ترهیب از دو رنگی و دو رویی و دو زبانی

ترهیب از دو رنگی و دو رویی و دو زبانی

4268- 2947- (1) (صحیح) عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «تَجِدُونَ النَّاسَ مَعَادِنَ، خِیَارُهُمْ فِی الجَاهِلِیَّةِ خِیَارُهُمْ فِی الإِسْلاَمِ إِذَا فَقِهُوا، وَتَجِدُونَ خِیَارَ النَّاسِ فِی هَذَا الشَّأْنِ أَشَدَّهُمْ لَهُ کَرَاهِیَةً، وَتَجِدُونَ شَرَّ النَّاسِ ذَا الوَجْهَیْنِ؛ الَّذِی یَأْتِی هَؤُلاَءِ بِوَجْهٍ، وَهَؤُلاَءِ بِوَجْهٍ».

رواه مالک والبخاری ومسلم.

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «مردم همانند معادن هستند. آنان که در جاهلیت بهترین مردم بودند، در اسلام نیز بهترین مردم هستند. البته اگر شناخت دینی داشته باشند. و در امر خلافت بهترین مردم را کسانی می‌یابید که کراهت بیشتری نسبت به اسلام داشتند. و بدترین مردم را کسانی می‌یابید که دو رنگ و دو رو هستند که با یک چهره نزدِ یک گروه و با چهره‌ی دیگر نزد گروه دیگر می‌آیند».

4269- 2948- (2) (صحیح) وَعَن مُحَمَّدِ بنِ زیدٍ: أنَّ نَاساً قَالُوا لِجَدِّهِ عبدِاللهِ بن عُمَرَ ب: إنَّا نَدْخُلُ عَلَى سَلطانِنَا فَنَقُولُ بِخِلاَفِ مَا نَتَکَلَّمُ إِذَا خَرَجْنَا مِنْ عِنْدِهِمْ؟ فَقَالَ: «کُنَّا نَعُدُّ هَذَا نِفَاقاً عَلَى عَهْدِ رسُولِ الله ج.

رواه البخاری.

از محمد بن زید روایت است که کسانی به جدش عبدالله بن عمر ب گفتند: ما نزد حاکم‌مان می‌رویم و چون خارج می‌شویم، بر خلاف آنچه نزد او گفته‌ایم، می‌گوییم. عبدالله بن عمر ب گفت: ما در زمان رسول الله ج این عمل را نفاق به شمار می‌آوردیم.

4270- 1760- (1) (موضوع) وَرُوِیَ عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِی وَقَّاصٍ س قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج یَقُولُ: «ذُو الْوَجْهَیْنِ فِی الدُّنْیَا؛ یَأْتِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلَهُ وَجْهَانِ مِنْ نَارٍ»^[1].

رواه الطبرانی فی «الأوسط».

4271- 2949- (3) (صحیح لغیره) وَعَنْ عَمَّارِ بنِ یَاسِرٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ کَانَ لَهُ وَجْهَانِ فِی الدُّنْیَا؛ کَانَ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ لِسَانَانِ مِنْ نَارٍ».

رواه أبو داود وابن حبان فی «صحیحه».

از عمار بن یاسر س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس در دنیا دو رنگ و دو رو باشد، در روز قیامت دو زبان آتشین دارد».

4272- 2950- (4) (صحیح لغیره) وَرُوِیَ عَنْ أَنَسٍ س؛ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «مَنْ کَانَ ذَا لِسَانَیْنِ؛ جَعَلَ اللَّهُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ لِسَانَیْنِ مِنْ نَارٍ».

رواه ابن أبی الدنیا فی «کتاب الصمت» والطبرانی والأصبهانی وغیرهم.

از انس س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس دو زبان داشته باشد، در روز قیامت الله متعال دو زبان آتشین به او می‌دهد».

26 ـ (الترهیب من الحلف بغیر الله سیما بالأمانة، ومن قوله: «أنا بریء من الإسلام» أو «کافر» ونحو ذلک)

---

^([1]) قلت: وإنما صح بلفظ: "... لسانان من نار"، وهو فی "الصحیح" هنا، ومخرج فی "الصحیحة" (892) من طرق یقوی بعضها بعضها.