدالله بن عمرو ب روایت است که رسول الله ج فرمودند: «رشوه دهنده و رشوه گیرنده در آتش‌اند».

0-1342- (2) (منکر) ورواه البزار بلفظه من حدیث عبدالرحمن بن عوف.

3216-1343- (3) (ضعیف) وَعَنْ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِی س قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج یَقُولُ: «مَا مِنْ قَوْمٍ یَظْهَرُ فِیهِمُ الرِّبَا؛ إِلَّا أُخِذُوا بِالسَّنَةِ، وَمَا مِنْ قَوْمٍ یَظْهَرُ فِیهِمُ الرِّشَا، إِلَّا أُخِذُوا بِالرُّعْبِ».

رواه أحمد بإسناد فیه نظر. [مضى 16- البیوع/19].

از عمرو بن العاصی س روایت است: از رسول الله ج شنیدم که فرمودند: «هیچ قومی نیست که ربا در میان آنها انتشار یابد مگر اینکه دچار قحط‌سالی می‌شوند و هیچ قومی نیست که رشوه در میان آنها انتشار یابد مگر اینکه خوف و هراس آنان را فرا می‌گیرد».

3217-2212- (2) (صحیح لغیره) وَعَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: «لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ ج الرَّاشِیَ وَالمُرْتَشِیَ فِی الحُکْمِ».

رواه الترمذی وحسنه، وابن حبان فی "صحیحه"^([2]).

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج رشوه دهنده و رشوه گیرنده در قضاوت را لعنت فرمود.

3218-1314- (4) (ضعیف) وَعَنْ ثَوْبَانَ س قَالَ: لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ ج الرَّاشِیَ، وَالْمُرْتَشِیَ، وَالرَّائِشَ. یَعْنِی الَّذِی یَمْشِی بَیْنَهُمَا.

رواه الإمام أحمد والبزار والطبرانی، وفیه أبو الخطاب لا یعرف.

(الرائش) بالشین المعجمة: عبارت است از واسطه‌ی میان رشوه دهنده و رشوه گیرنده.

از ثوبان س روایت است: رسول الله ج رشوه دهنده و رشوه گیرنده و رابط و واسطه میان این دو را لعنت کرده است.

3219-1345- (5) (ضعیف) وَعَنْ أُمُّ سَلَمَةَ ل؛ أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج قَالَ: «لَعَنَ اللهُ الرَّاشِیَ وَالْمُرْتَشِیَ فِی الْحُکْمِ».

رواه الطبرانی بإسناد جید^([3]).

از ام سلمه ل روایت است که رسول الله ج فرمودند: «خداوند متعال رشوه دهنده و رشوه گیرنده در قضاوت را لعنت کرده است».

3220-1346- (6) (ضعیف) وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب مرفوعاً إِلَی النَّبِیَّ ج: «مَنْ وَلِیَ عَشَرَةً فَحَکَمَ بَیْنَهُمْ بِمَا أَحَبُّوا أَوْ بِمَا کَرِهُوا؛ جِیءَ بِهِ مَغلولةً یدهُ، فإنْ عَدلَ ولمْ یَرْتَشِ، ولَمْ یَحِفْ؛ فَکَّ الله عنه، وإنْ حکَم بغیر ما أنزلَ الله، وارْتَشى وحابى فیه؛ شُدَّتْ یَسارُه إلى یمینِهِ، ثمّ رُمِیَ به فی جهَنَّمَ، فلَمْ یَبْلُغْ قَعْرَها خمسَ مِئَةِ عامٍ».

رواه الحاکم عن سعدان بن الولید عن عطاء عنه. وقال: "سمعه الحسن بن بشر البجلی منه. وسعدان بن الولید البجلی الکوفی؛ قلیل الحدیث لم یخرجا عنه"^([4]).

از ابن عباس ب روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس امیر و عهده‌دار مسئولیت ده نفر شود و در بین آنها بر مبنای آنچه دوست دارند یا ناپسند می‌دانند قضاوت کند، در حالی آورده می‌شود که دستش بسته است؛ پس اگر با عدالت رفتار کرده باشد و رشوه نگرفته باشد، خداوند متعال او را آزاد می‌کند و اگر بغیر ما انزل الله حکم کرده باشد و در این امر رشوه گرفته باشد و به ناحق قضاوت کرده باشد، دست چپ وی هم با دست راستش بسته می‌شود و پس از آن به دوزخ انداخته می‌شود که تا پانصد سال به قعر آن نمی‌رسد».

3221-2213- (3) (صحیح لغیره موقوف) وَعَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ س قَالَ: الرِّشْوَةُ فِی الْحُکْمِ کُفْرٌ، وَهِیَ بَیْنَ النَّاسِ سُحْتٌ.

رواه الطبرانی موقوفاً بإسناد صحیح.

از ابن مسعود س روایت است که رشوه در قضاوت کفر است و آن در بین مردم حرام است.

5- (الترهیب من الظلم ودعاء المظلوم وخذله، والترغیب فی نصرته)

---

^([1]) قلت: ووافقه الهیثمی، وهو من تساهلهما، فإن شیخ الطبرانی (أحمد بن سهل الأهوازی) لم یوثقه أحد، وله غرائب، ذکر بعضها الحافظ، هذا أحدها، وهو مخرج فی "الضعیفة".

^([2]) هنا فی الأصل: "والحاکم وزاد: "والرائش": یعنی الذی یسعى بینهما"، فحذفت هذه الزیادة لأنِّی لم أجد لها شاهداً مع ضعف إسنادها، وهو من حدیث ثوبان، خلافاً لما یوهمه صنیع المؤلف أنَّه من حدیث أبی هریرة! ولم ینتبه لهذا المعلقون الغافلون! وهو مخرج فی "الإرواء" (8/ 245).

^([3]) یغنی عنه حدیث أبی هریرة فی "الصحیح" بلفظ: "لعن رسول الله. . ." الحدیث.

^([4]) قلت: ولا غیرهما من سائر أصحاب الکتب الستة، ثم هو غیر معروف، والراوی [عنه]، فیه کلام من جهة حفظه، ولذلک خرجته فی "الضعیفة" (6870).