ترغیب به طلب کردن بهشت و پناه بردن از آتش جهنم

ترغیب به طلب کردن بهشت و پناه بردن از آتش جهنم

5238-3651- (1) (صحیح) عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب: أَنَّ النَّبِیَّ ج کَانَ یُعَلِّمُهُمْ هَذَا الدُّعَاءَ کَمَا یُعَلِّمُهُمُ السُّورَةَ مِنَ الْقُرْآنِ: «قُولُوا: اللهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ مِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَسِیحِ الدَّجَّالِ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْیَا وَالْمَمَاتِ».

رواه مالک ومسلم وأبو داود والترمذی النسائی.

از ابن عباس ب روایت است که رسول الله ج این دعا را همانند سوره‌ای از قرآن به آنان یاد می‌داد و می‌فرمود: «بگویید (اللهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ مِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَسِیحِ الدَّجَّالِ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْیَا وَالْمَمَاتِ): پروردگارا، به تو پناه می‌بریم از عذاب جهنم و از عذاب قبر و فتنه‌ی مسیح دجال و فتنه‌ی زندگی و مرگ».

5239-3652- (2) (صحیح) وَعَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ مَسْعُودٍ س قَالَ: قَالَتْ أُمُّ حَبِیبَةَ زَوْجُ النَّبِیِّ ج^[1]: اللهُمَّ أَمْتِعْنِی بِزَوْجِی رَسُولِ اللهِ ج، وَبِأَبِی أَبِی سُفْیَانَ، وَبِأَخِی مُعَاوِیَةَ. فَقَالَ: «[قَدْ] سَأَلْتِ اللهَ لِآجَالٍ مَضْرُوبَةٍ، وَأَیَّامٍ مَعْدُودَةٍ، وَأَرْزَاقٍ مَقْسُومَةٍ، لَنْ یُعَجِّلَ الله شَیْئًا قَبْلَ حِلِّهِ، وَلَا یُؤَخِّرُ [شَیْئًا عَنْ حِلِّهِ]، وَلَوْ کُنْتِ سَأَلْتِ اللهَ أَنْ یُعِیذَکِ مِنْ [عَذَابٍ فِی] النَّارِ، أَوْ عَذَابٍ [فِی] الْقَبْرِ؛ کَانَ خَیْرًا وَأَفْضَلَ».

رواه مسلم.

از عبدالله بن مسعود س روایت است که ام حبیبه ل همسر رسول الله ج گفت: پروردگارا، مرا زنده نگه‌‌دار تا زمانی که همسرم رسول الله ج و پدرم ابوسفیان س و برادرم معاویه س زنده هستند؛ رسول الله ج فرمودند: «از خداوند اجل‌های مقدر شده و روزهای شمرده شده و روزی تقسیم شده طلب کردی؛ خداوند چیزی را قبل از زمان وقوع آن به جلو نمی‌اندازد و چیزی را از زمان وقوعش به تأخیر نمی‌اندازد؛ اگر از خداوند می‌خواستی که تو را از عذاب جهنم و عذاب قبر در پناه خود نگه دارد، بهتر و برتر بود».

5240-3653- (3) (صحیح) وَعَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَا اسْتَجَارَ عَبْدٌ مِنَ النَّارِ سَبْعَ مَرَّاتٍ إِلَّا قَالَتِ النَّارُ: یَا رَبِّ! إِنَّ عَبْدَکَ فُلَانًا اسْتَجَارَ مِنِّی؛ فَأَجِرْهُ، وَلَا یَسْأَلُ عَبْدٌ الْجَنَّةَ سَبْعَ مَرَّاتٍ إِلَّا قَالَتِ الْجَنَّةُ: یَا رَبِّ! إِنَّ عَبْدَکَ فُلَانًا سَأَلَنِی، فَأَدْخِلْهُ الْجَنَّةَ».

رواه أبو یعلى بإسناد على شرط البخاری ومسلم^[2].

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «بنده‌ای نیست که هفت بار از آتش جهنم به خدا پناه ببرد، مگر اینکه جهنم می‌گوید: پروردگارا، فلان بنده‌ات از من [به تو] پناه می‌برد، پس او را پناه ده. و بنده‌ای نیست که هفت بار طلب بهشت ‌کند مگر اینکه بهشت می‌گوید: پروردگارا، فلان بنده‌ات مرا می‌طلبد پس او را وارد بهشت کن».

5241-3654- (4) (صحیح لغیره) وَعَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ سَأَلَ الله الْجَنَّةَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ قَالَتِ الْجَنَّةُ: «اللَّهُمَّ أَدْخِلْهُ الْجَنَّةَ، وَمَنِ اسْتَجَارَ مِنَ النَّارِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ قَالَتِ النَّارُ: اللَّهُمَّ أَجِرْهُ مِنَ النَّارِ».

رواه الترمذی والنسائی وابن ماجه، وابن حبان فی «صحیحه» - ولفظهم واحد-، والحاکم وقال: «صحیح الإسناد».

از انس بن مالک س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «هرکس سه بار بهشت را از خداوند طلب نماید، بهشت می‌گوید: خدایا، او را وارد بهشت کن و کسی که سه بار از جهنم به خدا پناه ببرد، جهنم می‌گوید: پروردگارا او را از جهنم نجات ده».

5242-3655- (5) (صحیح) وَعَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله ج: «إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِکَةً سَیَّارَةً یَتْبَعُونَ مَجَالِسَ الذِّکْرِ»، فذکر الحدیث إلى أن قال: «فَیَسْأَلُهُمُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ - وَهُوَ أَعْلَمُ -: مِنْ أَیْنَ جِئْتُمْ؟ فَیَقُولُونَ: جِئْنَا مِنْ عِنْدِ عِبَادٍ لَکَ یُسَبِّحُونَکَ، وَیُکَبِّرُونَکَ، وَیُهَلِّلُونَکَ، وَیَحْمَدُونَکَ، وَیَسْأَلُونَکَ. قَالَ: فَمَا یَسْأَلُونِی؟ قَالُوا: یَسْأَلُونَکَ جَنَّتَکَ. قَالَ: وَهَلْ رَأَوْا جَنَّتِی؟ قَالُوا: لَا أَیْ رَبِّ! قَالَ: فَکَیْفَ لَوْ رَأَوْا جَنَّتِی؟ قَالُوا: وَیَسْتَجِیرُونَکَ. قَالَ: وَمِمَّ یَسْتَجِیرُونِی؟ قَالُوا: مِنْ نَارِکَ یَا رَبِّ! قَالَ: وَهَلْ رَأَوْا نَارِی؟ قَالُوا: لَا. قَالَ: فَکَیْفَ لَوْ رَأَوْا نَارِی؟ قَالُوا: وَیَسْتَغْفِرُونَکَ. قَالَ: فَیَقُولُ: قَدْ غَفَرْتُ لَهُمْ، وَأَعْطَیْتُهُمْ مَا سَأَلُوا، وَأَجَرْتُهُمْ مِمَّا اسْتَجَارُوا» الحدیث.

رواه البخاری، ومسلم - واللفظ له -. وتقدم بتمامه فی الذکر [14/2].

از ابوهریره س روایت است که رسول الله ج فرمودند: «برای خداوند فرشتگان سیاری است که در پی حلقه‌های ذکر می‌باشند» - و در ادامه حدیث را ذکر می‌کند تا آنجا که می‌فرماید:- «خداوند با اینکه می‌داند از فرشتگان سؤال می‌کند: از کجا می‌آیید؟ می‌گویند: از نزد بندگانت که به تسبیح و تکبیر و تهلیل (لا اله الا الله) و حمد و ستایش تو مشغول هستند و از شما می‌طلبند. می‌فرماید: خواسته‌ی آنها چیست؟ می‌گویند: بهشت را می‌طلبند. می‌فرماید: آیا بهشت مرا دیده‌اند؟ می‌گویند: پروردگارا، خیر. می‌فرماید: اگر بهشت را می‌دیدند چه می‌کردند؟ می‌گویند: به تو پناه می‌برند. می‌فرماید: از چه چیزی پناه می‌طلبند؟ می‌گویند: پروردگارا، از جهنم‌ات. می‌فرماید: مگر جهنم مرا دیده‌اند؟ می‌گویند: خیر؛ می‌فرماید: پس چگونه خواهند بود اگر جهنم مرا ببینند؟ می‌گویند: طلب مغفرت می‌کنند. می‌فرماید: من آنها را بخشیدم و آنچه را طلب کرده‌اند به آنان دادم و از آنچه پناه خواستند پناه‌شان ‌دادم».  

---

^([1]) الأصل: "وعن أم حبیبة ل قالت: سمعنی رسول الله ج وأنا أقول"، وهذا خطأ لا أصل له فی "مسلم"، والصواب ما أثبتُّه، ومنه استدرکت الزیادات، وکذلک أخرجه أحمد فی "مسند ابن مسعود" (1/ 390 و413 و433 و445 و466). وغفل عن هذا کله الجهلة الثلاثة!

^([2]) قلت: وهو کما قال، ووافقه جمع من الحفاظ، خلافاً لبعض المعاصرین الذین لیس لهم قدم راسخة فی هذا العلم الشریف فضعفوه لوهم توهموه، وقد رددت علیهم مفصلاً فی المجلد السادس رقم (2506)، واغتر بالتضعیف المذکور المعلقون الثلاثة، ألهمهم الله التوبة، مما جنوا على السنة.