شبهه‌ی پانزدهم

شبهه‌ی پانزدهم

می‌گویند: جشن و مراسم میلاد گرفتن از عادات است نه عبادات؛ چرا عادت‌ها را بر ما انکار می‌کنید؟!

 پاسخ:

این ادعا مغالطه‌ای بیش نیست و درواقع فرار از واقعیت و حقیقت می‌باشد؛ وگرنه چگونه می‌توان گفت: گردهمایی که در آن قرائت قرآن و ذکر خداوند و دعا و یادآوری سیرت پیامبر و توصیف خوی و سرشت ایشان است و با این موارد به سوی الله متعال تقرب می‌جویند و مردم را به سوی آن فرا خوانده و تشویق نموده و آن را از بزرگ‌ترین اعمالی می‌دانند که در برابر آن امید اجر و پاداش دارند، از جمله‌ی عادات است و عبادت نیست؟! اگر از عادات است پس عبادت به چه معناست؟!

اگر از کسی که برای پیامبر جشن میلاد می‌گیرد سوال شود چرا چنین جشن و مراسمی می‌گیری؟ خواهد گفت: چون رسول الله ج را دوست دارم؛ اگر به او گفته شود: مراسم گرفتن برای میلاد پیامبر طاعت است یا معصیت؟ قطعا نخواهد گفت: گناه و معصیت است؛ چون برای گناه و معصیت نیست که جشن می‌گیرد. خواهد گفت: طاعت است و قربت؛ لذا به او گفته می‌شود: آیا پیامبر طاعت و عبادت را می‌دانست یا نسبت به آن جاهل و بی‌خبر بود؟ قطعا نخواهد گفت: نسبت به آن جاهل و بی خبر بوده است. اگر بگوید: طاعت و عبادت را می‌دانست، از او سوال می‌کنیم: آیا آن را به امتش ابلاغ نمود یا کتمانش کرد؟ امکان ندارد در پاسخ به این سوال بگوید: آن را کتمان کرده است. اگر بگوید: آن را ابلاغ نموده، به او می‌گوییم: حدیثی که پیامبر در آن به جشن و مراسم ولادتش تشویق کرده کجاست؛ در این صورت ما اولین کسانی خواهیم بود که جشن و مراسم می‌گیریم. چون رسول الله ج را دوست داریم و به پیروی از سنتش به شدت حریص و مشتاقیم؛ اما دریغ از آوردن یک حدیث صحیح یا حتی ضعیف در باب تشویق به این عمل؛ یا حتی انجام یا تایید آن!