ترغیب به انجام عمل صالح هنگام فاسد شدن زمان

ترغیب به انجام عمل صالح هنگام فاسد شدن زمان

4554-1846- (1) ((ضعیف) عدا ما بین المعقوفتین فهو 3172- (1) (صحیح لغیره)^[1]) عَنْ أَبِی أُمَیَّةَ الشَّعْبَانِیِّ قَالَ: سـَأَلتُ أَبَا ثَعْلَبَةَ الْخُشَنِیَّ قَالَ: قُلْتُ: یَا أَبَا ثَعْلَبَةَ! کَیْفَ تَقُولُ فِی هَذِهِ الْآیَةِ «عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ»؟ قَالَ: أَمَا وَاللَّهِ لَقَدْ سَأَلْتَ عَنْهَا خَبِیرًا، سَأَلْتُ عَنْهَا رَسُولَ اللَّهِ ج؟ فَقَالَ: «(بَلْ) ائْتَمِرُوا بِالمَعْرُوفِ، وَتَنَاهَوْا^[2] عَنِ المُنْکَرِ، حَتَّى إِذَا رَأَیْتَ شُحًّا مُطَاعًا، وَهَوًى مُتَّبَعًا، وَدُنْیَا مُؤْثَرَةً، وَإِعْجَابَ کُلِّ ذِی رَأْیٍ بِرَأْیِهِ؛ فَعَلَیْکَ بِنَفْسِکَ، وَدَع عَنکَ العَوَامَّ [فَإِنَّ مِنْ وَرَائِکُمْ أَیَّامَ الصَّبْرُ، فِیهِنَّ مِثْلُ القَبْضِ عَلَى الجَمْرِ، لِلْعَامِلِ فِیهِنَّ مِثْلُ أَجْرِ خَمْسِینَ رَجُلًا یَعْمَلُونَ مِثْلَ عَمَلِه]».

رواه ابن ماجه، والترمذی وقال: «حدیث حسن غریب».

از ابوثعلبه خُشَنی س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «همانا روزهای صبر می‌‌‌آید که صبر در آنها به مانند گرفتن اخگر در دست است. کسی که در آن روزها عمل کند، اجرش برابر با اجر پنجاه نفری [از شما] است که عملی همچون عمل او انجام دهند».

[وأبو داود، وزاد: قِیلَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! أَجْرُ خَمْسِینَ رَجُلاً مِنَّا أَو مِنْهُمْ؟ قَالَ: «بَل أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ»].

و ابوداود می‌افزاید: گفته شد: ای رسول خدا، اجر پنجاه نفر از ما یا اجر پنجاه نفر از ایشان؟ فرمود: «اجر پنجاه نفر از شما».

4555-3173- (2) (صحیح) وَعَن مَعْقِلِ بْنِ یَسَارٍ س؛ أَنَّ رَسُولَ الله ج قَالَ: «عِبَادَةٌ فِی الْهَرْجِ کَهِجْرَةٍ إِلَیَّ».

رواه مسلم والترمذی^[3] وابن ماجه.

از معقل بن یسار س روایت است که رسول الله ج فرمودند: »عبادت در دوران فتنه مانند هجرت به سوی من است».

(الهَرجُ): عبارت است از اختلاف و فتنه‌ها؛ و در برخی از احادیث به قتل تفسیر شده است. چراکه فتنه‌ها و اختلاف از اسباب قتل و کشتار می‌باشد؛ از این جهت مسبب در مقام سبب قرار گرفته است.

4 ـ (الترغیب فی المداومة على العمل وإن قل)

---

^([1]) فی «الصحیح» قبل ما بین المعقوفتین ما نصه: «عن أبی ثعلبة الحشنی قال: ... قال رسول الله ج»، والزیادة التی عند ابی داود فی آخر الحدیث  من «صحیح الترغیب» ولیس علیها حکم فی الأصل. [ش]. 

^([2]) الأصل: (وانتهوا)، وهو خطأ صححته من "أبی داود" والسیاق له، ومن الترمذی وابن ماجه والزیادة منهم. والجملة الأخیرة منه لها شواهد، ولذا نقلتها إلى "الصحیح".

^([3]) وقال (2202): "حدیث حسن صحیح". وأخرجه أحمد أیضاً (5/ 25 و27) بلفظ: "العمل...". وفی روایة: "العبادة فی الفتنة...".