(37) دعای ترس از ظلم فرمانروا

(37) دعای ترس از ظلم فرمانروا

129 - «اَللهم رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ، وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِیْمِ، کُنْ لِیْ جَارًا مِنْ فُلاَنِ ابْنِ فُلاَنِ، وَأَحْزَابِهِ مِنْ خَلاَئِقِکَ، أَنْ یَفْرُطَ عَلَیَّ أَحَدٌ مِنْهُمْ أَوْ یَطْغی، عَزَّ جَارُکَ، وَجَلَّ ثَنَاؤُکَ، وَلاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ»^([1]).

ترجمه: «یا الله! اى پروردگار هفت آسمان، پروردگار عرش بزرگ، در برابر فلانى فرزند فلانى و دار و دسته‌اش که از مخلوقات تو هستند، پناه من باش، از این‌که کسى از آنها بر من ظلم کند، یا طغیان نماید، زیرا هر کس به تو پناه آورد، عزّت مى‌یابد، همانا ستایشِ تو والاست و جز تو معبود بحقی نیست».

130- «اللهُ أَکْبَرُ، اللهُ أَعَزُّ مِنْ خَلْقِهِ جَمِیْعًا، اللهُ أَعَزُّ مِمَّا أَخَافُ وَأَحْذَرُ، أَعُوْذُ بِاللهِ الَّذِیْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْـمُمْسِکِ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ أَنْ یَقَعْنَ عَلَى الأَرْضِ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، مِنْ شَرِّ عَبْدِکَ فُلاَنٍ، وَجُنُوْدِهِ وَأَتْبَاعِهِ وَأَشْیَاعِهِ مِنَ الْجِنِّ وَالإِنْسِ، اَللهم کُنْ لِیْ جَارًا مِنْ شَرِّهِمْ، جَلَّ ثَنَاؤُکَ وَعَزَّ جَارُکَ، وَتَبَارَکَ اسْمُکَ، وَلاَ إِلَهَ غَیْرُکَ»^([2]).

ترجمه: «الله بزرگ‌تر از همه است، الله از تمام مخلوقاتش قوی‌تر است، الله از آنچه که من مى‌ترسم و پرهیز مى‌کنم، نیرومندتر است، پناه می‌برم به الله که معبود به‌حقی جز او نیست اوست که هفت آسمان را از این که بر زمین بیـفتند، نگه مى‌دارد، و آسمان بر زمین نمى‌افتـد مـگر به اجازه‌ى او. بار الها! از شرّ فـلان بنـده ات و لشکریان، پیروان و طرفـداران جن و انس‌اش، پناه من باش. چرا که ثناى تو والاست و هرکس به تو پناه آورد، عزّت مى‌یابد و نامت مبارک است و جز تو معبود بحقی وجود ندارد».

معنی کلمات حدیث:

أَحْزَابِ: معاونین و همکاران و همدستان.

یَفْرُطَ: مرا غافلگیر کند. بر من بدون این که بتوانم دفاع کنم ستم روا دارد.

یَطْغی: طغیان کند.

عَزَّ جَارُکَ: کسی که به تو پناهنده شود قدرت خواهد یافت.

رهنمود حدیث:

دعا و توسلی است به الله متعال؛ پروردگار و چرخاننده‌ی جهان تا غم و اندوه و مصیبت را برطرف سازد چه او مالک و غالب است و هیچ چیزی او را به ستوه در نمی‌آورد و او مددکاری است که بر او باید توکل نمود و جز او کسی چاره و توانی ندارد.

فوائد حدیث:

1-  مؤمن راستین، با مصیبت‌ها و آزمایش‌ها، بیشتر به دین و ایمانش پایبند می‌شود.

2-  انسان مؤمن در هر حال با الله متعال در ارتباط است.

3-  هر کس در پناه الله متعال جای گیرد، الله به فضل و منت خویش او را کفایت خواهد کرد.

---

[1]- بخاری در کتاب: الأدب المفرد (707). و ألبانی در کتاب صحیح الأدب المفرد (545) آنرا صحیح دانسته است.

[2]- بخاری در کتاب: الأدب المفرد (708) و ألبانی در کتاب صحیح الأدب المفرد (546) آنرا صحیح دانسته است.