ترهیب از نشستن روی قبر و شکستن استخوان مرده

ترهیب از نشستن روی قبر و شکستن استخوان مرده

5125-3563- (1) (صحیح) عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «لَأَنْ یَجْلِسَ أَحَدُکُمْ عَلَى جَمْرَةٍ فَتُحْرِقَ ثِیَابَهُ فَتَخْلُصَ إِلَى جِلْدِهِ؛ خَیْرٌ لَهُ مِنْ أَنْ یَجْلِسَ عَلَى قَبْرٍ».

رواه مسلم وأبو داود والنسائی وابن ماجه.

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «اگر کسی از شما روی زغال‌های گداخته بنشیند و لباس‌هایش بسوزد تا اینکه به پوستش برسد، برای او بهتر است از اینکه روی قبری بنشیند».

5126-3564- (2) (صحیح) وَعَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «لَأَنْ أَمْشِیَ عَلَى جَمْرَةٍ أَوْ سَیْفٍ، أَوْ أَخْصِفَ نَعْلِی بِرِجْلِی؛ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَمْشِیَ عَلَى قَبْرٍ».

رواه ابن ماجه بإسناد جید.

از عقبة بن عامر س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «اگر بر زغال‌های روشن یا بر لبه تیز شمشیر راه بروم یا اینکه کفش‌هایم را به پاهایم بدوزم برایم بهتر است از اینکه روی قبری راه بروم».

5127-3565- (3) (صحیح لغیره) وَعَن عَبْداللهِ بْنِ مَسْعُودٍ س قَالَ: «لَأَنْ أَطَأ عَلَى جَمْرَةٍ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَطَأ عَلَى قَبْرِ مُسْلِمٍ».

رواه الطبرانی فی «الکبیر» بإسناد حسن، ولیس فی أصلی رفعُه.

از عبدالله بن مسعود س روایت است که می‌گوید: «راه رفتن روی اخگر (آتش روشن) نزد من بهتر است از راه رفتن بر روی قبر مسلمانی».

5128-3566- (4) (صحیح لغیره) وَعَن عمارة بن حزم س قال: رآنی رسول الله ج جالساً على قبرٍ فقال: «یا صاحبَ القبرِ! انزلْ مِن على القبرِ، لا تُؤذی^[1] صاحبَ القبرِ، ولا یؤذیک».

رواه الطبرانی فی «الکبیر» من روایة ابن لهیعة^[2].

از عمارة بن حزم س روایت است که درحالی رسول الله ج مرا دید که روی قبر نشسته بودم، پس فرمود: «ای که روی قبر نشسته‌ای، از روی قبر پایین بیا و صاحب قبر را اذیت نکن و تو را اذیت نکند»^[3].

5129-3567- (5) (صحیح) وَرُوِیَ عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَت: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «کَسْرُ عَظْمِ الْمَیِّتِ کَکَسْرِهِ حَیًّا».

رواه أبو داود وابن ماجه، وابن حبان فی «صحیحه».

از عایشه ل روایت است که رسول الله ج فرمودند: «شکستن استخوان میت مانند شکستن استخوانش در حال حیات او می‌باشد».

---

^([1]) کذا الأصل بإثبات حرف العلة، وکذا هو فی "جامع المسانید" لابن کثیر (ج 9/ 315/ 6832) و"أطراف المسند" لابن حجر (5/ 13/ 6521)، والحدیث لیس فی المطبوع من "معجم الطبرانی الکبیر". و (لا) هنا نافیة بمعنى النهی، ولم یُذکر فی بعض الروایات الصحیحة.

^([2]) قال الناجی (224/ 1): "وقد رواه بمعناه أحمد من حدیث عمرو بن حزم". قلت: لم أره فی "مسند أحمد"، ولا عزاه إلیه الهیثمی (3/ 61)، وإنما لـ"الطبرانی"، وقد رواه الطحاوی فی "شرح المعانی" عن ابن لهیعة أیضاً. وقد أشار البغوی فی "شرح السنة" (5/ 410) إلى تضعیف هذا الحدیث. وراجع لهذا تعلیقی على "المشکاة" (1/ 541) الذی استفاد منه المعلق على "الشرح" دون أن ینبه علیه کما هی عادته! وقد وجدت لابن لهیعة متابعاً قویاً، وطریقاً أخرى فیها: "ولا یؤذیک"، مما استوجب ذکره فی هذا "الصحیح" والحمد لله. وهو مخرج فی "الصحیحة" (2960).

^([3]) با نشستن روی قبرش، گنه‌کار می‌شوی. (م)