ترهیب از فال بد زدن [بدشگونی]

ترهیب از فال بد زدن [بدشگونی]

4453-3098- (1) (صحیح) عَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ س؛ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: «الطِّیَرَةُ شِرْکٌ، الطِّیَرَةُ شِرْکٌ، وَمَا مِنَّا إِلَّا، وَلَکِنَّ اللَّهَ یُذْهِبُهُ بِالتَّوَکُّلِ».

رواه أبو داود - واللفظ له -، والترمذی، وابن حبان فی «صحیحه»، وقال الترمذی: «حدیث حسن صحیح».

از ابن مسعود س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «فال بد زدن از مصادیق شرک است و هیچیک از ما نیست مگر اینکه به نحوی دستخوش فال بد زدن می‌شود لیکن الله ﻷ با توکل [به او] آن را از بین می‌برد».

(قال الحافظ): «قال أبو القاسم الأصبهانی^[1] وغیره: «فی الحدیث إضمـار، والتقدیر: وما منا إلا وقد یقع فی قلبه شیء من ذلک؛ یعنی قلوب أمته، ولکن الله یذهب ذلک عن قلب کل من یتوکل على الله، ولا یثبت على ذلک». هذا لفظ الأصبهانی، والصواب ما ذکره البخاری وغیره أن قوله: «وما منا...». إلى آخره من کلام ابن مسعود؛ مدرج غیر مرفوع. (قال الخطابی): وقال محمد بن إسماعیل: «کان سلیمـان بن حرب ینکر هذا الحرف ویقول: لیس من قول رسول الله ج، وکأنه قول ابن مسعود». وحکى الترمذی عن البخاری أیضا عن سلیمـان بن حرب نحو هذا^[2]».

(حافظ می‌گوید): «هیچیک از ما نیست مگر اینکه در قلب او چیزی از آن وارد می‌شود، یعنی وارد قلوب امت می‌شود؛ ولی خداوند آن را از قلب کسی که بر خدا توکل کند دور می‌کند و این وضعیت در او ثابت نمی‌ماند».

4454-1812- (1) (ضعیف) وَعَن قَطَن بْنِ قَبِیصَة عَنْ أَبِیهِ س قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج یَقُولُ: «الْعِیَافَةُ، وَالطِّیَرَةُ، وَالطَّرْقُ؛ مِنَ الجِبْتِ».

رواه أبو داود والنسائی، وابن حبان فی «صحیحه».

 وقال أبو داود: «(الطرق): الزجر، و (العیافة): الخط». [و (الجبت) بکسرالجیم: کل ماعبد من دون الله]^[3]. [مضی هنا/32].

4455-3099- (2) (حسن لغیره) وَعَن أَبِی الدَّردَاء س قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله ج: «لَنْ ینالَ الدَرجاتِ العُلى مَنْ تَکَهَّنَ أوِ اسْتَقْسَم، أو رَجَع مِنْ سَفرٍ تَطَیُّراً».

رواه الطبرانی والبیهقی، وأحد إسنادی الطبرانی ثقات. [مضی 32- باب].

از ابودرداء س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «به درجات بالا نمی‌رسد کسی که پیشگویی یا فالگیری کند یا به خاطر فالگیری با پرنده از سفرش برگردد».

41 ـ (الترهیب من اقتناء الکلب إلا لصید أو ماشیة)

---

^([1]) فی کتابه "الترغیب والترهیب" (1/ 309)، وصححت منه خطأً کان فی الأصل.

^([2]) قلت: والراجح عندی أنه مرفوع من قوله ج کما هو مبین فی "الأحادیث الصحیحة" (430)؛ ولذلک جعلته بین الأهلة".

^([3]) زیادة مما سبق هناک، والحدیث حسنه الجهلة کما حسنوه هناک تقلیداً لغیرهم، وذکرت علته ثمة.