شبهه‌ی شانزدهم

شبهه‌ی شانزدهم

یکی دیگر از شبهات آن‌ها جهت جایز شمردن جشن میلاد پیامبر، تشبیه آن به کنفرانس‌هایی است که برای تقدیر از یک عالم برگزار می‌شود و از تلاش وی قدردانی می‌گردد علاوه بر اینکه سیرت و آثار وی معرفی می‌شود؛

می‌گویند: جمع شدن ما برای یادآوری سیرت پیامبر و فضل او بر امت، سزاوارتر از مراسمی است که برای قدردانی و معرفی شخصیتی علمی برگزار می‌گردد.

پاسخ:

پاسخ به این شبهه از چند وجه می‌باشد:

اول اینکه: بدون تردید برگزاری کنفرانس یا سمیناری برای معرفی پیامبر و سیرتش و دفاع از ایشان نسبت به دیگران در اولویت قرار دارد؛ اما برگزاری سمینار یا کنفرانسی برای یک یا چند بار در یک یا چند شهر، به هیچ وجه قابل قیاس با مراسم جشن میلاد پیامبر نیست؛ چنین کنفرانس‌ یا سمینارهایی با جشن و شادی و شادمانی جهت فرا رسیدن آن‌ها همراه نیست بلکه با محتوای معرفی و آموزش و دعوت کسانی همراه است که نسبت به سیرت عالم مورد نظر آگاهی ندارند و همچنین مسلمانان و غیر مسلمانان به آن دعوت می‌شوند.

دوم اینکه: این کنفرانس‌ها اوقات مشخصی ندارند و طبعا در روزی که عالم مورد نظر در آن متولد شده، برگزار نمی‌شوند؛ چه بسا عالمی در ماه رجب متولد شده باشد اما سمیناری که برای وی برگزار می‌شود در ماه محرم باشد؛ بنابراین زمان برگزاری چنین کنفرانس‌هایی ارتباطی با زمان تولد آن‌ها ندارد و جشن تولد آن‌ها محسوب نمی‌گردد بلکه زمان برگزاری آن‌ها متناسب با حضور و مشارکت مدعوین و شرایط برگزارکنندگان کنفرانس می‌باشد.

اگر بگویند: جشن میلاد پیامبر در طول سال برگزار می‌شود و در روز مشخصی نیست؛

می‌گوییم: این نیز مغالطه است؛ بلکه برگزار کنندگان جشن میلاد در برگزاری آن در دوازدهم ربیع الاول اجماع دارند هرچند آن را در طول سال در روزهای مختلف برگزار می‌کنند.

امام جمال الدین السُّرَّمَرِّی در بیان حکم برپایی جشن میلاد پیامبر – بعد از حکایت خلاف موجود در باب ماه تولد پیامبر و روزی که در آن متولد شده است – می‌گوید:

«خلاف موجود بر این دلالت دارد که سلف زمانی را وقف جمع شدن و جشن و مراسم گرفتن و غذا پختن و آواز خوانی به مناسبت میلاد پیامبر نکردند؛ این درحالی است که سلف بیشترین احترام و محبت و تعظیم را نسبت به پیامبر داشتند و حریص‌ترین و مشتاق‌ترین مردم برای نشر نیکی‌های او بودند. اگر روز ولادت پیامبر نزد آن‌ها موسم خاصی داشت، حتما همت آن‌ها متوجه حفظ و مراقبت از آن بود و در مورد آن بین آن‌ها و دیگران اختلافی نبود؛ و در مورد آن اتفاق داشتند چنانکه در مورد دو عید و ایام تشریق و روز عرفه و عاشورا و .. اتفاق نظر دارند. اگر جشن میلاد مانند این موارد بود حتما همچون آن‌ها حفظ می‌شد.

اما جمع شدن برای قرائت قرآن و نشر معجزات و ذکر اخلاق و آداب پیامبر و بیان حقوق او و گردن نهادن به اوامرش و دوری از آنچه نهی کرده و تعلیم سنت‌هایش در هر زمانی مستحب و بلکه واجب است». [«المولد الکبیر للبشیر النذیر صلى الله علیه وسلم» ورقة (10 ب)- بواسطة: ((منْهجُ الإمَامِ جمالِ الدِّینِ السُّرَّمَرِّیِّ فی تقریر العقِیدة)) لخالِد المطلق (72 - 73)].