قرآن به زبان عربی است

قرآن به زبان عربی است

﴿إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِیّٗا لَّعَلَّکُمۡ تَعۡقِلُونَ٢﴾ [یوسف: 2]

﴿وَکَذَٰلِکَ أَنزَلۡنَٰهُ حُکۡمًا عَرَبِیّٗاۚ ... ﴾ [الرعد: 37]

﴿وَلَقَدۡ نَعۡلَمُ أَنَّهُمۡ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُۥ بَشَرٞۗ لِّسَانُ ٱلَّذِی یُلۡحِدُونَ إِلَیۡهِ أَعۡجَمِیّٞ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِیّٞ مُّبِینٌ١٠٣﴾ [النحل: 103]

﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِیٓ أَنزَلَ عَلَىٰ عَبۡدِهِ ٱلۡکِتَٰبَ وَلَمۡ یَجۡعَل لَّهُۥ عِوَجَاۜ١﴾ [الکهف: 1]

﴿فَإِنَّمَا یَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِکَ لِتُبَشِّرَ بِهِ ٱلۡمُتَّقِینَ وَتُنذِرَ بِهِۦ قَوۡمٗا لُّدّٗا٩٧﴾ [مریم: 97]

﴿وَکَذَٰلِکَ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا عَرَبِیّٗا وَصَرَّفۡنَا فِیهِ مِنَ ٱلۡوَعِیدِ لَعَلَّهُمۡ یَتَّقُونَ أَوۡ یُحۡدِثُ لَهُمۡ ذِکۡرٗا١١٣﴾ [طه: 113]

﴿نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِینُ١٩٣ عَلَىٰ قَلۡبِکَ لِتَکُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِینَ١٩٤ بِلِسَانٍ عَرَبِیّٖ مُّبِینٖ١٩٥﴾ [الشعراء: 193-195]

﴿وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِینَ١٩٨ فَقَرَأَهُۥ عَلَیۡهِم مَّا کَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِینَ١٩٩﴾ [الشعراء: 198-199]

﴿قُرۡءَانًا عَرَبِیًّا غَیۡرَ ذِی عِوَجٖ لَّعَلَّهُمۡ یَتَّقُونَ٢٨﴾ [الزمر: 28]

﴿کِتَٰبٞ فُصِّلَتۡ ءَایَٰتُهُۥ قُرۡءَانًا عَرَبِیّٗا لِّقَوۡمٖ یَعۡلَمُونَ٣﴾ [فصلت: 3]

﴿وَلَوۡ جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا أَعۡجَمِیّٗا لَّقَالُواْ لَوۡلَا فُصِّلَتۡ ءَایَٰتُهُۥٓۖ ءَا۬عۡجَمِیّٞ وَعَرَبِیّٞۗ قُلۡ هُوَ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ هُدٗى وَشِفَآءٞۚ وَٱلَّذِینَ لَا یُؤۡمِنُونَ فِیٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٞ وَهُوَ عَلَیۡهِمۡ عَمًىۚ أُوْلَٰٓئِکَ یُنَادَوۡنَ مِن مَّکَانِۢ بَعِیدٖ٤٤﴾ [فصلت: 44]

﴿وَکَذَٰلِکَ أَوۡحَیۡنَآ إِلَیۡکَ قُرۡءَانًا عَرَبِیّٗا لِّتُنذِرَ أُمَّ ٱلۡقُرَىٰ وَمَنۡ حَوۡلَهَا ... ﴾ [الشورى: 7]

﴿إِنَّا جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِیّٗا لَّعَلَّکُمۡ تَعۡقِلُونَ٣﴾ [الزخرف: 3]

﴿فَإِنَّمَا یَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمۡ یَتَذَکَّرُونَ٥٨﴾ [الدخان: 58]

﴿... وَهَٰذَا کِتَٰبٞ مُّصَدِّقٞ لِّسَانًا عَرَبِیّٗا لِّیُنذِرَ ٱلَّذِینَ ظَلَمُواْ وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُحۡسِنِینَ١٢﴾ [الأحقاف: 12]

***

توضیح موضوع: نزول قرآن به زبان عربی دارای مزایا و ویژگی‌هایی است که این زبان را از دیگر زبان‌ها ممتاز و سرآمد نموده است:

1-   زبان عربی دارای چنان گستردگیِ لغات و استواریِ قواعد دستوری است که در زبان‌های دیگر یافت نمی‌شود؛ و آن‌ها که اهل تحقیق و مطالعه در زبان‌ها و لهجه‌ها و گویش‌های مختلف جهان‌اند به این امر معترفند که زبان عربی آن‌چنان زبان وسیع و فصیح و بلیغ و رسا است که می‌تواند ترجمان لسان وحی باشد و مفاهیم و ریزه کاری‌های سخنان خدا را بازگو کند.

2-   مردم منطقه‌ای که قرآن در میان آن‌ها نازل شد، عرب زبان بودند و امکان نداشت که کتابِ آسمانی آن‌ها به زبان دیگری باشد، چرا که اسلام در شبه جزیره‌ی عربستان (کانون تاریکی و ظلمت و توحّش و بربریّت) طلوع کرد و در درجه‌ی اول می‌بایست مردم بی‌سواد و دور از علم و دانش آن منطقه را گرد خود جمع کند و آن‌ها را تعلیم دهد و در پرتو تعالیم و آموزه‌های گویا و حقایق و مفاهیم روشن خویش آن‌ها را دگرگون سازد و یک هسته‌ی اصلی برای نفوذ این آیین در سایر مناطق جهان بوجود آورد.

3-   زبان عربی فصیح‌ترین، واضح‌ترین، روشن‌ترین و فراگیرترین زبان‌ها از نظر ظرفیّت‌های لغوی و ریزه‌کاری‌های قواعد دستوری و غنی‌ترین آن‌ها در دادن معانی است که به راحتی بر دل‌ها می‌نشیند و بر ذهن‌ها و اندیشه‌ها جای می‌گیرد.

4-   خداوند شریف‌ترین کتاب را با شریف‌ترین زبان‌ها بر شریف‌ترین پیامبران با سفارت شریف‌ترین فرشتگان و در شریف‌ترین اماکن زمین (مکه و مدینه) نازل کرد، و آغاز نزول آن را در شریف‌ترین ماه‌های سال که ماه مبارک رمضان است قرار داد، بنابراین، آن را از همه‌ی وجوه، به کمال و جمال و شکوه و جلال آراست.

5-   طبق روایات، زبان اهل بهشت نیز عربی است.

6-   چون زبان عربی، زبان وحی و کلید فهم حقایق اسلام است، از این رو همه‌ی مسلمانان باید بکوشند و زبان عربی را به عنوان زبان دوم خود به صورت همگانی بیاموزند، چرا که نزول قرآن به زبان عربی از یک سو، و فرمان تدبر و تفکر در آن از سوی دیگر، نشانه‌ی آن است که مسلمانان باید با زبان عربی آشنا شوند.